Πέτυχε τελικά το Προξενιό της Ιουλίας;

Δεκαετία του πενήντα, προξενιά, βεντέτες, χωράφια… το βράδυ της Τετάρτης, η πρεμιέρα του Προξενιού της Ιουλίας μας ταξίδεψε σε γνωστά λημέρια.

Το Προξενιό της Ιουλίας βρίσκεται ανάμεσα στα μεγάλα στοιχήματα του Alpha για τη νέα σεζόν. H νέα μεγάλη παραγωγή του καναλιού, βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο του Γιώργου Πολίτη, μας μεταφέρει στην περιοχή της Θεσσαλίας και συγκεκριμένα του Τυρνάβου του 1959. Η ιστορία επικεντρώνεται στο πρόσωπο της Ιουλίας, μιας νεαρής και όμορφης κοπέλας, η οποία βρίσκεται σε παράνομη σχέση με τον Γρηγόρη. Οι δυο τους ανήκουν σε δύο οικογένειες που τις χωρίζει μια χρόνια έχθρα. Ένας γάμος θα σταθεί αφορμή για να βγούν στην επιφάνεια ένοχα μυστικά, να αναζωπυρωθούν μίση και να ξεκινήσει μια θύελλα δραματικών εξελίξεων που θα παρασύρει πολλούς στο πέρασμά της.

Για άλλη μια φορά θίγεται η θέση της γυναίκας σε μια κοινωνία, όπως αυτή του 1959 στην τότε θεσσαλική επαρχία. Η γυναίκα που δεν φέρει καμία ευθύνη για την ίδια της τη ζωή, ακολουθώντας μια προκαθορισμένη και σχεδιασμένη από άλλους πορεία. Παράλληλα, επιχειρεί να εξερευνήσει βαθύτερα μονοπάτια, με την προσθήκη ενός χαρακτήρα με ψυχική διαταραχή, δίνοντας μας μια γεύση από την αντιμετώπιση τέτοιων φαινομένων την συγκεκριμένη εποχή.

Η πολυαναμενόμενη πρεμιέρα έφτασε δίνοντας τέλος στην περιέργειά μας, κι εμείς μοιραζόμαστε τα στοιχεία που ξεχωρίσαμε, αλλά κι εκείνα που μας “χάλασαν”.

Οι ενδυματολογικές επιλογές βρίσκονται στα highlights της σειράς. Αναδεικνύουν στο έπακρο το στυλ και την αισθητική της εποχής, τόσο τα καθημερινά, όσο και τα πιο κομψά που είδαμε στις σκηνές του γάμου. Μάλιστα κάποια από τα επίσημα φορέματα, όπως εκείνο που φοράει η Ιουλία στο μυστήριο και το γλέντι του γάμου είναι αυθεντικό και άριστα διατηρημένο από εκείνη την εποχή. Η γενικότερη αναπαράσταση τόσο των χώρων και τοπίων, από την εσωτερική διακόσμηση των σπιτιών, μέχρι και το στήσιμο των εξωτερικών πλάνων, καταφέρνει να μεταφέρει επακριβώς την αίσθηση εκείνης της εποχής. Εκτός από αυτό, ήθη, έθιμα, ακόμα και στερεοτυπικές αντιλήψεις και προλήψεις αποτυπώνονται, ακριβώς όπως αρμόζει στη σειρά, αποπνέοντας το πνεύμα της περιόδου, χωρίς αναχρονισμούς. Η προβολή παραδοσιακών στοιχείων, εθίμων κι εκδηλώσεων τιμά την Θεσσαλία και την σημαντική πολιτισμική της ιστορία.

Η παγίδα στην οποία είναι πολύ εύκολο να υποπέσουν οι ηθοποιοί σε δραματικές σειρές εποχής, είναι το έντονα επιτηδευμένο acting. Στο Προξενιό της Ιουλίας, δεν υπήρξε το συγκεκριμένο φαινόμενο. Οι ερμηνείες, καθώς και οι ηθοποιοί καθαυτοί αποτελούν ίσως το δυνατότερο χαρτί της σειράς. Προσωπικά ξεχώρισα τρείς, οπότε επιτρέψτε μου να τις μοιραστώ μαζί σας.

Έχοντας «μεταναστεύσει» από αγαπημένες παραγωγές, όπως «Τα καλύτερά μας χρόνια», «Αυτή η Νύχτα Μένει», το καστ που πλαισιώνει τη σειρά είναι πολύ δυνατό. Ο Μελέτης Ηλίας, ως Γιωργίκης, αφήνει πίσω του προς το παρόν τους κωμικούς και ευχάριστους ρόλους, και μας συστήνει τον Γιωργίκη, έναν μυστήριο και βασανισμένο χαρακτήρα, που σιγά σιγά αγγίζει τα όρια του προβληματικού. Η ερμηνεία του, πάντως, με το μόνιμο συνοφρύωμα και την αγριάδα που εκπέμπει μας έπεισε από το πρώτο λεπτό, αν και θα θέλαμε να τον γνωρίσουμε λίγο καλύτερα στο πρώτο επεισόδιο. Πάντως, έχοντάς τους στο μυαλό μας σαν πατέρα και γιό, ήταν πολύ δύσκολο να συνηθίσουμε τον ίδιο και τον Δημήτρη Σέρφα σε αντίζηλους ρόλους.

