Το χθεσινό βράδυ μιας κατά τα άλλα συνηθισμένης Πέμπτης γέμισε χορό, τραγούδι, γκλίτερ και πολλά χαμόγελα χάρη στην συναυλία του Pan Pan και του Mazoha στην σκηνή της Τεχνόπολης Δήμου Αθηναίων. Όλοι σαν μια μεγάλη παρέα τραγουδήσαμε τα αγαπημένα μας τραγούδια των δύο αυτών καλλιτεχνών και ζήσαμε αυτό το συναίσθημα που δεν υπάρχει λέξη για να το περιγράψει – αυτής της αίσθησης που σου αφήνει μια πολύ δυνατή συναυλία σε μια ειδυλλιακή, καλοκαιρινή βραδιά!
Φτάνουμε με την παρέα μου στην Τεχνόπολη γύρω στις 8 και ξέρουμε πως μια μικρή αναμονή θα την έχει και πως σίγουρα ο χώρος αυτός θα γεμίσει – κάτι που όντως συνέβη αλλά ευτυχώς όχι ασφυκτικά. Προμηθευόμαστε την μπύρα μας και πηγαίνουμε προς αναζήτηση ενός καλού σποτ κοντά στη σκηνή. Η ώρα πέρασε διόλου βασανιστικά και κατά τις 9 εμφανίστηκε ο Mazoha στη σκηνή με την κιθάρα του. Σε αυτό το σημείο θα πρέπει να δηλώσω πως ήταν η πρώτη φορά που είδα και τους δύο καλλιτέχνες ζωντανά αν και τους ακούω αρκετούς μήνες τώρα. “Μπλεχτήκαμε” κάπως έτσι, νέοι και παλιοί φανς, σε μια πολύ δυναμική ατμόσφαιρα…
Με το τραγούδι «Pop 81» ξεκίνησε τη δική του εμφάνιση, η οποία σύντομα μας ενημέρωσε πως θα διαρκέσει μια ώρα. Και σιγά σιγά αρχίσαμε να μπαίνουμε στο κλίμα του δικού του κόσμου και να ξεκινάμε τον χορό. Ακολούθησε το «Αρρενοτίποτα» και ήδη έβλεπα έναν καλλιτέχνη με πολύ πάθος γι’ αυτό που κάνει και τότε σκέφτηκα πόσο δύσκολο (και τολμηρό) πρέπει να είναι να είσαι μόνος σε μια σκηνή απέναντι στο κοινό. Αλλά στην πραγματικότητα δεν ήμασταν “απέναντί” του…
«Ψυχολογικά Τραύματα Social Club», «Δεν Πειράζει» και «Φρίκες» τα τραγούδια που ακολούθησαν και ένιωσα πως οι στίχοι του Mazoha μπορούν να μιλήσουν στον καθένα μας γιατί είναι πολύ αληθινές, ακατέργαστες σκέψεις και φόβοι που δύσκολα θα εκφράσουμε, αλλά σίγουρα θα τραγουδήσουμε.
Έπειτα κάλεσε στη σκηνή την Nalyssa Green για να πουν μαζί το κομμάτι «Αποσμητικό» και ήταν κι αυτό ένα από τα highlight της χθεσινής του εμφάνισης. Ας μη ξεχνάμε και το άκρως ξεσηκωτικό τραγούδι «Τώρα Χορός» από το ομώνυμο άλμπουμ του, κατά τη διάρκεια του οποίου δεν σταματήσαμε να κάνουμε αυτό που και το ίδιο τραγούδι μας καλούσε να κάνουμε. Να χορέψουμε!
Φυσικά δεν μπορούσε να τελειώσει αυτή η εμφάνιση χωρίς να ακούσουμε το πιο γνωστό κομμάτι του με τίτλο «Είναι Ωραία Να Πεθαίνουμε Παρέα» και εκεί επικράτησε ο πλήρης πανικός με ανάμεικτα συναισθήματα – ανάμεσά τους κι αυτό το μελαγχολικό χάος που δημιουργεί αυτό το κομμάτι. Με κομμένη την ανάσα και ιδρωμένοι, τόσο εμείς – πόσο μάλλον ο Mazoha – μετά από αυτή τη στιγμή, μάς αποχαιρέτησε με το τραγούδι «Πρωταθλητής».
