20 χρόνια χωρίς τη Nina Simone: 10 αξέχαστα τραγούδια της βασίλισσας της soul

Στις 21 Φεβρουαρίου το 1933 γεννήθηκε η Νίνα Σιμόν και εμείς σήμερα θυμόμαστε 10 τραγούδια της που αποδεικνύουν πως ήταν η βασίλισσα της τζαζ. Η επιβλητική της παρουσία και η μοναδική παθιασμένη φωνή της, της χάρισαν τον τίτλο της «Αρχιέρειας της Σόουλ».

Η Νίνα Σιμόν γεννήθηκε στην πόλη Τράιον της Νότιας Καρολίνας και το πραγματικό της όνομα ήταν Γιουνίς Καθλίν Γουέιμον. Από νεαρή ηλικία ξεκίνησε να τραγουδάει γκόσπελ, ενώ έπαιζε πιάνο στην τοπική εκκλησία. Σε ηλικία δέκα ετών, στην πρώτη της δημόσια εμφάνιση κι ενώ έπαιζε πιάνο, οι γονείς της που κάθονταν στην πρώτη σειρά, αναγκάστηκαν με τη βία να μετακινηθούν, για να καθίσουν λευκοί. Αυτό το περιστατικό συνέβαλε στη μετέπειτα ανάμειξή της στο κίνημα για τα Πολιτικά Δικαιώματα.

Το 1954 άρχισε να εμφανίζεται σε νυχτερινό κέντρο της Ατλάντικ Σίτυ με το καλλιτεχνικό όνομα «Νίνα Σιμόν», ενώ πέντε χρόνια αργότερα έγινε γνωστή στο ευρύ κοινό διασκευάζοντας το «I Loves You Porgy» (από το μιούζικαλ «Porgy and Bess») του Τζορτζ Γκέρσουϊν.

Το 1960 ηχογράφησε μία σειρά στρατευμένων τραγουδιών για τα Πολιτικά Δικαιώματα, μερικά από τα οποία είναι «To Be Young, Gifted And Black», «Blacklash Blues» και «Mississippi Goddam».

Η Σιμόν ήταν ένας εκρηκτικός χαρακτήρας επί σκηνής, ενώ πολλές φορές φαινόταν να έχει κάπως απόμακρο και αλαζονικό ύφος προς το κοινό, παρ’ όλα αυτά στα μετέπειτα χρόνια έδειχνε να απολαμβάνει ιδιαίτερα την επικοινωνία με τους θαυμαστές τις. Συχνά διηγούνταν χιουμοριστικά περιστατικά από την καριέρα της, ενώ ερμήνευε κομμάτια κατά παραγγελία των θαυμαστών της.

«Είναι χρέος του κάθε καλλιτέχνη να εκφράζει την εποχή στην οποία ζει», είπε κάποτε.

Η Νίνα Σιμόν απεβίωσε το 2003 και μας άφησε ως κληρονομιά τα τραγούδια της. Αν και πολλά κομμάτια της ήταν διασκευές, έδωσε το δικό της στίγμα στο κάθε κομμάτι με τη μαγευτική φωνή της και το πάθος που έχει για την μουσική.

Παρακάτω, μπορείτε να απολαύσετε 10 τραγούδια της «βασίλισσας της τζαζ», Νίνα Σιμόν.

To πολυδιασκευασμένο τραγούδι γράφτηκε για το μιούζικαλ «The Roar of the Greasepaint – The Smell of the Crowd» από τους Άγγλους συνθέτες Άντονι Νιούλι και Λέσλι Μπρίκους το 1964. Έναν χρόνο αργότερα το τραγούδι διασκευάστηκε και από τη Νίνα Σιμόν, η οποία το συμπεριέλαβε στον δίσκο «I Put Spell on you» (1965), παρ’ όλα αυτά ως single κυκλοφόρησε το 1994 και έφτασε έως και το νούμερο 40 των Βρετανικών Charts.

Η πρώτη έκδοση του τραγουδιού ηχογραφήθηκε το 1964 για το άλμπουμ «Broadway-Blues-Ballads» (1964) από τους Μπένι Μπέντζαμιν, Χόρας Οτ και Σολ Μάρκους. Αρκετοί καλλιτέχνες διασκεύασαν αυτό το κομμάτι με την πιο γνωστή αυτή των The Animals, το 1965. Ορισμένοι θεώρησαν πως το τραγούδι ήταν από τα «στρατευμένα» της, ενώ άλλοι θεώρησαν πως ήταν πιο προσωπικό και αναδείκνυε καλύτερα την καριέρα και τη ζωή της.

Το Sinnerman κυκλοφόρησε το 1965 για το άλμπουμ «Pastel Blues» (1965) και πρόκειται για ένα παραδοσιακό, πνευματικό κομμάτι που περιγράφει έναν αμαρτωλό που προσπαθεί να κρυφτεί από τη θεία δικαιοσύνη κατά την Ημέρα της Κρίσης. Είναι ένα από τα κορυφαία τραγούδια της Σιμόν, η οποία έμαθε τους στίχους σε νεαρή ηλικία όταν η μητέρα της βοηθούσε ανθρώπους να ομολογήσουν τις αμαρτίες τους.

