Ο Δημήτρης Τσακούμης θέλει να συμβάλλει στο “νέο πρόσωπο” της Αθήνας

Γέννημα θρέμμα Μεσολογγίτης, όμως από τα 18 του χρόνια που μετακόμισε στην Αθήνα για να σπουδάσει στο τμήμα Μηχανολόγων Μηχανικών του Εθνικού Μετσοβίου Πολυτεχνείου, ο Δημήτρης Τσακούμης αισθάνεται περισσότερο «Αθηναίος» κι από τους Αθηναίους. Αγαπάει ιδιαιτέρως το κέντρο, γεγονός που το αποδεικνύει το ότι είναι κάτοικός του από την πρώτη κιόλας στιγμή και παραμένει μέχρι και σήμερα, αφού έχει κάνει έδρα του πια το Κολωνάκι στο οποίο ζει και εργάζεται τα τελευταία 19 χρόνια.

Ο τρόπος ζωής ενός Αθηναίου είναι κάτι που τον απασχολεί και από αυτό πηγάζει κάθε “ανησυχία” του στα social media αλλά και γενικότερα. Έχει εργαστεί ως δημοσιογράφος, έχει περάσει και από την μουσική βιομηχανία, ενώ σήμερα διατηρεί μαζί με την αδερφή του, εταιρεία marketing, δημοσίων σχέσεων & επικοινωνίας με έδρα το Κολωνάκι.

Θέλει να δει την Αθήνα να αλλάζει “πρόσωπο” κι ο ίδιος δηλώνει έτοιμος να συμβάλλει σε αυτό. Και ως δημοσιογράφος αλλά και ως μηχανικός γνωρίζει πολύ καλά πως μόνο μια διαδικασία μπορεί να φέρει ουσιαστικές λύσεις. Και αυτή θα μάς μοιραστεί – μεταξύ άλλων – παρακάτω, διεκδικώντας μία ψήφο, με την παράταξη «Αθήνα Ψηλά» του Κώστα Μπακογιάννη.

Ζω στην Αθήνα από 18 χρονών, από τότε που, γεμάτος όνειρα και περηφάνεια, ήρθα από την επαρχία για σπουδές στο τμήμα Μηχανολόγων Μηχανικών του ΕΜΠ. Έμεινα πρώτα στον Άγιο Παντελεήμονα της Αχαρνών, ύστερα στα Ιλίσια και τα τελευταία 19 χρόνια στη Δεξαμενή στο Κολωνάκι. Ένιωσα αμέσως Αθηναίος, μάλλον γιατί το ήθελα πολύ. Ήθελα από την πρώτη στιγμή να αφήσω την ενέργεια αυτής της πόλης, της τόσο απέραντης και γεμάτης ευκαιρίες, να με κατακλύσει. Θυμάμαι ότι έπαιρνα τυχαίες γραμμές λεωφορείων κι έκανα ολόκληρες τις διαδρομές, από την αφετηρία μέχρι το τέρμα και πάλι πίσω, δίχως σκοπό. Μόνο και μόνο για να την εξερευνήσω. Πρακτικά, βέβαια, αισθάνθηκα πραγματικά Αθηναίος όταν, μετά από λίγους μήνες, είχα μάθει να προσανατολίζομαι μόνος μου στους δρόμους και στις γειτονιές, σε μια εποχή που δεν υπήρχαν ούτε Google Maps, ούτε GPS. Καλύτερα κι από τους συμφοιτητές μου, που είχαν γεννηθεί και μεγαλώσει εδώ, τα γνώριζα όλα πια.

Βρίσκω την Αθήνα μια συναρπαστική μεσογειακή μητρόπολη.

Πρώτα πρώτα τη βρίσκω μια συναρπαστική μεσογειακή μητρόπολη, με επιρροές από Ευρώπη και Αμερική μέχρι Μέση Ανατολή. Ένα ανεπανάληπτο κολάζ πολιτισμών και τάσεων από τα αρχαία μνημεία μέχρι τα hip καφέ της, ένα αρχιτεκτονικό παστίς που ξεκινάει από τον Παρθενώνα και φτάνει μέχρι το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος του Ρένζο Πιάνο περνώντας από τις πολυκατοικίες του Άρη Κωνσταντινίδη. Και έχει τόσες μα τόσες ευκαιρίες να συναντηθείς με τις Τέχνες που δεν τα προλαβαίνεις όλα πια. Είναι υπέροχη η Αθήνα! Ύστερα, είναι το μοναδικό παραλιακό της μέτωπο, η Athens Riviera, η οποία ναι μεν απειλεί με έναν τρόπο να μάς πάρει τουρισμό και αίγλη μακριά από τον Δήμο Αθηναίων, αλλά ταυτόχρονα, μια αμμουδιά στα 15’ από τον Παρθενώνα, καθιστά την ελληνική πρωτεύουσα μια εμπειρία ζωής ανεπανάληπτη, Τέλος, η αθηναϊκή γειτονιά, αυτό που βγαίνουμε έξω και χαιρετάμε τον κόσμο στο δρόμο. Δεν ξέρετε πόσοι από τους γείτονες με συγκίνησαν με τη ζεστή στάση τους στην υποψηφιότητά μου. Πιο θερμοί κι από τους φίλους.

