Ο Louis Tomlinson δεν είναι απλά ένα εφηβικό pop idol – και χθες το απέδειξε

“Does it ever drive you crazy, just how fast the night changes?” Εντελώς, όμως. Πότε ήμουν 12 και χόρευα στο κατάμεστο από αφίσες δωμάτιό μου, «And we danced all night to the best song ever..» και πότε βρέθηκα να απέχω μόλις μερικά μέτρα από τον ένα εκ των πέντε των One Direction, ούτε που το κατάλαβα. Μια βδομάδα τουλάχιστον ακούω ξανά και ξανά το set-list της φετινής περιοδείας “Faith in The Future” για προθέρμανση και τίποτα δεν με προετοίμασε για το live show του Louis Tomlinson.

Ο Louis Tomlinson κατέπληξε τους πάντες με την μοναδική ενέργειά του, στην πρώτη του συναυλία στην Ελλάδα.

Ο Louis Tomlinson, το βράδυ της Τετάρτης 20 Σεπτεμβρίου, ταρακούνησε την Πλατεία Νερού και όλοι τον ερωτευτήκαμε και πάλι από την αρχή. Η στιγμή που κάποιοι από εμάς περιμέναμε 11 χρόνια σχεδόν, έφτασε και δεν ήμασταν έτοιμοι για αυτό που ζήσαμε.

O Louis ήταν και είναι από τα «always underrated» (όπως λέει κι ο στίχος στο τραγούδι “Made it”, από τον πρώτο του δίσκο «Walls») μέλη ενός εκ των μεγαλύτερων boy band παγκοσμίως, των One Direction. Ωστόσο έχει καταφέρει να βρει την δική του ταυτότητα, φλερτάροντας απροκάλυπτα με το ροκ στοιχείο, διατηρώντας, παράλληλα, ορισμένα στοιχεία της χρυσής περιόδου του συγκροτήματος.

Κατά τις 19:00 κι ενώ η αρένα είχε γεμίσει αρκετά, εμφανίστηκε o καλλιτέχνης του πρώτου opening act, o 22χρονος Αndrew Cushin. Ο Βρετανός τραγουδιστής, παρόλο που δεν ήταν ιδιαίτερα γνωστός στο κοινό, κατάφερε να ξεσηκώσει και να μας παρασύρει με τα εκρηκτικά τραγούδια που μοιράστηκε μαζί μας.

Περιμένοντας υπομονετικά με background noise το Somebody Told Me, των The Killers, οι οποίοι είναι από τις κύριες επιρροές του Βρετανού καλλιτέχνη.

Μια ώρα αργότερα, οι οθόνες άναψαν ξανά και το “Pretty Woman” του Roy Orbinson άρχισε να ηχεί παντού. Τότε ήταν που εμφανίστηκαν οι The Lathums, το βρετανικό indie- rock συγκρότημα που μας έκλεψε την καρδιά. Η μουσική, αλλά και η θετική ενέργειά τους, μας κέρδισαν αμέσως και είχαμε την αίσθηση πως βρισκόμασταν σε ένα τρελό πάρτι. Ο Alex, ο frontman και κιθαρίστας του συγκροτήματος, πίνοντας μια γουλιά από την μπύρα του, μας φώναξε «Γεια μας» και συνέχισε στο επόμενο τραγούδι με τα φωνητικά του και την ηλεκτρική κιθάρα να παίρνουν φωτιά. Ένα από τα όμορφα πράγματα σε τέτοιου είδους events είναι η επαφή με νέους artists, νέα μουσικά ακούσματα που αξίζουν λίγο από τον χρόνο μας. Έτσι, τιμήσαμε το Shazam δεόντως και μετά τη συναυλία εξερευνήσαμε το μουσικό σύμπαν των Lathums.

Η ώρα 21:00 και το αστέρι της βραδιάς ακόμα να φανεί. Αφού μας άφησε να περιμένουμε επτά λεπτά, μπήκε ορμητικά στην σκηνή, ξεκινώντας το set list του με το δυναμικό «The Greatest» και «μας έστειλε». Τα πολύχρωμα πανό υψώθηκαν και η αδρεναλίνη έφτασε στο ζενίθ.

Την σκηνή περιέβαλλαν, εκτός από τις δύο κύριες γιγαντοοθόνες δεξιά και αριστερά, άλλες έξι μικρότερες, στοιχείο που απογείωσε την σκηνική παρουσία, αλλα και την συνολική εμπειρία. Ο φωτισμός, η εναλλαγή των χρωμάτων των ειδικών εφέ και του μοντάζ που άλλαζε σε κάθε τραγούδι, απογείωνε το θέαμα μπροστά μας.

