Peter Sellers: Οι σημαντικότερες στιγμές της φιλμογραφίας μιας “ιδιοφυΐας” της υποκριτικής

Ο Peter Sellers υπήρξε ίσως ο μεγαλύτερος κωμικός ηθοποιός κατά τις δεκαετίες του 60′ και του 70′. Ξεκινώντας ως φροντιστής σε ένα θέατρο στα 15, περνώντας από την θέση του ντράμερ της ENSA (Entertainments National Service Association) έως και μετά τον πόλεμο του 1940, κατάφερε να βρει τον δρόμο του προς την κωμωδία και να εδραιώσει το όνομά του, πλάι σε αυτά των πιο σπουδαίων κωμικών όλων των εποχών. Μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 1950, η επιτυχία του κινούνταν μόνο σε ραδιοφωνικά πλαίσια, με την κωμική ραδιοφωνική σειρά “The Goon Show” σε σενάριο που συνυπέγραφε ο ίδιος. Αργότερα, ακολούθησαν οι πρώτοι ρόλοι στον κινηματογράφο, παράλληλα με την τεραστίων διαστάσεων αναγνωρισιμότητα.

Η πολυτάραχη ψυχοσύνθεσή του, οι χρόνιοι εθισμοί, τα σοβαρά προβλήματα υγείας απέτρεψαν τον σπουδαίο κωμικό από το να συνεχίσει να μάς χαρίζει αριστουργηματικές ερμηνείες, καθώς στις 24 Ιουλίου του 1980, ο Peter Sellers έφυγε σε ηλικία 54 ετών, από έμφραγμα. Εμείς θυμόμαστε τις πιο αξιοθαύμαστες και ξεκαρδιστικές στιγμές της φιλμογραφίας του!

Η ταινία The Mouse That Roared, ήταν η ταινία που ανέδειξε για πρώτη φορά το υποκριτικό ταλέντο του σπουδαίου κωμικού. Το βάπτισμα του πυρός για τις διασκευές βιβλίων για τον Sellers, καθώς η ταινία βασίζεται σε ένα σατιρικό μυθιστόρημα του Ιρλανδο-Αμερικανού συγγραφέα  Leonard Wibberley. Σε μία φανταστική χώρα, το Δουκάτου του Γκραντ Φένουικ, η μόνη πηγή εσόδων, ένα ιδιαίτερο είδος κρασιού, ξεκινά να παράγεται σε μία από τις πολιτείες της Αμερικής. Έτσι, ολόκληρη η οικονομά της χώρας καταρρέει και μία ομάδα στρατιωτών αποφασίζει να εισβάλλει στην Αμερική, για να διεκδικήσει τα δικαιώματα της μικρής χώρας. Ο Peter Sellers, υποδύεται τρεις χαρακτήρες: τον πρωθυπουργό, την Δούκισσα Gloriana, αλλά και το πρωτοπαλίκαρο του στρατιωτικού εγχειρήματος. Η ταινία αποτελεί την οπτική απόδειξη της ευρείας γκάμας των χαρακτήρων που μπορεί να υποστηρίξει και να απογειώσει ο Sellers με την χαρισματική του ερμηνεία!

Το να γραφτεί ένα προκλητικό μυθιστόρημα με θέμα τον παράνομο δεσμό ενός 14χρονου κοριτσιού με ένα μεσήλικα εν έτει 1955, ήταν σίγουρα πολύ μπροστά για την εποχή του. Μπροστά για την εποχή του ήταν, όμως, και ο Stanley Kubrick, ο οποίος επτά χρόνια αργότερα αποφάσισε να το κάνει ταινία. Η διασκευή της Lolita, αναμφίβολα προκάλεσε έντονες αντιδράσεις στην συντηρητική κοινωνία του 1962, όμως αυτό δεν την απέτρεψε από το να αποτελέσει μία από τις πιο ενδιαφέρουσες ταινίες της εποχής, με μία από τις καλύτερες ερμηνείες του Peter Sellers. Η ιστορία, όπως είπαμε και προηγουμένως, πέρα για πέρα προκλητική και ανήθικη, αφορά δύο διπλά ερωτικά τρίγωνα και τις περίπλοκες σχέσεις ανάμεσα στα εμπλεκόμενα πρόσωπα. Ο Sellers υποδύεται τον Clare Quilti, ο οποίος βρίσκεται σε όχι ένα, αλλά σε δύο “δίδυμα”-όπως τα χαρακτηρίζει ο Kubrick- ερωτικά τρίγωνα, στο ένα εκ των οποίων βρίσκεται ανάμεσα στην Lolita και την μητέρα της. Ένα ερωτικό κομφούζιο, με έντονη σκηνοθετική μαεστρία, αλλά και πρωτοποριακές για την εποχή ερμηνείες. Η Lolita, στάθηκε η αφορμή για την πρώτη υποψηφιότητα του ηθοποιού στα βραβεία Όσκαρ!

