10ο Φεστιβάλ Δάσους Αρβανίτσας: 5+1 λόγοι για να “πάρουμε τα βουνά”

Ανάμεσα στα χωριά Αγία Άννα και Κυριάκι Βοιωτίας, στο οροπέδιο του Ελικώνα (βουνό των Μουσών κατά την αρχαιότητα με 16 συνολικά κορυφές) και σε υψόμετρο 1.000 μέτρων κάτω από τη φυσική σκιά των ελάτων, ένα από τα μεγαλύτερα κατασκηνωτικά φεστιβάλ της χώρας, το Φεστιβάλ Δάσους Αρβανίτσας δηλώνει πανέτοιμο να επιστρέψει στη βάση του.

Όσοι έχουν ζήσει έστω και μία φορά από κοντά την ατμόσφαιρα του φεστιβάλ – που μάλιστα φέτος γίνεται 10 χρονών – πραγματικά δεν χρειάζονται κανένα επιχείρημα για να περάσουν το 3ήμερο 14-16 Ιουλίου στον Ελικώνα. Αλλά εμείς είμαστε εδώ για τους άλλους. Εκείνους που ακόμη το σκέφτονται και ψάχνουν τους λόγους εκείνους που θα τους οδηγήσουν στο οροπέδιο της Αρβανίτσας, εκεί που για ακόμη μια φορά το δάσος των Μουσών θα “ζωντανέψει” με μουσική και καλή παρέα.

Λιγότερο δημοφιλής τουριστικά από τον γείτονα του, τον Παρνασσό, ο Ελικώνας είναι ένα μέρος που συνδυάζει καθαρό αέρα, όμορφα τοπία, ενδιαφέροντα ορειβατικά μονοπάτια, off road διαδρομές και εύκολη διέξοδο στις ακτές του Κορινθιακού. Κι αν δεν καταφέρνει να σας πείσει αυτό, τότε πάμε να το συζητήσουμε λίγο περισσότερο με τον Θανάση Φορτώση, τον Επίτιμο Πρόεδρο του Ελληνικού Ορειβατικού Συλλόγου Κυριακίου και “ψυχή” του Φεστιβάλ της Αρβανίτσας για να μάς δώσει εκείνος λίγο περισσότερο κίνητρο ν’ ανηφορίσουμε στο βουνό φέτος.

«Όταν τριγύρω η θερμοκρασία θα έχει ξεπεράσει τους 42 και τους 43, τα βράδια στην Αρβανίτσα θα φοράμε μακρυμάνικο. Ο Κλέων δεν θα έχει μεγάλη τύχη στον Ελικώνα…». Ο Θανάσης Φορτώσης ξεκινά με ένα “δυνατό” επιχείρημα, τη στιγμή που ο καύσωνας Κλέων πραγματοποιεί ήδη την επέλασή του και αναμένουμε να κορυφωθεί την Παρασκευή 14 Ιουλίου. Αναμένει δηλαδή όποιος παραμείνει στην πόλη, γιατί οι υπόλοιποι θα επιλέξουμε τη δροσιά του βουνού για όλο το 3ήμερο.

«Δεν χρειάζεται να αναφέρουμε πόσο καλύτερη θέα είναι τα έλατα και το βουνό σε σχέση με το τσιμέντο της πόλης, οποιαδήποτε εποχή του χρόνου, πόσο μάλλον σε συνθήκες παρατεταμένου καύσωνα», μου λέει ο Επίτιμος Πρόεδρος του Ορειβατικού Συλλόγου, συμπληρώνοντας πως εκείνος δεν μπορεί να σκεφτεί κανέναν λόγο για να -μην- πάρει κανείς τα βουνά. Κι σε αυτό το σημείο τα βρήκαμε, τα συμφωνήσαμε. Μάλιστα, το γεγονός ότι στο δάσος της Αρβανίτσας, η ανθρώπινη παρέμβαση είναι ελάχιστη κάνει ακόμη πιο ισχυρό το επιχείρημα της απόλαυσης της αχανούς θέας με την φυσική ομορφιά που μαγεύει το μάτι και γαληνεύει την ψυχή, σε αυτή τη μικρή μα τόσο αναγκαία παύση από την καθημερινή τρέλα της πόλης.

