Ντίνο Ρίζι: 15 χρόνια χωρίς τον πατέρα της ιταλικής κωμωδίας

Οι μνήμες που φέρνει στους αθεράπευτους σινεφίλ και λάτρεις του μεταπολεμικού ιταλικού σινεμά το όνομά του είναι σαν το πρώτο ερωτικό χτυποκάρδι ή τα παιχνίδια στη θάλασσα και το πρώτο παγωτό. Οι ταινίες του Ντίνο Ρίζι έκαναν εκατομμύρια θεατές σε όλο τον κόσμο να αγαπήσουν την Ιταλία, την «ντόλτσε βίτα», να θαυμάσουν την υποκριτική δεινότητα των Βιτόριο Γκάσμαν, Αλμπέρτο Σόρντι, Ούγκο Τονιάτσι…

Το πρώτο πράγμα που έρχεται στο μυαλό κάθε θαυμαστή των ταινιών του Ντίνο Ρίζι είναι το πηγαίο γέλιο, ο ακατάπαυστος σαρκασμός του, η διάθεσή του για ανεξάντλητη πλάκα, το σκωπτικό πνεύμα του για τα κακώς κείμενα της Ιταλίας και γενικότερα για έναν κόσμο επιφανειακό, υποκριτικό. Ο Ντίνο Ρίζι, δίπλα στον μέγιστο Μάριο Μονιτσέλι, θα υπάρξει άξιος δημιουργός της «κωμωδίας αλά ιταλικά» και θα αφήσει εποχή με τις κλασικές, σήμερα, ταινίες του «Ο Φανφαρόνος», «Τα Τέρατα», «Παλιοζωή Παλιόκοσμε» και «Άρωμα Γυναίκας». Ένας εμπνευσμένος σκηνοθέτης, που μπήκε και σε άλλα κινηματογραφικά είδη, από τη σεξοκωμωδία μέχρι το δράμα και κράτησε αποστάσεις από το μαχητικό πολιτικό σινεμά των δεκαετιών ’60-’80. Κάτι, για το οποίο θα προσπαθήσουν, κυρίως οι αριστεροί του χώρου, να τον απαξιώσουν, παρότι στις περισσότερες ταινίες του θα ασκήσει κριτική στην άρχουσα τάξη, στα αστικά και μικροαστικά ήθη, χωρίς, ωστόσο, να χαρίζεται σε κανέναν και ειδικά στις αριστερές αγκυλώσεις.

Συμπληρώνοντας 15 χρόνια από τον θάνατό του (7 Ιουνίου 2008), είναι ευκαιρία να θυμηθούμε και να γνωρίσουν οι νεότεροι το τεράστιο μέγεθος της αξίας του Ντίνο Ρίζι, τα πρώτα του βήματα, τις κορυφαίες του καλλιτεχνικές στιγμές και τις ταινίες του που θα παραμείνουν αθάνατες.

Διαβάστε περισσότερα στο skai.gr