Μια από τις πιο ιδιαίτερες παραστάσεις της περσινής σεζόν επιστρέφει για 2η χρονιά στο θέατρο Rabbithole. To «1975» της ομάδας Νοσταλγία είναι ένα ταξίδι στην μακρινή (;) Αθήνα της Μεταπολίτευσης, όπου η έξαψη της νέας τάξης πραγμάτων οδηγεί μία ετερόκλητη παρέα ανθρώπων σε μία νύχτα γεμάτη ιδέες, σχέδια, μυστικά, συγκρούσεις και ανατροπές.
*Η παράσταση είναι κατάλληλη για θεατές 18+.
«1975»: Λίγα λόγια για την παράσταση
Μπαίνοντας στο θέατρο, ο θεατής μεταφέρεται σε μία συνοικιακή ντισκοτέκ της Αθήνας, με το όνομα Τσικίτα, ένα βράδυ του Απριλίου του 1975. Με τον διάκοσμο και τις μουσικές επιτυχίες της εποχής να πρωταγωνιστούν, βυθιζόμαστε στη νυχτερινή ζωή της μεταπολιτευτικής Αθήνας, με οδηγούς τους θαμώνες του μαγαζιού. Ανάμεσά τους ηθοποιοί, παραγωγοί, φοιτητές, αστυνομικοί, αλλά και ο διάσημος ληστής της εποχής, ο «Ληστής με τις γλαδιόλες». Κύριο θέμα συζήτησης η απαγόρευση προβολής της θρυλικής αισθησιακής ταινίας «Εμμανουέλα». Με νωπά ακόμα τα σημάδια της λογοκρισίας και της καταστολής και επηρεασμένοι από την απαγόρευση, οι ήρωες παρασύρονται από την ιδέα να δημιουργήσουν τη δική τους, ελληνική «Εμμανουέλα». Όσο περνά η νύχτα, το ενδιαφέρον τους φουντώνει και η δημιουργία της πορνοταινίας είναι η αφορμή να αναδυθούν τα κρυφά όνειρα και οι αγωνίες τους, σε μια ξέφρενη πορεία προς την κάθαρση. Θα τα καταφέρουν; Μπορούν να ξεφύγουν από το παρελθόν τους;
Το «1975» παρουσιάζεται με αναθεωρημένο κείμενο και δομή και αλλαγές στη διανομή, σε σχέση με την προηγούμενη χρονιά, κάνοντας ακόμα πιο έντονη την ατμόσφαιρα των ‘70ς, της παρέας και της νυχτερινής διασκέδασης της εποχής. Ο σκηνοθέτης Γιώργος Σίμωνας έγραψε το έργο συγκεντρώνοντας υλικό από συνεντεύξεις με πρόσωπα της εποχής, έρευνα σε οπτικό, έντυπο και αρχειακό υλικό, μελέτη πάνω στα μουσικά ρεύματα και μουσικά στέκια, αλλά και στα πολιτικά και κοινωνικά φαινόμενα της εποχής. Πρόκειται για μια ιστορία μυθοπλασίας, που θα έλεγε κανείς πως αποτελεί μια υβριδική προσέγγιση στο θέατρο ντοκουμέντο, μέσα από το πρίσμα της μαύρης κωμωδίας. Με το «1975» η ομάδα Νοσταλγία επιστρέφει σε κοινωνικά ζητήματα του πρόσφατου παρελθόντος, κλείνοντας το μάτι στα ‘70ς με συμπάθεια, ενδιαφέρον και κατανόηση για την αρχή της ελληνικής μεταπολίτευσης.