Η χώρα μας μπορεί και καυχιέται για το συγκριτικό πλεονέκτημα του συνδυασμού βουνού και θάλασσας σε τοποθεσίες που μπορείς να βρεθείς τις περισσότερες φορές έχοντας διανύσει σχετικά λίγα χιλιόμετρα. Έτσι συμβαίνει κι εδώ. Η περιοχή που στήνεται το φεστιβάλ απέχει 5΄ λεπτά (7 χλμ) μακριά από το χωριό Κυριάκι και 1,5 περίπου ώρα (125 χλμ) από την Αθήνα, ενώ οι παραλίες του Κορινθιακού κόλπου βρίσκονται σε απόσταση μόλις μισής ώρας με το αυτοκίνητο. «Είναι ελάχιστα τα φεστιβάλ, ιδιαίτερα τόσο κοντά στην Αθήνα, που σου δίνουν την ευκαιρία το βράδυ να ακούς αγαπημένους καλλιτέχνες στα 1.000 μέτρα υψόμετρο και το μεσημέρι της επόμενης να κάνεις μπάνιο στις υπέροχες παραλίες του Κορινθιακού», μου εξηγεί ο Θανάσης Φορτώσης και καταλαβαίνω αμέσως γιατί η Αρβανίτσα έχει εξελιχθεί σε σταθερό ραντεβού κάθε Ιούλιο.

Αλλά και η ίδια η ενέργεια του βουνού είναι εκείνη που μόνο στα “συν” του φεστιβάλ μπορεί να προσμετρηθεί. Κάθε βουνό έχει τη δική του ξεχωριστή ενέργεια που γράφει στο μέσα του καθενός διαφορετικά. Για εκείνο το πρώτο φως του ήλιου νωρίς το πρωί, αλλά και όταν αυτός βουτάει και χάνεται πίσω από τις κορυφές του, γι’ αυτό και μόνο αξίζει να σε βρουν οι μέρες και οι νύχτες κοντά του. «Από το βουνό ξεκινάνε και στο βουνό καταλήγουν όλα. Το μεγαλύτερο κομμάτι της επιτυχίας του φεστιβάλ στην Αρβανίτσα, εκτός από τους ανθρώπους μας που κάθε χρόνο δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους για να γίνουν όλα όπως πρέπει, είναι αυτή η μαγική ομορφιά και η ενέργεια του βουνού. Τα έλατα, ο ανοιχτός ουρανός, η διαύγεια που σου χαρίζει η συνύπαρξη με τη φύση, αυτά και άλλα τόσα που θα μπορούσα να αναφέρω είναι αυτά που κάνουν την εμπειρία μοναδική».

Το φεστιβάλ κλείνει φέτος 10 χρόνια. Το μακρινό 2012 ήταν η χρονιά που έδωσε το πρώτο του ραντεβού με το κοινό θέλοντας να φέρει κοντά όλους όσοι αγαπούν τη φύση και έχουν πάθος με τη μουσική. «Όταν ξεκίνησε το φεστιβάλ το 2012 φυσικά ελπίζαμε ότι θα το αγκάλιαζε ο κόσμος αλλά δεν φανταζόμασταν τότε την τεράστια ανταπόκριση που θα είχε τα επόμενα χρόνια. Ήταν μια κίνηση αυθόρμητη το φεστιβάλ, κάτι που προέκυψε από το πάθος και την αγάπη μας για τη φύση και το βουνό από τη μία, και τη μουσική από την άλλη. Και ο κόσμος ακολούθησε, αναδεικνύοντάς το γρήγορα σε μια από τις μεγαλύτερες διοργανώσεις του είδους». Και καθόλου άδικα, αφού όλα αυτά τα χρόνια το Φεστιβάλ Δάσους Αρβανίτσας έχει φιλοξενήσει από τα πιο συναρπαστικά line-up, με δυνατά και αγαπημένα ονόματα της εγχώριας μουσικής σκηνής. Μουσικοί κάθε είδους συναντιούνται με το κοινό σε μια μεγάλη και εντυπωσιακής ομορφιάς έκταση, γεμάτη αιωνόβια έλατα που πλημμυρίζουν μουσική, και μαζί ενώνονται και συνυπάρχουν.

«Πάντα επιλέγουμε καλή μουσική, μουσική που αγαπάμε καταρχάς εμείς οι ίδιοι», μου απαντά ο Θανάσης Φορτώσης όταν τον ρωτάω αν έχουν κάποιο κριτήριο ως διοργάνωση για την επιλογή των καλλιτεχνών. Μάλιστα, μου εξομολογείται σε αυτό το σημείο πως υπάρχουν καλλιτέχνες που επιστρέφουν ξανά και ξανά και έχουν αγαπήσει το Κυριάκι και την Αρβανίτσα σαν να ήταν δικά τους μέρη. Κάτι που ελπίζουμε να γίνει και με όσους βρεθούν για πρώτη φορά στο φεστιβάλ φέτος και, είτε κατασκηνώσουν στην περιοχή είτε όχι, γνωρίσουν καλύτερα το μέρος αλλά και την ευρύτερη περιοχή που σε υποδέχεται καταπράσινη και δροσερή.

