37 λεπτά Wes Anderson: Είδαμε την “Υπέροχη Ιστορία του Χένρι Σούγκαρ”

Το 2023 θα μπορούσαμε να πούμε πως είναι η χρονιά του Wes Anderson, και δεν θα πέφταμε έξω. Ο Αμερικανός σκηνοθέτης, αφού το καλοκαίρι μάς υποδέχτηκε στα θερινά σινεμά με την ταινία του Asteroid City – μία αυτοαναφορική δουλειά, που θίγει, με έναν χιουμοριστικό πάντα (για τον Wes Anderson μιλάμε) τρόπο, την ίδια τη φύση του κινηματογράφου- επανέρχεται στις οθόνες μας, αυτή τη φορά όχι στους κινηματογράφους αλλά στο Netflix.

Με την πρεμιέρα της ταινίας να έχει ήδη πραγματοποιηθεί στο Φεστιβάλ της Βενετίας, και την ανταπόκριση του κοινού να είναι άκρως θερμή, Η Υπέροχη Ιστορία του Χένρι Σούγκαρ (ή, στη μητρική της γλώσσα: The Wonderful Story of Henry Sugar) ετοιμάζεται να κατακτήσει και το Netflix.

Βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο του Roald Duhl, ενός συγγραφές που ο Anderson έχει ξαναφέρει στον κινηματογράφο, το 2009, με το Fantastic Mr. Fox, η 37λεπτης διάρκειας ταινία πραγματεύεται την ιστορία (όπως, άλλωστε φανερώνει και ο τίτλος της) του Χένρι Σούγκαρ, ενός ευκατάστατου άντρα, ο οποίος αποφασίζει να εξασκήσει την τέχνη του διαλογισμού με σκοπό να κλέβει στον τζόγο. Πάμε, όμως, να μιλήσουμε λίγο πιο αναλυτικά για την…Υπέροχη Ιστορία του Χένρι Σούγκαρ.

The Wonderful Story Of Henry Sugar, Netflix

Όπως συχνά συμβαίνει στις ταινίες του Wes Anderson, η ιστορία ακολουθεί μία συνειρμική πορεία. Αφού δοθεί η το αρχικό “εναρκτήριο έναυσμα”, κάπως, από στόμα σε στόμα, σαν σκέψεις που μπαίνουν στη σειρά, το “παραμύθι” μας (καθώς περί παραμυθιού πρόκειται, με την έντονη αίσθηση της παιδικής ιστορίας, παντρεμένης με την -πολύ συγκεκριμένη- αισθητική του σκηνοθέτη) ξεκινάει, με τους ίδιους τους πρωταγωνιστές του να αναλαμβάνουν την αφήγησή του.

Στην πραγματικότητα, δεν παρακολουθούμε μία, αλλά 4 διαφορετικές ιστορίες, σε 4 διαφορετικά χρονικά επίπεδα, ειπωμένες από 4 διαφορετικούς χαρακτήρες και εγκιβωτισμένες η μία μέσα στην άλλη, καθώς η μία αποτελεί και συνέπεια της άλλης. Ο τρόπος με τον οποίο διαχωρίζεται ο χρόνος είναι αρκετά ξεκάθαρος, ενώ αυτή η διαρκής εναλλαγή της χρονικής βαθμίδας επιτυγχάνει έναν γρήγορο ρυθμό στην εξέλιξη της πλοκής -κάτι το οποίο συνήθως λείπει από τις ταινίες του Wes Anderson.

The Wonderful Story Of Henry Sugar, Netflix

Όταν πρόκειται να παρακολουθήσουμε Wes Anderson ξέρουμε πάνω-κάτω τι να περιμένουμε, όσον αφορά στο κομμάτι των αισθητικών επιλογών. Το έντονο στυλιζάρισμα, το οπτικό χιούμορ, οι καλομετρημένες συμμετρίες του, είναι όλα βασικά χαρακτηριστικά του ύφους του σκηνοθέτη, που, πλέον, έχει διαμορφώσει το δικό του στυλ, κερδίζοντας επάξια μία θέση ανάμεσα στους auteurs της εποχής μας.

The Wonderful Story Of Henry Sugar, Netflix

Το στοιχείο, ωστόσο, το οποίο είναι πολύ έντονο στην Υπέροχη Ιστορία του Χένρι Σούγκαρ (το οποίο παρακολουθήσαμε να βρίσκεται σε μεγάλο βαθμό και στη Asteroid City) είναι η έντονη θεατρικότητα, τόσο σκηνογραφικά, όσο σκηνοθετικά, αλλά και φωτιστικά. Το σκηνογραφικό, το ενδυματολογικό, αλλά και το φωτιστικό κομμάτι αλλάζουν μπροστά στην κάμερα -σε αυτό βοηθούν αρκετά και τα εκτεταμένα μονοπλάνα, που δεν αφήνουν την “μαγεία του μοντάζ” να κρύψει τα “ενδιάμεσα κομμάτια”, όπως συμβαίνει όταν πάμε από κατ σε κατ- δημιουργώντας ένα είδος μπρεχτικής αποστασιοποίησης, μέσω της οποίας επέρχεται η διαρκής υπενθύμιση της ιδιότητάς μας ως θεατών σε κάτι το οποίο δεν είναι αληθινό. Ταυτόχρονα, ωστόσο, αυτή η “απόλυτη διαφάνεια” της μη αλήθειας αυτών που βλέπουμε δημιουργεί την αίσθηση πως αυτό που παρακολουθούμε είναι απόλυτα ειλικρινές.

