Θεατής: “Τι Φάση πάλι ρε;” της Δήμητρας Παπαδοπούλου στο Θέατρο Άλσος

Φέτος το καλοκαίρι, το Θέατρο Άλσος αποτελεί μια όαση γέλιου και διασκέδασης. Η Δήμητρα Παπαδοπούλου, υπογράφει τη νέα ανανεωμένη της επιθεώρηση, σε σκηνοθεσία Θοδωρή Αθερίδη, «Τι Φάση πάλι ρε». Μια έκφραση που αποτυπώνει επακριβώς τις σκέψεις και τις αντιδράσεις μας στον καταιγισμό γεγονότων, που “ξεβράζει” κάθε τόσο η ελληνική παράνοια. Καθίσαμε, λοιπόν, αναπαυτικά στο θερινό σκηνικό που είχε στηθεί και με φόντο τον έναστρο ουρανό απολαύσαμε την επιθεώρηση του καλοκαιριού.

Η Δήμητρα Παπαδοπούλου, όντως, δεν άφησε τίποτα “σε χλωρό κλαρί”. Μετά την περσινή επιτυχημένη επιθεώρηση, επέστρεψε δυναμικότερα με το «Τι Φάση πάλι ρε;», κάνοντας μια ανακεφαλαίωση των ευτράπελων του τελευταίου χρόνου. Με άπλετο χιούμορ και ιδιαίτερα καυστικούς διαλόγους, κάνει μία ανασκόπηση στην σημερινή κοινωνία, στα φλέγοντα ζητήματα που – δικαίως ή αδίκως- την απασχολούν. Η πολυσυζητημένη πολιτική ορθότητα και η κουλτούρα της ακύρωσης, τα highlights και τα viral της προεκλογικής εκστρατείας των κομμάτων, τα αμέτρητα reality που έχουν κυκλώσει την ελληνική τηλεόραση, μας δίνουν μια μικρή γεύση από το πλήθος των φαινομένων που σατιρίζονται στην συγκεκριμένη επιθεώρηση.

Καταφέρνει να καλύψει ένα μεγάλο μέρος του φάσματος των ζητημάτων που μάς έχουν απασχολήσει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, όπως το κίνημα Me Too, η άνοδος της τεχνητής νοημοσύνης, οι εξελίξεις της πολιτικής σκηνής, αλλά και εμβληματικές στιγμές της ποπ κουλτούρας. Χωρίς να αποτυγχάνει πάντα, να αναδείξει τον μοναδικό τρόπο, με τον οποίο λειτουργεί το μυαλό του μέσου Έλληνα.

Πρόκειται πραγματικά για μια υπερπαραγωγή κι αυτό είναι ίσως το πιο δυνατό σημείο της συγκεκριμένης επιθεώρησης. Εντυπωσιακά σκηνικά που τραβούν από το πρώτο λεπτό την προσοχή, πλαισιώνουν την σκηνή, την οποία στολίζει η μεγάλη φωτεινή επιγραφή που φέρει τον τίτλο της παράτασης. Φαντασμαγορικά κουστούμια, υπό την επιμέλεια του Μανώλη Παντελιδάκη, πολύχρωμοι φωτισμοί, μία εξαιρετική live μπάντα στην κορυφή της σκηνής, η οποία συντονίζεται στους ρυθμούς της μουσικής της Μαρίνας Ρίζου. Φυσικά, δεν μπορούμε να παραλείψουμε να αναφερθούμε στις εξαιρετικές χορογραφίες, που υπογράφει και φέτος ο Φωκάς Ευαγγελινός μαζί με την Χριστίνα Καλιακάτσου. Η στοχευμένη σκηνοθεσία εκ μέρους του Θοδωρή Αθερίδη και του Φωκά Ευαγγελινού, αναμφίβολα ανέδειξε αυτό το εντυπωσιακό σόου.

Όσον αφορά στις ερμηνείες και τις σκηνικές παρουσίες, σίγουρα ξεχωρίσαμε τον Θανάση Αλευρά, ο οποίος “έσκισε”, δεν άφησε περούκα για περούκα και μάς απέδειξε για άλλη μια φορά τις χορευτικές του ικανότητες, αλλά και την υποκριτική του ευελιξία, η οποία κυμαίνεται από σοφό γέροντα μέχρι…την Έλενα Παπαρίζου. Αμέσως μετά, τον Πάνο Μουζουράκη, που “έπαιξε” λίγο με το κοινό και ξεκαρδιστήκαμε με τον ελαφρώς… ναρκισσιστικό του μονόλογο. Η Βίκυ Σταυροπούλου σαν Σοφία Χατζηπαντελή του GNTM, ο Λευτέρης Ελευθερίου ως παίκτρια του My Style Rocks, το ρομπότ τεχνιτής νοημοσύνης Δήμητρα Ματσούκα,  αλλά και η αναβίωση του ντουέτου Δέσποινας Βανδή και Βασίλη Μπισμπίκη, με τον Ιεροκλή Μιχαηλίδη να δίνει ρεσιτάλ χορού, μάς χάρισαν αρκετές στιγμές γέλιου.

Σε πολλές στιγμές του, το «Τι Φάση πάλι ρε;» πετυχαίνει το σκοπό του. Διακωμωδεί στο έπακρο το παράλογο της ελληνικής κοινωνίας, φέρνοντας δάκρυα στα μάτια μας από τα γέλια, ενώ παράλληλα σε μετρημένες στιγμές προωθεί και πιο σοβαρά μηνύματα, όπως το body shaming, ο εκφοβισμός και το κεφάλαιο σεξουαλικότητα και γονείς. Ωστόσο, το έργο σε αρκετά σημεία κάνει «κοιλιά». Στην προσπάθειά του να σατιρίσει ορισμένα πράγματα, καταλήγει να δίνει μια εντελώς διαφορετική εντύπωση. Κάποια νούμερα φαίνονται λίγο παραπάνω επιτηδευμένα, ενώ πολλά αστεία δεν εκπληρώνουν τον στόχο τους. Κάπου κάπου νιώθαμε οτι μας σερβίρουν ξαναζεσταμένο φαγητό. Αρκετά -πολιτικά κυρίως- αστεία, επαναλαμβάνονται εμφανώς από σκηνή σε σκηνή, ενώ κάποια άλλα είναι ελαφρώς ξεπερασμένα και βγαλμένα απο το σκονισμένο πια συρτάρι του 2021…