Τραγούδια του ελληνικού λαού: Ένα drag ορατόριο των Γιάννη Σκουρλέτη και bijoux de kant στην Πειραιώς 260

Με την ξεχωριστή παράσταση «Τραγούδια του ελληνικού λαού – Drag ορατόριο» επιστρέφει στο Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου ο Γιάννης Σκουρλέτης με τη bijoux de kant. Η πρωτοποριακή καλλιτεχνική ομάδα, που έχει κερδίσει κοινό και κριτικούς με τις παραστάσεις της, παρουσιάζει στην Πειραιώς 260 από τις 17 έως τις 20 Ιουλίου τη νέα δημιουργική της πρόταση.

Αντλώντας έμπνευση από τον σπουδαίο συνθέτη Γιάννη Κωνσταντινίδη (1903-1984), που με το ψευδώνυμο Κώστας Γιαννίδης διέπρεψε στον χώρο του ελαφρού τραγουδιού, ο Γιάννης Σκουρλέτης και η bijoux de kant παρουσιάζουν ένα ορατόριο που συνδέει την ελληνική μουσική παράδοση με τη σύγχρονη συζήτηση για τις έμφυλες ταυτότητες και τα ΛΟΑΤΚΙ+ κινήματα.

Επί σκηνής θα βρίσκονται η drag βαρύτονος Νίνα Νάη, η περφόρμερ – εικαστικός Daglara και ο μαέστρος Γιώργος Ζιάβρας στο πιάνο.

Ο Γιάννης Σκουρλέτης και η bijoux de kant παρουσιάζουν με τη δική τους ανατρεπτική ματιά, έναν κύκλο 20 τραγουδιών του Μικρασιάτη συνθέτη Γιάννη Κωνσταντινίδη, που είναι εμπνευσμένα από το δημοτικό τραγούδι και τη μουσική παράδοση της Ελλάδας,.

Με αφετηρία τον γοητευτικό αυτό κύκλο τραγουδιών και τα κείμενα του καλλιτέχνη και ερευνητή Αλέξανδρου Παπαδόπουλου, η Νίνα Νάη, η Daglara και ο Γιώργος Ζιάβρας αφηγούνται εκ βαθέων μια ιστορία που θα μπορούσε να αποτελέσει σενάριο για ελληνικό horror show. Μέσα σ’ ένα αλλόκοτο τοπίο σχεδιασμένο από τον σκηνογράφο Κωνσταντίνο Σκουρλέτη, μιλούν για το ανοιχτό τραύμα της πατριαρχίας και την παρέκκλιση και αφηγούνται μια άλλη, αθέατη πολλές φορές Ελλάδα.

Στην παράσταση – ορατόριο θα ακούσουμε τραγούδια που ξεκίνησαν από μια Ελλάδα υπό οθωμανικό ζυγό και ο Γιάννης Κωνσταντινίδης, ένας συνθέτης του 20ού αιώνα, τα μεταμόρφωσε σε κάτι τελείως νέο. Γνωστά δημοτικά τραγούδια και λαϊκοί ρυθμοί, μέσα από το δημιουργικό βλέμμα του Γιάννη Σκουρλέτη και της bijoux de kant μετακινούνται προς μία νέα καλλιτεχνική φόρμα, σε διαλεκτική σχέση τόσο με την ελληνικότητα όσο και τη δυτική μουσική παράδοση.

Αυτή η μετακίνηση, αυτή η «λοξή» ματιά στην παράδοση αποτελεί έναν τρόπο να προσεγγίσουν ανατρεπτικά την ελληνική ταυτότητα και να μιλήσουν «για την πατριαρχία, τη μητριαρχία, τα στερεότυπα, το εθνικό αφήγημα, για όλα τα ζητήματα που θέτουμε για να καταλάβουμε τι συμβαίνει γύρω μας και μέσα μας» λέει ο Γιάννης Σκουρλέτης.

Γιάννης Σκουρλέτης

Ο σκηνοθέτης της παράστασης μιλάει για τον συνθέτη Γιάννη Κωνσταντινίδη και εξηγεί τι ήταν αυτό που τον ενέπνευσε να δημιουργήσει τα Τραγούδια του ελληνικού λαού – Drag ορατόριο:

«Το 1927 ο Γιάννης Κωνσταντινίδης παρουσίασε με το ψευδώνυμο Costa Dorres στο Κρατικό Θέατρο του Straslud στη Γερμανία το πρώτο του έργο, την όπερα Der Liebesbazillus (Το Μικρόβιο της Αγάπης). Όμως στο Βερολίνο είχαν ήδη αρχίσει να κάνουν την απειλητική τους εμφάνιση τα πρώτα σημάδια του Ναζισμού. Έτσι, το φθινόπωρο του 1931 επιστρέφει στην Αθήνα, όπου λόγοι βιοπορισμού τον αναγκάζουν να ασχοληθεί κυρίως με το μουσικό θέατρο και το ελαφρύ τραγούδι, κάνοντας μια πετυχημένη καριέρα ως Κώστας Γιαννίδης  (ακόμα μία αλλαγή του ονόματός του).

Η δημοτικότητα του Κώστα Γιαννίδη αφήνει στο περιθώριο τον Γιάννη Κωνσταντινίδη που συνέχισε αθόρυβα το έργο του στο χώρο της έντεχνης μουσικής δημιουργίας. Οι μελωδίες και οι αρμονίες των κομματιών, έλεγε, πρέπει να «αναπνέουν» ελεύθερα, σαν να βρίσκονται στο πέλαγο, να έχουν τη χάρη και την ευαισθησία παλιάς γκραβούρας κι όχι τη χοντροκοπιά τουριστικής διαφημιστικής αφίσας. Κι ακόμη, να υπάρχει αυτή η αίσθηση που συναντάμε διάχυτη στα δημοτικά μας τραγούδια: « Τούτ’ η γης που την πατούμε, όλοι μέσα θε να μπούμε». Η χαρά της ζωής που πρέπει να γευτούμε και να απολαύσουμε, γιατί κάπου στο βάθος πλανιέται αυτή η αδιόρατη θλίψη του θανάτου!….».