Η Ελισάβετ Μουτάφη ως Στάσα , ανήκει στις αξιοσημείωτες αναφορές όσον αφορά την απόδοση του χαρακτήρα της. Ο ρόλος της αυστηρής και οριακά χειριστικής μητέρας είναι συνηθισμένο φαινόμενο, ειδικά σε τέτοιου είδους σειρές. Ωστόσο, η Ελισάβετ Μουτάφη το απογείωσε με τις χαρακτηριστικές εκφάνσεις τις. Δεν μπορούσαμε να πάρουμε τα μάτια μας από το πρόσωπό της, καθώς απέδιδε ακριβώς τα συναισθήματα που ένιωθε κάθε στιγμή. Ειδικά, στην σκηνή που μαθαίνει για το ειδύλλιο της Ιουλίας και του Γρηγόρη, η ερμηνεία της ήταν τόσο έντονη που αγχωθήκαμε κι εμείς για την Ιουλία.

Η Άννα Μάσχα μας προειδοποίησε ότι θα μισήσουμε τον χαρακτήρα της, την Χάδω. Και είχε δίκιο. Σαν μια άλλη Τασώ Καββαδία, η απόμακρη και δύστροπη αδελφή του Γιωργίκη είναι από αυτούς τους χαρακτήρες που αγαπάμε να μισούμε. Η σκληροτράχηλη ηρωίδα σίγουρα κρύβει μια ολόκληρη ιστορία από πίσω της, την οποία ανυπομονούμε να δούμε να ξετυλίγεται…

Άλλη μια σειρά εποχής. Άλλο ένα μοτίβο Ρωμαίος και Ιουλίετα. Διαμάχες, έχθρες για χωράφια, προξενιά και πάει λέγοντας. Η αλήθεια είναι ότι η ιδέα των σειρών που μας μεταφέρουν σε κοινωνίες του 19ου αιώνα με προβλήματα και μοτίβα που δεν αποκλίνουν ιδιαίτερα από τα συνηθισμένα έχουν κουράσει κάπως. Η μεγάλη επιτυχία που γνώρισαν οι πρώτες που εμφανίστηκαν μεταξύ 2019-2021 (βλέπε φυσικά Άγριες Μέλισσες) σαν να προκάλεσε μια επιδημία σειρών εποχής, οι οποίες ξεχύνονται σταδιακά μέχρι σήμερα, σαν να μας προσφέρουν ξαναζεσταμένο φαγητό… Από την άλλη, η θεματική παράνομος έρωτας, αντίπαλες οικογένειες και τα συναφή, αποτελεί ακόμα πιο συχνό φαινόμενο από την εποχή ακόμα της Αλίκης στο “Η Νεράιδα και το Παλικάρι”. Οι σκηνές με το παράνομο ζευγάρι, τόσο οι κρυφές συναντήσεις, όσο και τα κλεφτά βλέμματα σε κοινή θέα, έφεραν στο μυαλό πολυάριθμες όμοιες περιπτώσεις και για αρκετή ώρα έπιασα τον εαυτό μου να πλήττει.

Εδώ λίγη προσοχή, ακολουθούν spoilers. Όσο όμορφη και αρμονική, ήταν η αρχή του επεισοδείου, η οποία μας έβαλε σε κλίμα παραμυθιού με το καθηλωτικό όνειρο, άλλο τόσο απογοητευτικό ήταν το τέλος. Δεν ξέρω τι με πείραξε περισσότερο. Το ότι ήταν προβλέψιμος ο φόνος στο τέλος του επεισοδίου, ή ότι ο αγαπημένος μου χαρακτήρας σκοτώθηκε από το πρώτο επεισόδιο; Καταλαβαίνω ότι πάντα πρέπει να υπάρχει ένα σημείο, ένα συμβάν που θα πυροδοτήσει την εξέλιξη των πραγμάτων, αλλά γιατί πάλι έτσι; Σε ολόκληρη τη σκηνή, καθ’ όλη τη διάρκεια του διαλόγου των δύο πατεράδων, ήταν ξεκάθαρο ότι θα υπάρξει η ανάλογη κατάληξη. Και για να τα λέμε όλα, ήταν ο ορισμός του anticlimactic.

Ωστόσο, (disclaimer) όλοι σχεδόν οι κεντρικοί χαρακτήρες φάνηκαν να έχουν πολλά και πολύ καλά κρυμμένα μυστικά. Η σειρά αποθεώθηκε στο Twitter και τα conspiracies πήραν φωτιά. Μήπως η Στάσα Σκουτάρη μια φούντωση μια φλόγα έχει/είχε μέσα στην καρδιά για τον Στράτο Ραζίνη στο τέλος της ημέρας; Πόσο τυχαίο – ανησυχητικό είναι το γεγονός ότι ο Γιωργίκης, μετά από 15 χρόνια πλήρους παραίτησης μετά τον θάνατο της γυναίκας του, ερωτεύεται ξαφνικά μια κατά πολύ νεότερή του, η οποία μοιάζει δραματικά στη νεκρή σύζυγο; Αυτά κι άλλα πολλά σενάρια περνούν από το μυαλό μου και για να είμαι ειλικρινης είναι τα μόνα στοιχεία που με κρατούν για να συνεχίσω τη σειρά. Ας μην ξεχνάμε, ακόμα, ότι υπάρχουν κι άλλοι χαρακτήρες που δεν έχουν κάνει ακόμα την εμφάνιση τους. Παρά τη συνηθισμένη και οριακά κουραστική πλοκή, έχει πιθανότητες να εξελιχθεί σε κάτι ενδιαφέρον, ακόμα και να διαφοροποιηθεί, έστω και λίγο, από τα τετριμμένα.