Dear Child: Αξίζει τελικά η σειρά που βλέπουν όλοι αυτή τη στιγμή στο Netflix;

Ίσως ο σωστότερος τίτλος να ήταν «Είδαμε το Dear Child του Netflix για να μην το δείτε εσείς», όμως ας ρίξουμε πρώτα μια ματιά στα γεγονότα.

Τον τελευταίο μήνα βρίσκεται σταθερά στα Top 10 του Netflix, η γερμανικής παραγωγής σειρά μικρού μήκους, Dear Child. Πρόκειται για μια mystery – crime σειρά, η οποία ακολουθεί την τραγική ιστορία της Lena. Στον χρόνο της έναρξης της σειράς η Lena μετράει 13 χρόνια από τότε που ένας μυστηριώδης άντρας την απήγαγε και την κρατάει αιχμάλωτη σε ένα υπόγειο σπίτι, ενώ μεγαλώνει τα παιδιά τους.

Το πρώτο επεισόδιο μάς βάζει από το πρώτο κιόλας λεπτό σε super creepy διάθεση. Καταλαβαίνουμε αμέσως πως πρόκειται για μια πολύ περίεργη και αρρωστημένη ιστορία. Η Lena καταφέρνει να αποδράσει, ακολουθούμενη από την κόρη της, όμως την χτυπάει αυτοκίνητο κι έτσι μεταφέρεται εσπευσμένα στο νοσοκομείο. Η αλληλεπίδραση της Hannah, της κόρης της με τους διασώστες, αλλά και όλους τους φροντιστές που θα ακολουθήσουν, μαρτυρά πως δεν πρόκειται για ένα απλό hit-and-run δυστύχημα. Σύντομα, οι γονείς της Lena ειδοποιούνται για το γεγονός, μα μόλις αντικρίζουν την κοπέλα, διαπιστώνουν πως δεν είναι εκείνη. Στο πέρας τη σειράς, ξεδιπλώνεται το κουβάρι μιας διαστροφικής υπόθεσης. Η Lena έχει πεθάνει και ο ειδεχθής πατέρας διαπράττει κατά συρροήν απαγωγές γυναικών, που μοιάζουν σε εκείνη, αντικαθιστώντας κάθε φορά για μερικό χρονικό διάστημα την ίδια. Η τελευταία, η Jasmin, όπως είναι το πραγματικό της όνομα, καταφέρνει να αποδράσει και κάπως έτσι ξεκινάει η αρχή του τέλους…

Το Dear Child είχε την δυνατότητα να εξελιχθεί σε πολλά παραπάνω και να διαφοροποιηθεί από τα ομοειδή του, όμως δεν το έκανε. Ναι, είχε πολλά καλά σημεία. Η ερμηνεία των παιδιών και της Jasmin ανήκει δικαιωματικά στα highlights της σειράς, όπως ακριβώς και η παρουσίαση της εσωτερικής φυλακής της Jasmin, η οποία ακόμη και μετά την απελευθέρωσή της, είναι δέσμια του εαυτού της, ενώ νιώθει ότι ακόμα εκείνος την ελέγχει. Τα έξι επεισόδια του Dear Child, άφησαν μια γλυκόπικρη γεύση και μας προκάλεσαν ανάμεικτα συναισθήματα. Παρόλο που ξεκινάει πολύ δυναμικά, με μια αψεγάδιαστη σκηνοθετική ματιά και με εξαιρετικές ερμηνείες που σου προκαλούν ανατριχίλα, κάπου προς το τέλος, η σειρά χάνει τη δυναμική της και αναλώνεται σε mainstream και προβλέψιμα μονοπάτια.

