Κάρολος Σκυριανός: Αναδρομική έκθεση αφιερωμένη στον αγωνιστή-ζωγράφο στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης
Μια αναδρομική έκθεση αφιερωμένη στον ασυμβίβαστο αγωνιστή και παθιασμένο ζωγράφο Κάρολο Σκυριανό (1921-2016) παρουσιάζει, στους χώρους του, το Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης.
Για πρώτη φορά στο Ίδρυμα Μιχάλη Κακογιάννη θα εκτεθούν τα έργα του ζωγράφου Κάρολου Σκυριανού από τις 25 Απριλίου έως τις 10 Μαΐου.
Λίγα λόγια για τον καλλιτέχνηΟ Κάρολος Σκυριανός (1921-2016) ήταν ένας ασυμβίβαστος αγωνιστής και παθιασμένος ζωγράφος, αφοσιωμένος στη Γνώση. Για δεκαετίες, αυτό το είδος ανθρώπων αποτελούσε εμπόδιο στην προσπάθεια του ελληνικού κράτους να παραμείνει παράλυτο μπροστά στις κοινωνικοπολιτικές αλλαγές που συντελούνταν στις δημοκρατίες της Ευρώπης. Ακολούθησε έτσι το μακρύ ταξίδι της εξορίας σε Μακρόνησο, Ικαρία και Άη Στράτη.
Αυτό όμως το ταξίδι έμελλε να γίνει ένα παράδοξο Grand Tour, που μέσα σε συνθήκες αντίξοες και απάνθρωπες ,πάνω στους βραχόκηπους της εξορίας, φύτρωσαν καλλιτεχνικά άνθη.
Σε αυτά τα έργα του, ο Κάρολος Σκυριανός ανοίγει ρωγμές πάνω στον παγωμένο χρόνο της εξορίας. Τα χωρικά σύνορα του τόπου δεν είναι ικανά να περιχαρακώσουν την ελευθερία της σκέψης και τον πλούτο των συναισθημάτων.
Στα έργα του το χρώμα διαχέεται ελεύθερα ανάμεσα στις φόρμες σπάζοντας τα όρια του συγκεκριμένου, ενώ ταυτόχρονα προσπερνά τα σύνορα του χωρικού περιορισμού που συμπίπτουν με αυτά της εξορίας.
Τα πρόσωπα των συνεξορίστων του περνάνε μέσα από το ιδιαίτερο προσωπικό του φίλτρο, χωρίς να έχει διάθεση εξιδανίκευσης, με αποτέλεσμα να γίνεται ένας ξεχωριστός μεσολαβητής μεταξύ της ρεαλιστικής απεικόνισης και της εκφραστικής ελευθερίας.
Ως άνθρωπος που υπηρέτησε την Γνώση μέσω της επαγγελματικής του ενασχόλησης με την Εγκυκλοπαίδεια, ο Κάρολος Σκυριανός είναι ταυτόχρονα ένας καταγραφέας της Ιστορίας. Χωρίς ιδεοληψίες και κομματικές επιταγές, αποτυπώνει τα τοπία και τους ανθρώπους με την υποκειμενική ακρίβεια της ιστορικής τεκμηρίωσης.
Τα πινέλα του λειτουργούν σαν τις ευαίσθητες ακίδες ενός σεισμογράφου που καταγράφει το ετοιμόρροπο παρόν του λήθαργου αλλά και τη δυναμική του αστάθεια. Παντού στο έργο του επικρατεί επίσης μια μουσικότητα ,σε βαθμό που το πάθος του για τη μουσική, τον έκανε να αντιλαμβάνεται την εικόνα με ηχητικό τρόπο και να αποτυπώνει στον καμβά την ζωτική μελωδία του φωτός.