«Ο Επισκέπτης» του Ερίκ Eμμανουέλ Σμιτ επιστρέφει, μετά τη μεγάλη επιτυχία, για 2η χρονιά στο θέατρο του Ιδρύματος Μιχάλης Κακογιάννης σε σκηνοθεσία Σωτήρη Τσαφούλια. Η παράσταση κέρδισε το ενδιαφέρον του κοινού και της κριτικής. Το έργο βρήκε μεγάλη αποδοχή και το κοινό χειροκρότησε τις εξαιρετικές ερμηνείες των Μάνου Βακούση στον ρόλο του Επισκέπτη, Φώτη Θωμαΐδη στο ρόλο του Φρόιντ, Μαρίας Παπαλάμπρου ως Άννα Φρόιντ και Δημήτρη Παπαδάτου ως Αξιωματικού. Μυθοπλασία και αληθινά γεγονότα από τη ζωή του Φρόιντ, του πατέρα της ψυχανάλυσης, υπαρξιακά ζητήματα, ιδέες και αναζητήσεις συνθέτουν το κεντρικό κορμό του έργου το οποίο εντέλει αναζητά τα μυστήρια της ανθρώπινης φύσης, αλλά και τα μεγάλα ιδεολογικά και μεταφυσικά ερωτήματα της ύπαρξης.
Λίγα λόγια για την υπόθεση
Βιέννη, το 1938.
Οι Ναζί έχουν εισβάλει στην Αυστρία και καταδιώκουν τους Εβραίους. Ο Σίγκμουντ Φρόιντ εξακολουθεί να πιστεύει στο μέλλον και αρνείται να φύγει. Αλλά αυτό το απόγευμα του Απριλίου, η Γκεστάπο συλλαμβάνει την κόρη του Άννα και την παίρνει για ανάκριση. Ο Φρόιντ παραμένει μόνος και απελπισμένος, όταν, ξαφνικά, ένας άγνωστος μπαίνει από το παράθυρο. Ποιος είναι; Ένας τρελός; Ένας μάγος; Είναι όλο αυτό απλώς ένα όνειρο; Είναι μια ενσάρκωση της αντίληψής μας για το υποσυνείδητο του Φρόιντ; Ή είναι πράγματι, όπως ισχυρίζεται, ο Θεός αυτοπροσώπως;
Σημείωμα του Σωτήρη Τσαφούλια
«Όταν διάβασα το έργο του Ερίκ Eμμανουέλ Σμιτ «Ο Επισκέπτης», μου ήρθε στο μυαλό μια φράση του Ευριπίδη. «Τι είναι Θεός; Τι μη Θεός; Και τι το ανάμεσα τους;» Η συζήτηση μεταξύ του άθεου Φρόιντ και του Επισκέπτη στην καρδιά αυτού του αλληγορικού έργου, μοιάζει με την περίληψη μιας συζήτησης επί ενός θέματος που πάντα θα απασχολεί και θα διχάζει τους ανθρώπους, όχι μόνο μεταξύ τους, άλλα τον κάθε ένα από εμάς εσωτερικά. Το έργο αυτό με κέρδισε γιατί είναι τολμηρό, ως προς τον τρόπο με τον οποίο θέτει ερωτήματα, ενώ παράλληλα διατηρεί μια εξαιρετική ισορροπία στην επιχειρηματολογία της προσέγγισης των ερωτημάτων που θέτει. Διαθέτει πάθος και σεβασμό και δεν προσφέρει απαντήσεις. Και είναι αυτό ακριβώς που κάνει το έργο εκτός από φιλοσοφικό και βαθιά ερωτικό. Γιατί ο Έρωτας κρύβεται στις Ερωτήσεις.»