The Wonderful Story Of Henry Sugar, Netflix

Στην αποστασιοποίηση που αναφέρθηκε παραπάνω, συντελεί και το “σπάσιμο” του 4ου τοίχου, με απευθείας αποκρίσεις των πρωταγωνιστών στην κάμερα (και κατ’ επέκταση στον ίδιο τον θεατή), ανοίγοντας μία “δίοδο επικοινωνίας” ανάμεσα σε θεατές και θέαμα. Κάτι το οποίο στην Υπέροχη Ιστορία του Χένρι Σούγκαρ παρατηρούμε πολύ περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη ταινία του Wes Anderson. Πρακτικά, ολόκληρη η ταινία αποτελεί μία απεύθυνση των πρωταγωνιστών στο κοινό.

The Wonderful Story Of Henry Sugar, Netflix

Δεν θα γινόταν, φυσικά, να παρακολουθήσουμε ταινία του Wes Anderson, χωρίς κάποια λαμπερά ονόματα στο καστ, τόσο νέες συνεργασίες του, όσο και “παλιούς γνώριμους”, που ο σκηνοθέτης αγαπάει να επιλέγει και να δουλεύει μαζί τους. Οι βασικοί ρόλοι της ταινίας είναι 4 και αυτοί καλύπτονται από τον Benedict Cumberbatch -οποίος, αν και συνεργάζεται για πρώτη φορά με τον σκηνοθέτη, εναρμονίζεται απόλυτα με την αισθητική του- στον ρόλο του Henry Sugar, τον Dev Patel στον ρόλο του γιατρού Dr. Chatterjee, τον Ben Kingsley στον ρόλο του διαλογιστή και ταχυδακτυλουργού Imdad Khan και έναν “παλιό γνώριμο” και αγαπημένο του σκηνοθέτη: τον Ralph Fiennes ως Roald Dahl.

The Wonderful Story Of Henry Sugar, Netflix

Αυτοί οι 4 ηθοποιοί, πρωταγωνιστές της δικής τους ιστορίας ο καθένας, αναλαμβάνουν να μάς αφηγηθούν το δικό τους παρόν, το οποίο συνδέεται με σχέσεις αιτίου-αποτελέσματος με το παρόν του άλλου, πλέκοντας, έτσι, το σύνολο της ιστορίας. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει, επίσης, το γεγονός ότι και οι 4 ηθοποιοί, εκτός από τον βασικό τους ρόλο, ερμηνεύουν ακόμη έναν ρόλο. Και οι 4 μικρότεροι χαρακτήρες ανήκουν στο παρόν της ιστορίας του Henry Sugar, δίνοντάς της, έτσι, τη βαρύτητα της κεντρικής ιστορίας, η ανάγκη αφήγησης της οποίας πυροδοτεί και την έναρξη της αφήγησης των υπολοίπων τριών. Παράλληλα, αυτή η επιλογή, της ερμηνείας 2 διαφορετικών ρόλων από το ίδιο άτομο, εντείνει ακόμα περισσότερο, την αίσθηση θεατρικότητας και την έντονη αφηγηματική χροιά της ταινίας, καθώς καταλήγουμε να μην ταυτίζουμε τους χαρακτήρες μας με τους ηθοποιούς που τους υποδύονται. Αντιθέτως, αντιλαμβανόμαστε τους ηθοποιούς ως αφηγητές και φορείς της ιστορίας, χωρίς, ωστόσο, να την ενσαρκώνουν.

The Wonderful Story Of Henry Sugar, Netflix

Κλείνοντας, Η Υπέροχη Ιστορία του Χένρι Σούγκαρ είναι μία ταινία που αξίζει να βάλουμε στη λίστα μας. Η διαφορετική της ματιά και προσέγγιση της ιστορίας, το γρήγορο tempo της, η παρουσία της χαρακτηριστικής αισθητικής του Wes Anderson (από τα ονειρικά χρώματα, μέχρι την παραμυθένια χροιά και από τον κωμικό τόνο, μέχρι την απλότητα της απόδοσης) και οι ερμηνείες -που δεν είναι ακριβώς ερμηνείες (τουλάχιστον με την κλασική έννοια)- των πρωταγωνιστών μας ταξιδεύουν στον μαγικό κόσμο του σκηνοθέτη.

Με λίγα λόγια θα μπορούσαμε να πούμε πως ο Wes Anderson μάς διηγείται ένα παραμύθι. Παντρεύει τον κινηματογράφο, το θέατρο και την κλασική, πατροπαράδοτη αφήγηση των ιστοριών, σε ένα αποτέλεσμα που θα μάς θυμίσει τα παιδικά μας χρόνια, όταν ακόμα μας διάβαζαν παραμύθια και πλάθαμε με το μυαλό μας εικόνες και χρώματα γύρω από αυτά που ακούγαμε.