Ένα τραγούδι το οποίο διασκεύασε η Νίνα Σιμόν και αγαπάμε μέχρι και σήμερα. Το πρωτότυπο τραγούδι γράφτηκε το 1956 από τον Jalacy «Screamin ‘Jay» Hawkin και θεωρείται ένα από τα καλύτερα τραγούδια όλων των εποχών. Η Σιμόν το συμπεριέλαβε στο δίσκο «I Put a Spell on you» (1965). Την ίδια χρονιά έφτασε στην 23η θέση στο Billboard R&B των ΗΠΑ και το 1969, όταν επανεκδόθηκε το τραγούδι, έφτασε στη 28η θέση στα charts του Ηνωμένου Βασιλείου. 

Το τραγούδι συμπεριλήφθηκε στον δίσκο «Nuff Said» (1968) και αποτελεί μίξη δύο τραγουδιών, του «Ain’t Got No» και «I Got Life» από το μιούζικαλ «Hair», σε στίχους των James Rado και Gerome Ragni και μουσική του Galt MacDermot. Το τραγούδι έφτασε στη 2η θέση στο Ηνωμένο Βασίλειο και στη νούμερο 1 θέση στις Κάτω Χώρες. Μέσω αυτού του τραγουδιού η Σιμόν έγινε γνωστή σε νεαρότερης ηλικίας κοινό και προστέθηκε στο καθιερωμένο ρεπερτόριό της. 

Ένα «στρατευμένο» τραγούδι που γράφτηκε για τα πολιτικά δικαιώματα και ανήκει στο άλμπουμ «Black Gold» (1970). Ο τίτλος και οι πρώτοι στίχοι του τραγουδιού ανήκουν στην αυτοβιογραφία της Lorraine Hansberry, η οποία πέθανε το 1965 σε ηλικία 34 ετών και γράφτηκε εις μνήμη της.

H Νίνα Σιμόν διασκεύασε το «I Loves You, Porgy» τη στιγμή που η ίδια ξεκίνησε τις συζητήσεις γύρω από το θέμα των μαύρων. Η Sarah Tomlinson ισχυρίστηκε ότι ενώ το τραγούδι ήταν ένα από τα έντεκα κομμάτια του άλμπουμ της, ήταν το μοναδικό που είχαν προηγουμένως διαδώσει μαύρες γυναίκες μουσικοί. Με αυτό το κομμάτι άρχισε να γίνεται γνωστή στο ευρύ κοινό, ενώ το πρόσθεσε στο άλμπουμ «Little Girl Blue» (1959).

To τραγούδι είναι από τις μεγαλύτερες επιτυχίες της Σιμόν, ηχογραφήθηκε στα τέλη του 1957 για το άλμπουμ της, «Little Girl Blue» (1959). Το κομμάτι επανήλθε ως επιτυχία το 1987 όταν χρησιμοποιήθηκε σε τηλεοπτικές διαφημίσεις για το άρωμα Chanel No. 5, στο Ηνωμένο Βασίλειο και επανακυκλοφόρησε ως single. Στα charts του Ηνωμένου Βασιλείου έφτασε στην 5η θέση το 1987, ενώ κατάφερε να φτάσει στα top 10 σε αρκετές ευρωπαϊκές χώρες. 

Η ίδια ανάφερε πως ήταν το πρώτο τραγούδι που έγραψε για τα πολιτικά δικαιώματα και προστέθηκε στο άλμπουμ «Nina Simone in Concert» το 1964, το οποίο βασίστηκε σε ηχογραφήσεις τριών συναυλιών που πραγματοποίησε στο Carnegie Hall εκείνο το έτος. Είναι η απάντηση της Σιμόν για τις δολοφονίες των Μέντγκαρ Έβερς και Έμετ Τιλ στο Μισισίπι και τον βομβαρδισμό μίας εκκλησίας στο Μπέρμιγχαμ της Αλαμπάμα, όπου πέθαναν τέσσερα μαύρα παιδιά. 

Άλλο ένα τραγούδι που έγραψε η Νίνα Σιμόν για το άλμπουμ «Wild Is the Wind» (1966), το οποίο αφηγείται την ιστορία τεσσάρων διαφορετικών Αφροαμερικανών γυναικών. Κάθε μία αντιπροσωπεύει ένα Αφροαμερικάνικο στερεότυπο που δημιούργησε η κοινωνία. Ο Thulani Davis από το The Village Voice χαρακτήρισε το τραγούδι «μια άμεση ανάλυση της δουλείας των μαύρων, που ζωντάνεψε μέσα από πραγματικές γυναίκες που γνωρίζουμε».