Νεφέλη Φασούλη, γιατί αγαπάς τόσο τη jazz μουσική;

“Όλα γίναν για ένα καλοκαίρι, για ένα καλοκαίρι, που δε λέει να ‘ρθει” τραγουδούσε η Νεφέλη Φασούλη, όταν ακούσαμε για πρώτη φορά τη μελωδική φωνή της σε ένα κομμάτι, με την υπογραφή του Φοίβου Δεληβοριά, που έμελλε να “ντύσει” με τον πιο ταιριαστό τρόπο όλα τα επόμενα καλοκαίρια μας. Ενδεχομένως, η γνωριμία σου με τη μελωδική φωνή της να είχε γίνει λίγο νωρίτερα, βέβαια, ειδικά αν ήσουν θαμώνας της “Ταράτσας” του Φοίβου ή λίγο αργότερα όταν μας σύστησε για πρώτη φορά τον “κόσμο της” στον πρώτο προσωπικό της δίσκο, που κυκλοφόρησε μια ανοιξιάτικη – σχεδόν καλοκαιρινή – ημέρα σαν τη σημερινή, πριν από δύο χρόνια.

Το σίγουρο είναι, ότι όπου και να την άκουσες, δεν θα μπόρεσες να τη ξεχάσεις εύκολα. Νοσταλγική και παράλληλα φρέσκια, η φωνή της Νεφέλης Φασούλη σε ταξιδεύει · κάποιες φορές στο Παγκράτι, κάποιες φορές στην Casa Malaparte. Άλλες φορές στη “χρυσή εποχή” του λαϊκού τραγουδιού των τζουκ μποξ και άλλες σε jazz μονοπάτια.

Η ίδια η Νεφέλη, το τελευταίο διάστημα ταξιδεύει συνέχεια στη Νέα Υόρκη, κάνοντας σπουδές τζαζ και συνεργασίες με μεγάλα ονόματα της νεοϋρκέζικης σκηνής – ένα περιβάλλον που της χάρισε μία “γιγαντιαία δόση ψυχοθεραπείας”, όπως μας λέει. Έχοντας πάρει μία κανονική γεύση από τα jazz clubs της Νέας Υόρκης (και μετά από αλλεπάλληλα sold out στην Αθήνα), η Νεφέλη Φασούλη επιστρέφει εκεί από όπου ξεκίνησε και στον πάντοτε αγαπημένο της ήχο, για ένα ξεχωριστό live με το Nefeli Fasouli Quintet, ένα από τα τρία εγχώρια σχήματα που ξεχώρισε η επιτροπή του 22nd Athens Jazz.

Τη Δευτέρα 22 Μαΐου θα μας παρουσιάσει ένα «μωσαϊκό» από τους διαφορετικούς της εαυτούς μέσα από ολοκαίνουριες συνθέσεις, στις οποίες υπογράφει είτε στίχους είτε μουσική, αλλά και διασκευασμένα κομμάτια από τον δίσκο που τόσο αγαπήσαμε, το άλμπουμ «Ο Κόσμος σου». Ας δούμε, όμως, τι έχει να μας πει η ίδια.

“Στο πρώτο μου μάθημα, συνειδητοποίησα πως η τζαζ είναι ένας τεράστιος μουσικός κόσμος για τον οποίο δεν είχα ιδέα, με άλλη κουλτούρα και ιστορία από αυτό που νόμιζα”

Ευτυχώς, τα πάντα! Μεγάλωσα σε ένα σπίτι που αγαπούσε πολύ την ελληνική μουσική και αγκάλιαζε όλα τα είδη, με Σαββόπουλο, Λουκιανό, Περίδη και πολλά άλλα. Τα Σαββατοκύριακα όμως ακούγαμε δημοτικά, ήταν σαν παράδοση. Εγώ βρήκα την διέξοδο μου προς τη μουσική που μου άρεσε και το ξένο ρεπερτόριο ως έφηβη με το ραδιόφωνο τότε. Θυμάμαι να έχω αποθηκεύσει δώδεκα διαφορετικούς σταθμούς στη μνήμη και να τους αλλάζω με μανία μέχρι να πέσω σε κάποιον που έπαιζε τραγούδια που δεν ήξερα. Με αυτό αποστήθισα πάρα πολλά τραγούδια χωρίς να το καταλάβω!