Τα τέσσερα πρώτα επεισόδια κυλούν με σταθερό ρυθμό, πετυχαίνοντας το build up που αρμόζει σε τέτοιες σειρές. Σκοτεινή αισθητική, πλάνα που σου κόβουν την ανάσα και η πέρα γα πέρα ανατριχιαστική παρουσίαση του πορτρέτου του απαγωγέα, συνθέτουν μια παραγωγή υψηλών προσδοκιών. Ωστόσο, μένει εκεί. Όπως αποδεικνύεται στα δύο τελευταία επεισόδια, τα hints και οι υπόνοιες όσον αφορά την ταυτότητα του εγκληματία, είναι παραπλανητικά με μια εντελώς άστοχη προσέγγιση. Το storyline του, όπως και η σύνδεση με το θύμα, αποκαλύπτεται μόλις στο τελευταίο επεισόδιο. Το εξοργιστικό είναι ότι πρόκειται για έναν εντελώς άσχετο χαρακτήρα, τίποτα σχετικό με τον οποίο δεν έχει εμφανιστεί ή αναφερθεί στην υπόλοιπη ιστορία.

Και γενικότερα όμως, η σειρά δεν είχε ξεκάθαρο επίκεντρο. Δεν είναι εμφανές εάν γίνεται focus στην Jasmin/Lena, στην Hannah ή στον απαγωγέα, ο οποίος κινεί από την αρχή έως το τέλος τα νήματα. Έτσι, και η αφήγηση γεμίζει κενά και οι χαρακτήρες δεν αναλύονται σε βάθος, μειώνοντας δραματικά τον βαθμό ενδιαφέροντος. Η έκβαση των γεγονότων, της ευρύτερης πλοκής αποδεικνύεται απογοητευτική και όχι επιμελώς, αλλά σκέτο ατημέλητη.

Σχεδόν όλοι οι κεντρικοί χαρακτήρες της σειράς αποτελούν θύματα ενός εγκλήματος που τους βασανίζει τα τελευταία 13 χρόνια, με τον ένα ή άλλο τρόπο. Η σειρά επιχειρεί να ρίξει φως στις προσωπικές τους ιστορίες, στο επιβαρυμένο συναισθηματικό φορτίο που κουβαλάει ο καθένας, ωστόσο αποτυγχάνει. Η ανεπαρκής ανάπτυξη των χαρακτήρων μάς απώθησε από το να συνδεθούμε συναισθηματικά με κάποιον συγκεκριμένα. Το σκοτεινό και ταυτόχρονα θολό πέπλο που κάλυπτε το παρελθόν και τις πραγματικές προθέσεις του καθένα, ακόμα και των παιδιών, μετά από ένα σημείο στέκεται εμπόδιο στην προσωπική μας επένδυση και ανησυχία για την έκβαση των πραγμάτων.

Εν τέλει η κατά τα άλλα πανέξυπνη Hannah ήταν μέχρι το τέλος υποχείριο του πατέρα της; Ή μήπως κάποιες ενέργειές της υποδήλωναν πως κι εκείνη εν τέλει ήθελε να ελευθερωθεί από τον ίδιο; Αυτά κι άλλα πολλά ερωτήματα αφέθηκαν αναπάντητα μετά το φινάλε της σειράς. Η περιορισμένη έκταση της σειράς, μάλλον δεν της επέτρεψε να ξεδιπλώσει την αφήγησή της ιστορίας όπως θα έπρεπε, αφήνοντας ανοιχτές αρκετές υποθέσεις. Η σχέση του αστυνομικού με την μητέρα της Lena, μια που γνωστοποιήθηκε από τον ίδιο τον πατέρα της, μια που δεν μάθαμε ποτέ τίποτα περαιτέρω.

Πάντως για να τα λέμε όλα, όσες απαντήσεις λάβαμε στο τέλος, προήλθαν από την ατζέντα με τα πιο προβλέψιμα σενάρια όλων των εποχών. Άντρας με τεράστια mommy issues, απαγάγει και φυλακίζει κοπέλα που είναι ίδια η μαμά του, η οποία τον εγκατέλειψε από μωρό, μόνο και μόνο για να κάνει την οικογένεια που ποτέ δεν είχε με τον πιο νοσηρό τρόπο. Δεν έχουμε εμείς υψηλές προσδοκίες, απλά τα δικά σας σενάρια είναι μια από τα ίδια…