Στο Εθνικό Θέατρο, το τελευταίο βράδυ της κατάληψης

Λίγες ώρες πριν επιστρέψουν τα κλειδιά του Τσίλλερ στη διοίκηση του Εθνικού Θεάτρου, εκπρόσωποι από το Συντονιστικό της Κατάληψης του κτιρίου μίλησαν εκτός των τυπικών, τακτικών ανακοινώσεων. Πενήντα ημέρες μετά την απόφαση τους να καταλάβουν την Κεντρική Σκηνή του Εθνικού πολλά έχουν αλλάξει, αλλά και τίποτα. «Είναι ντροπή που μπήκαμε με τα ίδια αιτήματα και φεύγουμε τα ίδια αιτήματα» λέει η Κέλλυ, μια εξ αυτών, παραπέμποντας στην παραπλανητική συνάντηση με τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη η οποία δεν κάλυψε κανένα αίτημα της σπουδαστικής και καλλιτεχνικής κοινότητας. «Απεναντίας μας άφησε εκτεθειμένους και αβέβαιους, με ένα ΠΔ που όχι μόνο απειλεί την καλλιτεχνική εκπαίδευση, αλλά ολόκληρο τον τομέα της δωρεάν Παιδείας στην Ελλάδα» συμπληρώνει ο Κάρλος.

Κι έτσι παρότι είναι αποφασισμένοι να συνεχίσουν τις διεκδικήσεις τους – με αιχμή του δόρατος την απόσυρση του ΠΔ 85/2022 και την ίδρυση Πανεπιστημιακής Σχολής Παραστατικών Τεχνών – αποχωρούν από το κτίριο, για να μην κινδυνεύσουν θέσεις εργασίας στο Εθνικό. «Σε περίπτωση που το Εθνικό παρέμενε υπό κατάληψη ήταν ορατός ο κίνδυνος να μην ανανεωθούν συμβάσεις εργαζομένων, εφόσον δεν υπήρχε λόγος εργασίας. Αυτός είναι και ο βασικός λόγος που αποχωρούμε» τονίζουν.

Συντονιστικό Κατάληψης Τσίλερ: Δεν αισθανόμαστε ούτε ηττημένοι, ούτε νικητές. Νιώθουμε πως υπάρχει μια συνέχεια σε αυτήν την προσπάθεια

Για την ακρίβεια, σκοπεύουν να έρθουν σε νέα διαβούλευση προκειμένου να θέσουν επίσημα τα αιτήματα τους στο ΔΣ του Εθνικού και τον καλλιτεχνικό διευθυντή Γιάννη Μόσχο. Συγκεκριμένα οι «όροι» «και η θέση τους μέσα στο θεσμό» όπως χαρακτηριστικά τους ονοματίζουν, περιλαμβάνουν και πάλι την ενεργή τους παρουσία εκεί: Με δυνατότητα καλλιτεχνικών δράσεων σε χώρους του θεάτρου, παραχώρηση αιθουσών για τη διενέργεια συνελεύσεων και συνάμα κάποια σεμινάρια τεχνογνωσίας από το τεχνικό τμήμα του οργανισμού.

«Εγκαταλείπουμε το κτίριο, αλλά όχι τον αγώνα» λέει ο Γιάννης. «Δεν αισθανόμαστε ούτε ηττημένοι, ούτε νικητές. Νιώθουμε πως υπάρχει μια συνέχεια σε αυτήν την προσπάθεια, ν’ αφήσουμε μια παρακαταθήκη στην επόμενη φουρνιά σπουδαστών. Διεκδικούμε για τους επόμενους. Αν αλλάξει κάτι στο χώρο των δραματικών και καλλιτεχνικών σχολών, θα αλλάξει αφού εμείς έχουμε αποφοιτήσει. Παρόλα αυτά, οφείλουμε να δηλώσουμε πως δεν θέλουμε αυτόν τον πολιτισμό, δεν θέλουμε έναν πολιτισμό που να αξιολογείται ως τουριστικό προϊόν», συνεχίζει.