Το μικρόβιο της τζαζ σε εμένα μπήκε σε σχετικά μεγάλη ηλικία, όταν επισκέφτηκα ως φοιτήτρια το ωδείο να κάνω το πρώτο μου μάθημα “τζαζ”. Μπήκα μέσα με την ενέργεια πως τα ξέρω ήδη όλα γιατί τραγουδούσα καλά, αλλά τότε συνειδητοποίησα πως η τζαζ είναι ένας τεράστιος μουσικός κόσμος για τον οποίο δεν είχα ιδέα, με άλλη κουλτούρα και ιστορία από αυτό που νόμιζα. Εκεί ερωτεύτηκα και βούτηξα για τα καλά ακούγοντας από το πρωί μέχρι το βράδυ. Ο πρώτοι μου αγαπημένοι δίσκοι περιελάμβαναν πολλά από τα κλασικά, αλλά υπάρχει λόγος που τα χαρακτηρίζουμε έτσι. Ήταν το “A Love Supreme” του Coltrane και το “You must believe in spring” του Bill Evans.

Στην τζαζ αγαπώ τον χώρο που δίνει για αυτοσχεδιασμό. Σου δίνει τα εργαλεία για να χτίζεις κάθε είδους ομορφιά σε κάθε παίξιμο και αυτό είναι μια μοναδική ελευθερία για τον μουσικό.

Πιστεύω πως η κοινή τους συνισταμένη είναι μία, και αυτή είναι ότι όλα είναι μουσική. Συνδέονται στο βαθμό που αλληλοσυμπληρώνουν και ομορφαίνουν το ένα το άλλο, εγώ έτσι στο αισθάνομαι. Εννοείται πως έχουν πολλά κοινά και ως κουλτούρες, είναι “λαϊκές” μουσικές που τραγουδήθηκαν από καταπιεσμένους και απομονωμένους. Αλλά για μένα ένας είναι ο συνδετικός κρίκος και είναι η ομορφιά του ήχου τους.

“Η ελληνική μουσική με συγκινεί όσο τίποτα άλλο στον κόσμο, γιατί είναι η παντοτινή μας αφετηρία και αυτό δεν αλλάζει.”

Αν αυτό αληθεύει, γιατί δεν είμαι και τόσο σίγουρη ότι είναι περισσότεροι σε σχέση με το παρελθόν, θα το απέδιδα στο πόσο εύκολο είναι πλέον να έχεις πρόσβαση στις μουσικές όλου του κόσμου με ένα κλικ. Δεν χρειάζεται να αγοράσεις το βινύλιο του Coltrane για να τον βρεις, να διαβάσεις για αυτόν και να τον ακούσεις. Η μουσική του υπάρχει παντού. Έτσι η τζαζ και το ρεμπέτικα και όλες οι μουσικές είναι πιο προσιτές και ανακαλύψιμες. Όσο για το ρεμπέτικο, θεωρώ πως είναι το περιεχόμενο των τραγουδιών που τραβά τους νέους, αφού είναι πάντα επίκαιρο στην κοινωνία που ζούμε.

Στην ελληνική μουσική αγαπώ το ότι αφενός την τραγουδάω στην γλώσσα μου, και αυτό επικοινωνείται πολύ πιο άμεσα στο κοινό. Επίσης μιλάει αυτόματα στην παιδική μου ηλικία και στα Σαββατοκύριακα που ακούγαμε δημοτικά στο σπίτι, όπως ανέφερα πριν. Με συγκινεί όσο τίποτα άλλο στον κόσμο, γιατί είναι η παντοτινή μας αφετηρία και αυτό δεν αλλάζει. Στην τζαζ αγαπώ τον χώρο που δίνει για αυτοσχεδιασμό, θεωρώ ότι σου δίνει τα εργαλεία για να χτίζεις κάθε είδους ομορφιά σε κάθε παίξιμο και αυτό είναι μια μοναδική ελευθερία για τον μουσικό.

Οι συνοδοιπόροι μου είναι ο Λέανδρος Πασιάς στο πιάνο, ο Ντίνας Μάνος στο κοντραμπάσο, ο James Wylie στο σαξόφωνο και ο Γιώργος Κλουντζός στα τύμπανα και μας έρχονται από Θεσσαλονίκη. Η συνεργασία μας ξεκίνησε πριν περίπου 2-3 χρόνια όταν ανέβηκα για πρώτη φορά στη Θεσσαλονίκη μετά από πρόσκληση του Duende jazz bar για μία εμφάνιση. Τότε με τα παιδιά αυτά συνέβη κάτι μαγικό στη σκηνή, αγκαλιάσανε την μουσική μου με μοναδικό τρόπο και τα live μας συνεχίστηκαν. Μάλιστα το τελευταίο διάστημα που έλειψα στην Αμερική, με τον Λέανδρο κρατήσαμε μια διαδικτυακή επαφή και δουλεύουμε σε πρωτότυπο υλικό τώρα, για το οποίο είμαι πολύ χαρούμενη.