Όποιος δεν είχε εκτιμήσει το κωμικό ταλέντο του στο The Mouse That Roared ή στο Ladykillers (1955), σίγουρα το αναγνώρισε στις συγκεκριμένες ταινίες. Οι επεισοδιακές περιπέτειες του Γάλλου επιθεωρητή Ζακ Κλουζώ, με το χαρακτηριστικό μουστάκι, στην original σειρά ταινιών του Ροζ Πάνθηρα, άφησαν εποχή, ενώ χάρισαν στον κωμικό τρεις υποψηφιότητες Χρυσής Σφαίρας. Ο Sellers εκμεταλλευόμενος τις ανάγκες του χαρακτήρα για καμουφλάζ, δεν έχανε ευκαιρία να υποβάλλει τον εαυτό του στις πιο τρελές μεταμφιέσεις. Άλλοτε με περούκες και βαρύ μέικ απ και άλλοτε με προσθετικά στο πρόσωπο και ακραίες ενδυματολογικές επιλογές. Κάτι που δεν ξέραμε είναι ότι οι ταινίες που ακολούθησαν την πρώτη, δεν προορίζονταν για μέρη του franchise, αλλά για ανεξάρτητες κινηματογραφικές δουλειές. Ο Sellers, σε συνεργασία με τον σεναριογράφο, έγραφαν την πλοκή και κάπου στα μέσα, αποφάσιζαν ότι ήθελαν να την προσαρμόσουν στα μέτρα του εκκεντρικού επιθεωρητή. Ο ηθοποιός, πρόλαβε να γυρίσει πέντε ταινίες προτού πεθάνει. Ωστόσο, το κεφάλαιο Ροζ Πάνθηρας, δεν είχε κλείσει για τον Edwards. Στην ταινία του 1982, Trails of The Pink Panther, ο Sellers εμφανίζεται κανονικά ως ο επιθεωρητής Κλουζώ, μέσα από πλάνα παρμένα ολοκληρωτικά από κομμένες σκηνές προηγουμένων ταινιών.

Η μαύρη κωμωδία του 1964 σε σενάριο και σκηνοθεσία του Stanley Kubrick, αποτελεί την προσωπική αγαπημένη του Sellers, αλλά και μία από τις πιο επιδραστικές ταινίες του κλασικού αμερικανικού κινηματογράφου. T0 Dr. Strangelove ή αλλιώς  How I Learned to Stop Worrying and Love the Bomb, παρουσιάζει έναν ανεξάρτητο στρατηγό της αμερικανικής πολεμικής αεροπορίας, ο οποίος διατάζει την πρώτη πυρηνική επίθεση κατά της Σοβιετικής Ένωσης. Παράλληλα, παρακολουθούμε τις φιλότιμες προσπάθειες του Προέδρου της Αμερικής, του επιτελείου του, αλλά και ενός ιδιόρρυθμου στρατιωτικού της βασιλικής αεροπορίας από την Γερμανία, να προσπαθούν να αποτρέψουν την επερχόμενη έναρξη ενός πυρηνικού πολέμου. Η ταινία, γεμάτη συμβολισμούς και στοχευμένους παραλληλισμούς, αποτελεί κινηματογραφική σάτιρα, αναφορικά με την περίοδο του Ψυχρού Πολέμου. Μετά από απαίτηση του σκηνοθέτη, επικαλούμενος το τεράστιο ταλέντο του κωμικού,  ο Sellers υποδύθηκε και εδώ τρεις κεντρικούς χαρακτήρες στο πέρας της ταινίας. Τον Dr. Strangelove, με την χαρακτηριστική προφορά και κινησιολογία, τον πρόεδρο των ΗΠΑ, καθώς και τον καπετάνιο Lionel Mandrake. Σε ένα απολαυστικό-τριπλό ρεσιτάλ ερμηνείας, o Petter Sellers προτάθηκε για πρώτη φορά για το βραβείο Όσκαρ Α’ Ανδρικού ρόλου. Μπορεί -αδίκως- να μη κέρδισε, όμως μας χάρισε μια ταινία- ορόσημο εκείνης της εποχής.

Μπορεί εκ πρώτης όψεως να πρόκειται για άλλη μια κωμωδία-σάτιρα της πολιτικής σκηνής των ΗΠΑ, όμως η συγκεκριμένη ταινία θίγει βαθύτερα ζητήματα. Τόσο κριτικοί, όσο το κοινό και οι πιστοί ακόλουθοι του Sellers, συμφωνούν πως πρόκειται για μια εξαιρετική ερμηνεία σε μία πιο σοβαρή και κατά το ήμισυ δραματική ταινία (σε αντίθεση με αυτές που μας είχε συνηθίσει έως τότε). Το Being There, βασισμένο στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Αμερικανο-Πολωνού συγγραφέα, Jerzy Kosiński, περιστρέφεται γύρω από την ζωή του κεντρικού πρωταγωνιστή, Chance, ένας αφελής κηπουρός, του οποίου η μόνη πηγή εκπαίδευσης και διασκέδασής του είναι η τηλεόραση, ενώ δεν έχει ιδέα απο τον πραγματικό κόσμο. Μία απο τις τελευταίες του δουλειές, η οποία αντιπροσωπεύει στο έπακρον την έντονη επίδραση της τηλεόρασης στον αμερικανικό λαό εκείνη την εποχή, γεμάτη απο αντικατοπτρισμούς της αμερικανικής κουλτούρας. Το αιφνιδιαστικό plot twist στο τέλος και η υπόνοια μιας υπερφυσικής υπόστασης, καθιστούν την ταινία, τροφή για σκέψη. Το έργο χάρισε στον ηθοποιό την πρώτη και τελευταία του Χρυσή Σφαίρα, καθώς και ακόμη μία υποψηφιότητα στα βραβεία Όσκαρ.