Τζέιμς Ντιν: Σαν σήμερα φεύγει από τη ζωή ο πιο γοητευτικός “Επαναστάτης χωρίς αιτία”

Σαν σήμερα, έφυγε από τη ζωή ο Τζέιμς Ντιν, ο αξέχαστος κινηματογραφικός αστέρας της “Χρυσής” εποχής του Χόλιγουντ.

Μέσα σε πέντε χρόνια καριέρας κατάφερε να αφήσει ιστορία και να γίνει σύμβολο της ποπ κουλτούρας, αλλά και όλων εκείνων των νέων που ένιωθαν “επαναστάτες χωρίς αιτία”.

Όταν έφυγε από τη ζωή, στις 30 Σεπτεμβρίου 1955, σε ηλικία μόλις 24 ετών, σκόρπισε τη θλίψη σε εκατομμύρια θαυμαστές του, ενώ άφησε πίσω του τρεις εμβληματικές ταινίες, δύο από τις οποίες, ο “Επαναστάτης Χωρίς Αιτία”, αλλά και ο “Γίγαντας” κυκλοφόρησαν μετά τον θάνατο του, με τον αδικοχαμένο ηθοποιό να κερδίζει μια σειρά από βραβεία και υποψηφιότητες στα Όσκαρ και στις Χρυσές Σφαίρες.

Ο Τζέιμς Μπάιρον Ντιν γεννήθηκε στις 8 Φεβρουαρίου 1931 στην Ιντιάνα των ΗΠΑ. Παρά τα δύσκολα παιδικά χρόνια και τον πρόωρο θάνατο της μητέρας του όταν ήταν 9 χρονών, ο Ντιν ξεχώρισε γρήγορα για τις υποκριτικές του ικανότητες. Στο σχολείο ξεκίνησε η αγάπη του για την υποκριτική, όταν άρχισε να διαβάζει για το θέατρο. Μάλιστα μόλις ένα χρόνο μετά την έναρξη των νομικών σπουδών του στο UCLA, αποφάσισε να αλλάξει αντικείμενο και να ασχοληθεί με το πραγματικό του πάθος, προκαλώντας την αντίδραση του πατέρα του. Τελικά, ανάμεσα σε 350 ηθοποιούς του UCLA επιλέχτηκε για τον ρόλο του Μάλκολμ στον “Μάκβεθ”, ενώ τον επόμενο χρόνο παράτησε τις σπουδές του για να κυνηγήσει το όνειρο του ως επαγγελματίας ηθοποιός.

Η πρώτη του τηλεοπτική εμφάνιση ήταν σε ένα διαφημιστικό σποτ της Pepsi, ενώ τον πρώτο χρόνο οι μόνοι κινηματογραφικοί ρόλοι που κατάφερε να εξασφαλίσει ήταν ως στρατιώτης στην ταινία “Fixed Bayonets!”, βοηθός μποξέρ στο “2 ναύτες και 1 κορίτσι” και νεαρός στο “Has Anybody Seen My Gal?”.

Όσο προσπαθούσε να τα βγάλει πέρα στο Χόλιγουντ, ο Ντιν δούλευε μάλιστα ως βοηθός στο πάρκινγκ του CBS Studios, όπου γνώρισε τον Ρότζερς Μπράκετ, ραδιοφωνικό παραγωγό, που του έδωσε ρόλο στο “Alias Jane Doe”, ραδιοφωνική σειρά της εποχής.

Μετά από αυτό εμφανίστηκε σε διάφορες τηλεοπτικές σειρές του CBS, ενώ το 1952 έγινε δεκτός στη σχολή του Ελία Καζάν “Actors Studio”, όπου μαθήτευσε με τον σπουδαίο ηθοποιό και σκηνοθέτη Λι Στράσμπεργκ. Σε γράμματα προς την οικογένειά του ο Ντιν, μιλώντας για τη σχολή, ανέφερε ότι βρισκόταν ανάμεσα στους Μάρλον Μπράντο, Τζούλι Χάρις, Μίλντρεντ Ντάνοκ, Άρθουρ Κένετι. Μάλιστα, ήταν ένα από τα νεότερα μέλη.

Τελικά, η καριέρα του άρχισε να πηγαίνει όλο και καλύτερα, όταν συμμετείχε στις τηλεοπτικές σειρές Kraft Television Theatre, Robert Montgomery Presents, The United States Steel Hour, Danger και General Electric Theater. Το 1954 υποδύθηκε τον Μπασίρ, έναν διεφθαρμένο νέο, σε μία μεταφορά του “Ανήθικου” του Αντρέ Ζιντ. Τότε ξεκίνησε και το ενδιαφέρον από το Χόλιγουντ.

Η πρώτη επιτυχία του ήρθε με τη μεταφορά του “Ανατολικά της Εδέμ” του Τζον Στάινμπεκ. Ο Ελία Καζάν ήθελε “κάποιον σαν τον Μάρλον Μπράντο” για τον περίπλοκο ρόλο του Καλ. Ο σεναριογράφος Πολ Όσμπορν πρότεινε τον Τζέιμς Ντιν, ο οποίος μάλιστα γνώρισε τον Τζον Στάινμπεκ που τον ενέκρινε, αν και δεν τον συμπάθησε ιδιαίτερα.

Για μεγάλο μέρος της ερμηνείας του ο Ντιν δεν κοιτούσε καν το σενάριο. Από τον χορό του στο χωράφι, μέχρι και την εμβληματική ερμηνεία του όταν αγκάλιασε κλαίγοντας τον “πατέρα” του, τα περισσότερα ήταν αυτοσχεδιασμός του Ντιν, κάτι που συνάρπασε τον Καζάν.

Αυτή θα ήταν η μόνη ταινία, στην οποία πρωταγωνιστούσε, την οποία ο Τζέιμς Ντιν είχε τη χαρά να δει όταν κυκλοφόρησε.

Η επόμενη και ίσως πιο διάσημη ταινία του, ο “Επαναστάτης Χωρίς Αιτία” κυκλοφόρησε μετά τον θάνατό του. Στην ταινία αυτή, ο Ντιν υποδύθηκε τον Τζιμ Σταρκ, έναν μπερδεμένο νέο, που επαναστατεί με κάθε ευκαιρία. Πρόκειται για τον ρόλο που έκανε τον Ντιν “σύμβολο” των νέων και της νεανικής ανησυχίας.

Παρά την τεράστια επιτυχία του, όμως, ο Ντιν δεν ήθελε να παίζει για πάντα τον προβληματισμένο νέο. Έτσι και δέχτηκε τον ρόλο του πλούσιου γαιοκτήμονα στον “Γίγαντα”, που μάλιστα του χάρισε άλλη μία υποψηφιότητα στα Όσκαρ.

Φυσικά, ο Τζέιμς Ντιν δεν πρόλαβε να δει την αγάπη και τον θαυμασμό που έλαβαν οι δύο τελευταίες του ταινίες, αλλά ούτε τα βραβεία, αφού στις 30 Σεπτεμβρίου το 1955 έφυγε από τη ζωή μετά από ένα αυτοκινητιστικό ατύχημα.