Η ελληνική μουσική μιλάει αυτόματα στην παιδική μου ηλικία και στα Σαββατοκύριακα που ακούγαμε δημοτικά στο σπίτι

Εκπροσωπώντας την κατηγορία jazz+ , θα παίξουμε μία σειρά από jazz κομμάτια που έχω συνθέσει εγώ είτε μουσική είτε στίχο, αναμειγμένα με κομμάτια από την τελευταία μου δισκογραφική δουλειά με τίτλο “Ο κόσμος σου” . Τα κομμάτια θα διασκευαστούν προς τον ήχο του κουιντέτου, αλλά θα διατηρήσουν τον folklore τους ήχο, αφού όλα τα παιδιά της μπάντας αγαπούν να μοιράζονται και στα δυο. Σκοπός είναι το σετ μας να λειτουργήσει σαν μια ιστορία, με αρχή μέση και τέλος.

Τα διεθνή φεστιβάλ είναι ο μόνος τρόπος για να ταξιδεύουν οι άνθρωποι, οι ιδέες και μουσικές σε όλο τον κόσμο, και έχουν τεράστια αξία. Αντίστοιχα και το Athens Jazz είναι ένας αγαπημένος θεσμός που η ετήσια μεγάλη προσέλευση του κόσμου δείχνει την ανάγκη του για να ακούσει αυτήν την μουσική. Εύχομαι να διατηρηθεί και να διευρυνθεί με περισσότερα ελληνικά και διεθνή σχήματα, καθώς υπάρχει πολύ ενεργή ελληνική jazz μουσική και της αξίζει όση περισσότερη προβολή γίνεται τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό.

Ήταν μια πολύ ζωντανή και γεμάτη εμπειρία το τελευταίο εξάμηνο και το έζησα σαν ένα όνειρο. Φυσικά και με επηρέασε, και έκανα ότι περνάει από το χέρι μου για να με επηρεάσει! Επεξηγώντας, άκουσα όσο πιο πολλή μουσική γινόταν, πήγα σε αμέτρητα live και έζησα σε ένα μέρος που η σκηνή πάντοτε ανθίζει και υπάρχει όρεξη για να γράφεται και να παίζεται νέα, πρωτότυπη μουσική, περίεργη και μη. Επηρεάστηκα λοιπόν ως προς το ότι μπορώ και εγώ να κάνω τα δικά μου πρότζεκτ, χωρίς φόβο, όπως και δεκάδες άλλοι μουσικοί στη Νέα Υόρκη, ακομπλεξάριστα και ο καθένας με τον τρόπο του. Ήταν μια γιγάντια δόση ψυχοθεραπείας αυτή η έκθεση σε άλλο μουσικό περιβάλλον.

Τα διεθνή φεστιβάλ είναι ο μόνος τρόπος για να ταξιδεύουν οι άνθρωποι, οι ιδέες και μουσικές σε όλο τον κόσμο, και έχουν τεράστια αξία

Φυσικά! Θεωρώ πως υπάρχει άπειρος χρόνος να γίνονται όλα όσα θέλουμε, να παίζουμε και εντός και εκτός Ελλάδος, και ελληνικά και αγγλόφωνα τραγούδια. Και όσο μεγαλώνω γίνομαι και ολοένα και πιο σίγουρη πως το ότι δεν διάλεξα κάτι από τα δυο ήταν εν τέλει η σωστή επιλογή. Πριν φύγω από την Ν. Υόρκη, ηχογράφησα εκεί ένα δικό μου δισκάκι με έξι αγγλόφωνα τραγούδια, με μία εξαιρετική ομάδα και εύχομαι αυτό να επικοινωνηθεί και εδώ και εκεί ώστε να μπορώ να το παίζω καμιά φορά και εκτός Ελλάδος. Αλλά έχουμε λίγο δρόμο μέχρι τότε, προς το παρόν είναι απλά το όνειρο μου!

Εύχομαι να περάσουν όλοι όσο καλύτερα γίνεται, να πάνε διακοπές, να ακούσουν πολλές από τις εκατοντάδες συναυλίες που θα γίνουν σε όλη την χώρα και να μην καεί ούτε ένα δάσος.