“Αθήνα έχω υπερηφανευτεί πολύ για εσάς, οπότε φωνάξτε δυνατα”, μας ζήτησε ο Louis Tomlinson πριν σκορπίσει κύματα ζητοκραυγασμών στο κοινό.

Πριν να ακούσουμε το unreleased “Copy of a copy of a copy”, ο Louis πήρε λίγο χρόνο για να μας εκφράσει την ευγνωμοσύνη του για την αγάπη που έχουμε δείξει στην μουσική του.

«Το άλμπουμ (Faith in The Future) σημαίνει τα πάντα για μένα, η δημιουργία του ήταν μια ιδιαίτερη εμπειρία. Όπως είπα και προηγουμένως, αυτές οι συναυλίες δεν θα γίνονταν χωρίς εσάς. Χρειάζομαι ένα fan base που θέλει να ακούσει την μουσική μου. Και νιώθω ότι ό,τι κι αν νιώθω, ό,τι κι αν κάνω εσείς είστε εδώ για μένα και σας αγαπώ για αυτό». Και κάπως έτσι λιώσαμε.

Στα highlight της βραδιάς (όλη η βραδιά ένα highlight ήταν, αλλά ας είναι) το πολυαναμενόμενο cover του 505 των Arctic Monkeys (όσοι είχαμε την playlist-σκονάκι το περιμέναμε πως και πως μεταξύ άλλων), το οποίο o Louis απογείωσε σε ένα εκρηκτικά κατακόκκινο σκηνικό. Ενώ προσπαθούσα όλη μέρα να κάνω manifest να φέρει guest την Bebe Rexha, για να τραγουδήσουν μαζί το Back to You, ο Louis Tomlinson μας εξέπληξε όλους με κάτι πολύ καλύτερο. Μια punk-rock εκδοχή του κομματιού, η οποία πραγματικά μας ξετρέλανε, μη μπορώντας να σταματήσουμε να ουρλιάζουμε τους στίχους.

Το σκηνικό στο τραγούδι “She’s a Beauty We Are World Class” έμοιαζε σαν να έχει βγεί από πίνακα ζωγραφικής, όπως ακριβώς και το τραγούδι αυτό καθαυτό

Πότε μας συγκινούσε βαθιά, με τα Walls, Holding On Heartache, Angels Fly και Lucky Again, με στίχους που χτυπούσαν κόκκαλο, και πότε νιώθαμε ότι πετάμε από την υπερβολική ενέργεια που απέπνεαν τα Out Of My System, Kill My Mind και Face The Music.

Κάπου ανάμεσα σε όλα αυτά· τα δύο τραγούδια από τον δίσκο “Four” των One Direction που πυροδότησαν τα 12χρονα παιδιά μέσα μας, το δαιμόνιο των Directioner, και αποτέλεσαν μια εμπειρία που οι παρελθοντικοί εαυτοί μας, δεν πίστευαν πως θα ζήσουμε ποτέ από κοντά. Το Night Changes, σε μια πιο ροκ εκδοχή κι αυτό και το Where Do Broken Hearts Go μάς γέμισαν νοσταλγία, ταξιδεύοντάς μας σε μια εποχή που το μόνο που μας απασχολούσε ήταν οτιδήποτε είχε να κάνει με το boy band. Όλοι γίναμε μια τεράστια αγκαλιά και τα χαμόγελα δεν έσβησαν λεπτό.

Στο τέλος μας έπιασε όλους απροετοίμαστους. Ενώ τραγουδούσε το “Silver Tongues”, φώναξε “Μας απομένουν ακόμα 90 δευτερόλεπτα, όποτε φωνάξτε το δυνατά”. 90 δευτερόλεπτα που σίγουρα δεν θα ξεχάσουμε εύκολα, που έληξαν φυσικά με εμάς να ουρλιάζουμε “And i don’t feel like going home”, το οποίο αποτύπωνε ακριβώς τα συναισθήματά μας.

Μπορεί στο μυαλό πολλών να είναι ακόμα ένα απλό μέλος των One Direction, ένα pop idol ανάμεσα σε τόσα, όμως o Louis είναι πολλά περισσότερα και μας το απέδειξε περίτρανα εχθές. Είναι πια ένας καταξιωμένος καλλιτέχνης της ποπ και ροκ σκηνής που δεν σταματά να εξελίσσεται.