Οι εκπρόσωποι του Συντονιστικού εξηγούν πως στράφηκαν στην κατάληψη του Εθνικού θεωρώντας πως είναι ότι συγγενέστερο στην δημόσια έκφραση του θεάτρου στην Ελλάδα. Υπεραμύνονται της θέσης τους, αρνούμενοι πως κράτησαν το Εθνικό Θέατρο κλειστό· απεναντίας επιμένουν πως το ‘άνοιξαν’ σε μια νέα κατεύθυνση. «Το Εθνικό ήταν, όλο αυτό το διάστημα ανοιχτό προς τους καλλιτέχνες του θεάτρου και μαζί ήταν ένας δίαυλος επικοινωνίας με τον κόσμο για το ποιοι είμαστε, τι διεκδικούμε. Χρειαζόταν να μας ακούσει ο απλός πολίτης, για τον οποίο το Εθνικό αποτελεί δημόσια περιουσία καθώς συντηρείται με τα δικά του χρήματα και τους δικούς του φόρους» ισχυρίζονται.

Οι εκπρόσωποι από το Συντονιστικό της Κατάληψης του κτιρίου Τσίλερ.

Στα θετικά του απολογισμού της κατάληψης υπολογίζουν και το άνοιγμα του σπουδαστικού κινήματος προς άλλους κοινωνικούς αγώνες καθώς, όπως σημειώνουν, ήρθαν σε επαφή με φοιτητικούς συλλόγους και με τους επίσης πληττόμενους κλάδους των υγειονομικών, των εκπαιδευτικών και των αρχαιολόγων. «Το έγκλημα», λένε – παραπέμποντας στο τραγικό σιδηροδρομικό δυστύχημα των Τεμπών – «μας βρήκε μέσα στις καταλήψεις και τότε συνειδητοποιήσαμε ότι οφείλουμε να αγωνιστούμε για κάτι μεγαλύτερο, αφού ως καλλιτέχνες είμαστε καθρέφτες της κοινωνίας».

Είναι το τελευταίο βράδυ κατάληψης στο Τσίλλερ με τις μικρές ομάδες σπουδαστών των δραματικών σχολών διασκορπισμένες στην είσοδο της Μενάνδρου, στο φουαγιέ της Νέας Σκηνής και στο χώρο υποδοχής των ταμείων. Αυτές οι ομάδες σύντομα θα αποκτήσουν, όπως ανακοινώνουν, και νομική υπόσταση, αφού δρομολογούν την άμεση σύσταση μιας Ομοσπονδίας Σπουδαστών. Αυτό σημαίνει πως κάθε δραματική σχολή, δημόσια ή ιδιωτική, θα διαθέτει το σύλλογο της και θα εκπροσωπείται σε ένα δευτεροβάθμιο Σωματείο. Την ίδια ώρα, οι σπουδαστές περιμένουν την προσφυγή στο Συμβούλιο Επικρατείας τόσο των ιδιωτικών σχολών όσο και του ΣΕΗ ενάντια στο ΠΔ/2022 με το επιχείρημα του αντισυνταγματικού. Η προσφυγή αναμένεται να εκδικαστεί την 1η Ιουνίου.

Δηλώνουν, επίσης, πως φεύγουν με αναπτερωμένο το ηθικό για το πλαίσιο του διαλόγου που έφεραν στον καλλιτεχνικό χώρο, περήφανοι που διέψευσαν την δράση του καταληψία (ταυτισμένου με φθορές και καταστροφές), σίγουροι πως έχουν υιοθετήσει μια δική τους φωνή «κι όχι την ήδη εγκαθιδρυμένη». «Γυρίζουμε στις σχολές μας αλλαγμένοι, γιατί είμαστε αποφασισμένοι για το τι σχολές θέλουμε». Όπως όλα δείχνουν, η κυβέρνηση που θα προκύψει από τις επικείμενες εκλογές θα πρέπει να τους αντιμετωπίσει.