Ο μονόλογος «Κοιμώμενος Χαλεπάς… ο σάλος άγιος» του Άγγελου Ανδρεόπουλου, σε σκηνοθεσία του Αλέξανδρου Λιακόπουλου, με τον Γιώργη Κοντοπόδη, παρατείνεται στο θέατρο Αλκμήνη από την Τρίτη 25 Απριλίου 2023 κάθε Δευτέρα και Τρίτη έως την Τρίτη 30 Μαΐου 2023.
Η παράσταση ξεκίνησε το ταξίδι της στις 15 Σεπτεμβρίου 2022 από το νησί της Τήνου κάνοντας πρεμιέρα στον προαύλιο χώρο του σπιτιού του Γιαννούλη Χαλεπά, ενώ έχει ήδη πραγματοποιήσει μεγάλο αριθμό παραστάσεων στην Αθήνα και σε άλλες πόλεις της Ελλάδας (Θεσσαλονίκη, Πάτρα, Ναύπλιο, Ιωάννινα, Ερμιόνη..).
Λίγα λόγια για το έργο
Πρόκειται για τον τρίτο μονόλογο που ερμηνεύει ο Γιώργης Κοντοπόδης. Μετά την ιστορία του Τζόν Κέισι («Και τα αγόρια κλαίνε») και του Άρνυ («Ξέρεις τι σημαίνει Α.Ρ.Ν.Υ.;»), ο αγαπημένος ηθοποιός ερμηνεύει έναν μονόλογο για τον σπουδαίο Έλληνα γλύπτη, Γιαννούλη Χαλεπά.
Το έργο, που παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα, πραγματεύεται τη ζωή του Έλληνα καλλιτέχνη, ξεκινώντας από την περίοδο που είναι εσώκλειστος στο ψυχιατρείο της Κέρκυρας και μέσα από τα διαρκή ταξίδια του μυαλού του, βλέπουμε όλη του τη ζωή, την ευλογημένη Τήνο, την αυταρχική μητέρα και τον «τυπικό» πατέρα, τα αδέρφια, τον μεγάλο έρωτα της ζωής του, μα πιο πολύ την έμπνευση, τη μανία δημιουργίας… για να φτάσουμε μέχρι τα σημαντικά έργα του, τα όνειρα, τους εφιάλτες του και να καταλήξουμε στο τελικό ερώτημα: Τι αξίζει άραγε περισσότερο, να είσαι τρελός (σαλός) και ευφυής ή φυσιολογικός και απλά… άνθρωπος;
Μέσα από το δωμάτιο του Γιαννούλη Χαλεπά στο ψυχιατρείο, ταξιδεύουμε σε όλη του τη ζωή και τους σημαντικούς σταθμούς της. Παρά ταύτα, το έργο δεν αποτελεί μια αποτύπωση ζωής – βιογραφία, αλλά μια εις βάθος ανάλυση της ψυχοσύνθεσης του σχιζοφρενώς ευφυούς αυτού καλλιτέχνη ή ίσως και της ψυχοσύνθεσης κάθε ευφυούς καλλιτέχνη… (Φλέρυ Νταντωνάκη, Βικέντιος Βαν Γκόγκ, Γεώργιος Βιζυηνός…).
[relart 1]
Μέσα σε έναν αφαιρετικό σκηνικό χώρο περνάμε 80 λεπτά αντικρίζοντας όλα τα «θα μπορούσε» της πορείας του Γιαννούλη Χαλεπά, αν επέλεγε να είναι φυσιολογικός. Τη μανία και ανάγκη δημιουργίας, την άνοδο, το κατρακύλισμα στη σχιζοφρένεια και την αναπόφευκτη αποδοκιμασία του κόσμο προς το πρόσωπο ενός «σαλού» , για να καταλήξουμε… πού αλλού… στην εξύψωση! Την ανάσταση, την αναγέννηση! Ένας άνθρωπος που από τα όρια του «τετέλεσται» καταλήγει, την ώρα που πρέπει, στο.. «άρχεται… ξεκινάει».