Φέτος, στα δέκατα γενέθλια του φεστιβάλ το line up γίνεται πολυσυλλεκτικό. «Φέτος, παράλληλα με τις κλασικές επιλογές που κάνουμε κάθε χρόνο, θελήσαμε να ανοίξουμε το φεστιβάλ και σε ένα άλλο κομμάτι του κοινού, που ακολουθεί και αγαπάει τη hip hop σκηνή, φέρνοντας για παράδειγμα στο βουνό τους Λόγος Τιμής και τους Social Waste. Το line up φέτος είναι πολυσυλλεκτικό και απευθύνεται τόσο στον κόσμο που έρχεται κάθε χρόνο φανατικά στην Αρβανίτσα όσο και σε κόσμο που μπορεί φέτος να βρεθεί στα μέρη μας για πρώτη φορά». Στη φετινή διοργάνωση θα απολαύσουμε επιπλέον και τους Εισβολέα, Φώτη Σιώτα, Θραξ Πανκc, The Magic Bus, Γιάννη Χαρούλη, Ματούλα Ζαμάνη, Μαρίνα Σπανού, Ανατρεπτίκ, Δήμητρα Μωραΐτη, Χατζηφραγκέτα, Nosorious – Trakos, White Dragon, Empne, Bubble Bobble και Dynasty of D.

«Η εμπειρία στην Αρβανίτσα είναι μοναδική. Βρίσκεσαι σε ένα χώρο που στα παρέχει όλα, οπότε αν δεν θέλεις, δεν χρειάζεται καν να μετακινηθείς. Τις ώρες πριν ξεκινήσουν οι συναυλίες, μπορείς να πας για πεζοπορία, να φας κάτω από τα έλατα ή απλώς να αράξεις με κόσμο και να κάνεις καινούριες παρέες. Η συνθήκη της κατασκήνωσης προσφέρεται για όλα τα παραπάνω». Ο Επίτιμος Πρόεδρος του Ορειβατικού Συλλόγου μάς δίνει έναν επιπλέον λόγο γιατί να επιλέξουμε το να κατασκηνώσουμε στο βουνό για το φεστιβάλ. Το “all inclusive” βέβαια χαριτολογώντας, θέλοντας απλά να σας κάνω γνωστό πως ο χώρος θα είναι εξοπλισμένος με τουαλέτες και ντουζιέρες, ενώ θα λειτουργούν εστιατόρια και καφέ για την εξυπηρέτηση όλων. Φυσικά με κάποιο κόστος. Σημειώνεται πως κατασκηνωτικό δικαίωμα έχουν όσοι προμηθεύονται τα 3ήμερα εισιτήρια και καθόλα έτοιμοι θα βρίσκονται ήδη από την Παρασκευή στην Αρβανίτσα.

Για το τέλος κρατώ την απάντηση του Θανάση Φορτώση στην ερώτησή μου για το τι χρειάζεται να γνωρίζει κανείς για μια επιτυχημένη, παρθενική φορά στο φεστιβάλ. «Να έχει καλή διάθεση, να σεβαστεί το περιβάλλον γύρω του και τη φύση, να μην ξεχάσει να πάρει κανένα μακρυμάνικο μαζί του γιατί το βράδυ το κρύο δεν αστειεύεται και κυρίως να έρθει ανοιχτός στην ενέργεια του βουνού και να του επιτρέψει να τον πάει όπου θέλει εκείνο…».

Κλείνοντας τη συζήτησή μας εκείνος θα μου εκμυστηρευτεί: «Έχουμε ζήσει πολλές εκπληκτικές στιγμές όλα τα προηγούμενα χρόνια, το φεστιβάλ είναι πετυχημένο και αγαπιέται πολύ. Εύχομαι λοιπόν να συνεχίσουμε να ανταμώνουμε, να περνάμε το ίδιο καλά και ακόμη καλύτερα κάθε επόμενη χρονιά και ο κόσμος αλλά και οι καλλιτέχνες που ανεβαίνουν στη σκηνή να φεύγουν πάντα με χαμόγελα». 

Η δική μου σημείωση για το τέλος θα είναι μια συμβουλή για την σημασία του σεβασμού απέναντι στη φιλοξενία του βουνού, ώστε να του δώσουμε την ευκαιρία να μάς περιμένει και πάλι του χρόνου, αγέρωχο και αλώβητο, στο επόμενο μουσικό ραντεβού μας μαζί του…