Η Ιουλία Καραπατάκη έκανε “δικό της” τον Σταυρό του Νότου

Έχοντας αποφοιτήσει το 2004 απο το Μουσικό Σχολείο Παλλήνης και με σπουδές πάνω στη μουσική και την κλασική κιθάρα, η Ιουλία Καραπατάκη εργαζόταν χρόνια σε νυχτερινά μαγαζιά και μουσικές σκηνές. Οι περισσότεροι, ωστόσο, την ακούσαμε για πρώτη φορά πριν από 6 χρόνια, όταν βρέθηκε για πρώτη φορά στο πλευρό του Σωκράτη Μάλαμα, ως η “φωνή” στις συναυλίες του.

Από τότε η χαρακτηριστική, ζεστή φωνή της δεν έχει χαθεί στιγμή από τα ηχεία μας, είτε την ακούμε στα τραγούδια των Μάλαμα, Θανάση Παπακωνσταντίνου, Ορέστη Ντόντα, Φώτη Σιώτα, Θοδωρή Γκώνη, είτε στα live του Σωκράτη Μάλαμα, των Kompania, αλλά και τα δικά της προσωπικά live, τα οποία μάλιστα βγαίνουν πολύ συχνά sold out.

Φωτογραφίες: Γιάννης Μαργετουσάκης

Σε ένα τέτοιο sold out, βρεθήκαμε το βράδυ της Τετάρτης 15 Μαρτίου στην Κεντρική Σκηνή του Σταυρού του Νότου, όπου το φανατικό κοινό της Ιουλίας – άνθρωποι κυριολεκτικά κάθε ηλικίας – γέμισαν τον φιλόξενο χώρο του Σταυρού του Νότου, σε μία περίοδο που έχουμε ανάγκη κάθε σταγόνα από την θετική ενέργεια και τη ζεστασιά που χαρακτηρίζουν την Ιουλία Καραπατάκη.

Με αυτή τη ζεστασιά μάς υποδέχτηκε το βράδυ της Τετάρτης, με το χαρακτηριστικό, μεγάλο χαμόγελό της να λείπει όμως για λίγο, όσο μιλούσε για το γεγονός που μας έχει αφήσει όλους μουδιασμένους. “Τους οφείλουμε να μην ξεχάσουμε” είπε και για τα επόμενα λεπτά άφησε τη μουσική να μιλήσει, ερμηνεύοντας το “Τρένο φεύγει στις οχτώ” των Μίκη Θεοδωράκη-Μάνο Ελευθερίου, αφιερωμένο στη μνήμη των ανθρώπων που χάθηκαν στα Τέμπη.

“Το πρόγραμμα που έχει επιλέξει – με σεβασμό, πολλή αγάπη και μεράκι – δείχνει τον τρόπο που επικοινωνεί τις σκέψεις και τα συναισθήματα της” είχαμε διαβάσει για τα live της και πράγματι αυτός ο “τρόπος” έγινε ξεκάθαρος από το πρώτο κιόλας μέρος του προγράμματος.

Φωτογραφίες: Γιάννης Μαργετουσάκης

Ακούσαμε κομμάτια παλιά, διαχρονικά, αλλά και τα δικά της τραγούδια, που έχουμε αγαπήσει πολύ, όπως το “Τακούνια για Καρφιά” από τον ομώνυμο δίσκο του Ορέστη Ντάντου, το χιλιοτραγουδισμένο “Της μνήμης το μαχαίρι” σε στίχους Δημήτρη Μπάκουλη και μουσική Άγη Παπαπαναγιώτου, το “Ξενοδοχείο“, το “Όνομα σου Γυαλί” σε μουσική Σωκράτη Μάλαμα, αλλά και ένα ακυκλοφόρητο κομμάτι, επίσης σε μουσική του Άγη Παπαπαναγιώτου – ο οποίος την συνόδευε στη σκηνή.

Φυσικά, δεν έλειψαν και τα λαϊκά και έντεχνα κομμάτια, παλιά και σύγχρονα, που η Ιουλία – και εμείς – αγαπάει τόσο. Μέσα σε ένα πρόγραμμα που ξεπέρασε το συνηθισμένο δίωρο, ακούσαμε Παπάζογλου, Αρλέτα, Βαμβακάρη, Χιώτη, Ρίτα Σακελλαρίου, Καζαντζίδη, αλλά και Θανάση Παπακωνσταντίνου και Σωκράτη Μάλαμα.

Μέχρι το τέλος του live, αφού είχες ακούσει έντεχνα, βαριά λαϊκά, καψουροτράγουδα, αφού είχες χορέψει και ανατριχιάσει δεκάδες φορές με τη φωνή της Ιουλίας, αφού είχες διασκεδάσει, σίγουρα έφυγες με ένα πράγμα στο μυαλό: Είτε τραγουδά το “Χαρικλάκι”, είτε την “Περσεφόνη”, η Ιουλία Καραπατάκη έχει την μοναδική αυτή ικανότητα να κάνει κάθε τραγούδι “δικό της” – ακόμα κι αν το έχουμε ακούσει εκατοντάδες άλλες φορές, ακόμα κι αν μιλάμε για διαχρονικά κομμάτια που έχουν συνδεθεί με μεγάλους ερμηνευτές, με τους οποίους δύσκολα μπορεί κανείς να αναμετρηθεί. Γι’ αυτό και δικαίως όλοι μιλούν για μία από τις καλύτερες ερμηνεύτριες της γενιάς της.

Και μπορεί να την έχουμε αγαπήσει στο πλάι του Σωκράτη Μάλαμα (με τον οποίο θα εμφανιστεί για δύο ακόμα Δευτέρες 27 Μαρτίου και 3 Απριλίου στον Σταυρό του Νότου), η Ιουλία, όμως, έχει εδώ και καιρό αποδείξει ότι μπορεί και μόνη της να κάνει κάθε σκηνή “δική της” και να σε καθηλώσει με την τόσο χαρακτηριστική φωνή της.