Για δεύτερη χρονιά παρουσιάζεται στο Θέατρο Σταθμός το “Boston Marriage” του David Mamet ένα σπάνιο έργο του σύγχρονου παγκόσμιου ρεπερτορίου.
Το έργο
Η Κλερ και η Άννα, κατά τη συντηρητική και σεμνότυφη Βικτωριανή περίοδο, συνάπτουν «Γάμο της Βοστώνης». Έτσι ονομαζόταν, την εποχή εκείνη, η σχέση μεταξύ δύο γυναικών που μπορεί να περιείχε τόσο συναισθηματική όσο και σωματική επαφή, βρίσκοντας η μία στην άλλη συντροφιά, αλλά και οικονομική και συναισθηματική ασφάλεια, ανεξάρτητες από την παρουσία ανδρών.
Ο Mamet, το 1999, κόντρα στη διαδεδομένη πεποίθηση πως έγραφε μόνο για άνδρες, άρπαξε την ευκαιρία και δημιούργησε μια αντισυμβατική κωμωδία μπαίνοντας με τόλμη στη μεγάλη συζήτηση κατά της πατριαρχίας. Το έργο επιχειρεί, μέσα από τους πνευματώδης διαλόγους και το γρήγορο λεκτικό χιούμορ των ηρωίδων του να εκθέσει φεμινιστικά και ταξικά θέματα σκιαγραφώντας τη γυναικεία ψυχοσύνθεση.
Πιο επίκαιρη από ποτέ, η παράσταση φέρνει στη σκηνή τρεις γυναίκες, μέσα από μια αφήγηση που δεν έχουμε συνηθίσει να είναι η κεντρική σε μία χώρα στην οποία οι γυναίκες, πασχίζουν να διεκδικήσουν και να διατηρήσουν τα βασικά τους ανθρώπινα δικαιώματα.
Η Άννα και η Κλερ, δυο γυναίκες της ανώτερης κοινωνικής τάξης, συγκρούονται για τον νέο «έρωτα» της Κλερ, ενώ η Άννα μόλις έγινε ερωμένη ενός πλούσιου άνδρα, από τον οποίο έλαβε ένα τεράστιο περιδέραιο και ένα μηνιαίο εισόδημα. Η Σκωτσέζα υπηρέτρια της Άννας, η Κάθριν, ξεσπά σε κλάματα από τις σκληρές λεκτικές επιπλήξεις της εργοδότριάς της. Η κατάσταση γίνεται ακόμα πιο τεταμένη καθώς η Άννα, προσπαθεί να αποτρέψει την αγάπη της Κλερ για το νέο αυτό πρόσωπο. Η Κλερ, από την άλλη, έχει ήδη κάνει σχέδια με τον νεαρό έρωτά της να συναντηθούν στο σπίτι της Άννας, με την ελπίδα ότι θα καταφέρει να πείσει τη νεαρή κοπέλα να συνευρεθεί μαζί της. Τα πράγματα όμως πάνε στραβά, όταν η νεαρή κοπέλα φτάνει στο σπίτι…
«Πρόκειται για μια ιστορία αγάπης, μια υπενθύμιση για το ότι ο έρωτας και η έλξη, η συντροφικότητα και η αλληλεγγύη δεν είχαν ποτέ να κάνουν με το φύλο, ούτε με την εποχή. Από την αρχή του κόσμου οι άνθρωποι ερωτεύονται, αγαπιούνται, γελάνε κι απελπίζονται με τον ίδιο πρωτόγονο τρόπο. Η σχέση των δύο αυτών γυναικών διαδραματίζεται στη Βικτωριανή εποχή, μοιάζει όμως με κάθε στιγμή μας στο σήμερα. Και τι δεν είναι στην ζωή συμβιβασμός; Η αγάπη. Η αγάπη μας για την κωμωδία, αλλά και η ανάγκη μας να αφηγηθούμε μία ιστορία έξω από την παραδεδομένη εικόνα των κυρίαρχων σχέσεων, μας φέρνει επί σκηνής, σε μία κοινωνικοπολιτική πραγματικότητα που η τέχνη και το θέατρο δεν είναι αυτονόητα για όλους». – Κρυστάλλη Ζαχαριουδάκη, Ανθούλα Χαιροπούλου