Κι έφτασε η ώρα να βγει στην σκηνή ο Pan Pan και η παρέα του. Μάς είχε ήδη πληροφορήσει τρεις μέρες νωρίτερα μέσω Instagram ότι αυτό το live θα είναι πολύ ξεχωριστό για πολλούς λόγους. Παίζοντας πρώτη φορά στην Τεχνόπολη, κάλεσε όλους τους guests από τα τραγούδια του – ήταν full band με synthesizer, κιθάρα, ντραμς, βιολί – και ενορχήστρωσε τα πάντα από την αρχή ειδικά γι’ αυτή την εμφάνιση.
Και το πρόγραμμα ξεκινάει με την «Πλαστελίνη» και τον Pan Pan να μάς δίνει μια πρώτη γεύση για το τι θα συμβεί το υπόλοιπο βράδυ με όλα όσα έχει ετοιμάσει. Καλεί στην σκηνή την Nefeli Working Undercover για να τραγουδήσουν μαζί το «Μια Θάλασσα τον Ιανουάριο», με την οποία όπως μάθαμε τραγουδούν μαζί εδώ και 14 χρόνια! Επόμενη καλεσμένη η Λυγερή Μητροπούλου για να μάς τραγουδήσει μαζί του το «Κάτι στο Κομοδίνο» και να κλάψουμε και λιγάκι πέραν όλων των άλλων συναισθημάτων που μάς κατέκλυζαν.
Ύστερα καλεί στην σκηνή την Βασιλίνα και την Καλλιόπη, οι οποίες μάς συντρόφευσαν και μάς ταξίδεψαν με τις υπέροχες φωνές τους έως το τέλος της βραδιάς. «Ντεζά Βου», «Μείνε Σε Θέλω/Μήνες Σε Θέλω» και «Μέσα Στα Κύματα» από τα υπέροχα τραγούδια που είπαν. Στην σκηνή ήρθε και η Nalyssa Green για να μάς τραγουδήσει το «Άσχημοι Ήχοι».
Και ήδη δεν χάναμε στίχο, χορεύαμε αγκαλιασμένοι και θαυμάζαμε αυτούς τους ταλαντούχους ανθρώπους που διαρκώς μας εξέφραζαν την έκπληξή τους με το πόσος κόσμος ανταποκρίθηκε σε αυτή τη συναυλία! Κι έπειτα χωρίς να μάς «λυπηθούν» καθόλου έπαιξαν το ένα πίσω από το άλλο τα «Χτύπα Με Σαν Ρεύμα Στην Πίστα», μαζί με την Melentini, «Τα Παιδία Θέλουν Χορό» και την εμβληματική «Ανισόπεδη Ντίσκο» – πιθανότατα όχι με αυτή τη σειρά. Θα μπορούσα να απαριθμήσω όλα τα τραγούδια που είπαν καθώς πραγματικά έπαιξαν πάρα πολλά κομμάτια και η ώρα κύλησε τόσο ευχάριστα που θέλαμε σίγουρα κι άλλο για να χορτάσουμε.
Ο Pan Pan μάς σύστησε και το νέο κομμάτι με τίτλο «Ροζ Φώτα», μια νέα συνεργασία με τον Years Of Youth, που μαζί ετοιμάζουν έναν ολόκληρο δίσκο με sci-fi θεματική. Είπαν ένα ακόμη ακυκλοφόρητο κομμάτι, εξίσου ρομαντικό και ονειροπόλο. Ανέβηκαν στην σκηνή όλοι όσοι τραγούδησαν και η βραδιά έκλεισε όπως ξεκίνησε, με τα τελευταία τραγούδια να είναι η «Πλαστελίνη», η «Αμόρσα» και, φυσικά ξανά και ξανά και ξανά η «Ανισόπεδη Ντίσκο». Όπως είπε χαρακτηριστικά και ο ίδιος ο Pan Pan: «Πάμε να το γκρεμίσουμε και να φύγουμε». Κι έτσι κάναμε.