Έχει ειπωθεί παλιότερα ότι η Αθήνα πρέπει να γκρεμιστεί όλη και να ξαναχτιστεί από την αρχή. Δεν συμφωνώ. Όπως είπα και νωρίτερα, λατρεύω τον κτιριακό της πλούτο ή τουλάχιστον αυτό το κέντρο της πόλης μας, μέσα στα όρια του Δήμου Αθηναίων. Θεωρώ όμως, δυστυχώς, ότι σε μερικές περιοχές, το αστικό τοπίο παρακμάζει: άβαφες πολυκατοικίες και μισογκρεμισμένα νεοκλασικά. Θα ήθελα να υπάρχουν περισσότερα κίνητρα για να αλλάξει αυτή η εικόνα γρήγορα. Να ανακαινιστούν, να κατοικηθούν, να πάρουν ζωή. Και ύστερα είναι το μεγάλο πρόβλημα με τα άπειρα αυτοκίνητα που δημιουργούν κυκλοφοριακό χάος, ασφυκτικό και ανεξέλεγκτο παρκάρισμα, (ήχο)ρύπανση και γενικά μια εικόνα πιο τριτοκοσμική από αυτή που μάς χαρακτηρίζει. Ακόμη και η έλλειψη μεγάλων και ασφαλών πεζοδρομίων, σταθερό θέμα συζήτησης, έχει να κάνει με την κυριαρχία του αυτοκινήτου έναντι του ανθρώπου.

Θέλησα να δοκιμάσω να πάρω πάνω μου την ευθύνη, να ασκήσω δομημένο έλεγχο και να περάσω πια στην πράξη, αντί να παραμένω καθηλωμένος στη limbo μιας κριτικής δίχως αποτέλεσμα. Συχνά μπερδευόμαστε και νομίζουμε ότι μ’ ένα σχόλιο ή ακόμη και μ’ ένα like στα social media ασκούμε κοινωνικό έργο. Ε, δεν είναι έτσι προφανώς. Και ήθελα να παίξω μπάλα στο γήπεδο των λύσεων, όχι των εντυπώσεων. Έξω απ’ το χορό πολλά τραγούδια λέγονται…

Τον εκτιμώ απεριόριστα για τα αμέτρητα, μεγάλα και μικρά, έργα που έκανε στη θητεία του. Όχι μόνο τα πάρκα, τα πεζοδρόμια, τα φώτα, τα σιντριβάνια, αλλά και τα πολυ-ιατρεία, τους ξενώνες αστέγων, το κτηνιατρείο, τους χώρους άθλησης, τον Λυκαβηττό, τις κοινωνικές πολιτικές αλληλεγγύης, την ψηφιοποίηση. Πραγματικά, θέλει πολλή επιμονή και ενέργεια για να καταφέρεις τόσα πολλά σε συνθήκες ελληνικού δημοσίου.

Είμαι ως Αθηναίος, περήφανος και ευγνώμων για το πολιτικό προφίλ του Δημάρχου μας: πιο αριστερός στην ουσία του από πολλούς κεντρώους, με σαφή θέση ενάντια στην ακροδεξιά, με σχέδιο για τους κοινωνικά ευάλωτους, με σύγχρονα μυαλά στα ΛΟΑΤΚΙ+ θέματα, pet-friend και δημοκράτης όσο λίγοι. Κριτικά στάθηκα, και μάλιστα δημόσια, στις καθυστερήσεις που σημειώθηκαν στα έργα στην Πανεπιστημίου. Όμως, έχω λάβει εξηγήσεις, το έργο τώρα τελειώνει και θεωρώ ότι τον δικαιώνει. Όπως έχει πει και ο ίδιος «Μόνο όποιος δεν κάνει τίποτα, δεν κάνει και λάθη».

Να μελετήσω το θεσμικό πλαίσιο και να διερευνήσω τι περιθώρια μου δίνει αυτή η θέση να ελέγξω και να επηρεάσω το έργο του Δήμου, υπηρετώντας έτσι τις αξίες μου: Ηθική, Δικαιοσύνη, Αξιοπρέπεια, Ρεαλισμό. Δεν είναι εύκολο ένας Δημοτικός Σύμβουλος να μπορέσει να κάνει τη διαφορά, αλλά δεσμεύομαι ότι θα ψάξω να βρω τον τρόπο.

Δεν θα ήθελα να περιοριστώ μόνο σε αυτά που αναφέρετε, γιατί τα ενδιαφέροντά μου, τα διαβάσματά μου και οι εμπειρίες μου είναι τόσα πολλά άλλα. Ο Δήμαρχος αποφασίζει, άλλωστε, για τις θέσεις ευθύνης. Δεν τις προ-επιλέγουμε.

Φυσικά και μπορεί! Και ως Μηχανικός μέχρι το μεδούλι – ακόμη κι αν δεν εξάσκησα ποτέ το επάγγελμα – γνωρίζω μόνο μια διαδικασία για problem-solving: διάγνωση του προβλήματος, σχεδιασμό, δράση, επιμονή, έλεγχο του αποτελέσματος, βελτιωτικές κινήσεις, επανάληψη. Μέχρι να πετύχουμε.
Οτιδήποτε άλλο κι αν σας έλεγα στα πλαίσια μιας προεκλογικής συνέντευξης, θα ήταν σκέτα συνθήματα.

Μια παγκόσμια μητρόπολη από τις λίγες: ανοιχτή, πολυπολιτισμική, συμπεριληπτική, δημιουργική χωρίς όρια και σύνορα. Ήδη δείχνει τα πρώτα δείγματα! Χρειάζεται, βέβαια, επαγρύπνηση και στρατηγική, ώστε να φέρουμε την Αθήνα στην πρωτοπορία του 2030, χωρίς ανεπιθύμητες παρενέργειες, όπως είναι ο υπερ-τουρισμός, οι αφόρητες κυκλοφοριακές συνθήκες, η ακρίβεια, το gentrification και η απώλεια της ιδιαίτερης ταυτότητας της πόλης. Θεωρώ ότι ο νυν Δήμαρχος έχει ήδη πάρει το μήνυμα ανησυχίας και δουλεύει προς τη σωστή κατεύθυνση. Είμαι πολύ αισιόδοξος.