Marika’s dream, με την Φένια Παπαδόδημα στο Θέατρο Μικρό Γκλόρια

Η Φένια Παπαδόδημα ρίχνει φως στη σπουδαιότερη ελληνική φωνή της Αμερικής των αρχών του 20ού αιώνα, τη Μαρίκα Παπαγκίκα, και γράφει το «Marika’s dream».

Έναν καταιγιστικό μονόλογο που αφηγείται την περιπετειώδη ζωή της σπουδαίας τραγουδίστριας, τα όνειρα, τις δυσκολίες, τον ρατσισμό που βίωναν όλοι οι μετανάστες εκείνης της εποχής στην Νέα Υόρκη. Η Φένια Παπαδόδημα συνδέει την ζωή της Μαρίκας Παπαγκίκα με την ζωή μιας άλλης εμβληματικής τραγουδίστριας, της Μπίλι Χόλιντεϊ που ξεκινάει την καριέρα της στο Χάρλεμ το 1929, όταν η Μαρίκα μεσουρανεί ακόμη στο Μανχάταν τραγουδώντας στο δικό της κλαμπ, το περίφημο «Marika΄s».

Η Φένια Παπαδόδημα ερμηνεύει ζωντανά τα πιο γνωστά σμυρναίικα και ρεμπέτικα τραγούδια της Μαρίκας Παπαγκίκα και μερικά από τα πιο εμβληματικά τραγούδια της Μπίλι Χόλιντεϊ, γλιστρώντας με δεξιοτεχνία από τις τζαζ μπαλάντες στους αμανέδες. Την συνοδεύουν τρεις κορυφαίοι μουσικοί: Ο Πάνος Βέργος στο σαντούρι, ο Γιώργος Παλαμιώτης στο μπάσο και ο Γιώργος Μικρός στο πιάνο ελίσσονται με δαιμόνιο αυτοσχεδιαστικό μπρίο από τα παραδοσιακά σμυρναίικα στο “Well, You Needn΄t” του Thelonious Monk.

Για την συγγραφή του κειμένου η Φένια Παπαδόδημα αντλεί υλικό από τις αφηγήσεις του Γιώργου Κατσαρού που έχουν καταγραφεί στο αρχείο του Παναγιώτη Κουνάδη, από την αυτοβιογραφία της Μπίλι Χόλιντεϊ και από τη θεατρική νουβέλα που έχει γράψει η ίδια «Μια γάτα που την λέγαν Μπίλι Χόλιντεϊ», εκδόσεις Γαβριηλίδης 2013. Συνδέει με χιούμορ τις παράλληλες ζωές των δύο μεγάλων καλλιτέχνιδων που διασταυρώθηκαν στον αγώνα της επιβίωσης, στο σκληρό τοπίο της Νέας Υόρκης του ‘20 και του ‘30.

Η Μαρίκα Παπαγκίκα έγινε σταρ και ίνδαλμα όχι μόνο για τους Έλληνες μετανάστες, αλλά και για τους Αμερικάνους, την εποχή του Charleston και του Black bottom, τραγουδώντας σμυρναίικα και ρεμπέτικα στην καρδιά του Μανχάταν. Γεννήθηκε στην Κω την 1η Σεπτεμβρίου 1890 και το 1913 πήγε στην Αλεξάνδρεια με την οικογένειά της. Το 1915, μαζί με τον σύζυγό της Κώστα Παπαγκίκα, ταξίδεψε στο αμπάρι του υπερωκεάνιου με 40 δολάρια στην τσέπη για τις ΗΠΑ. Η Μαρίκα και ο σύζυγος της Κώστας Παπαγκίκας που έπαιζε σαντούρι, κατόρθωσαν το ακατόρθωτο. Ως το 1925 άνοιξαν το νάιτ κλαμπ «Marika΄s» στο νούμερο 215W της 34ης Οδού κοντά στην 8η Λεωφόρο. Είχε σπουδαία διαδρομή στο πάλκο και στη δισκογραφία, κυκλοφόρησε πολλούς δίσκους με την Columbia και έγινε το χρυσό Ελληνικό όνομα στην περίφημη αμερικανική Jazz Age μέχρι το Κραχ του 1929, οπότε και καταστράφηκε οικονομικά. Δεν επέστρεψε ποτέ στην Ελλάδα, ενώ το μουσικό της ρεπερτόριο έγινε ευρέως γνωστό στην Ελλάδα μετά από 40 χρόνια, τη δεκαετία του ‘70.

Την εποχή αυτή που μεσουρανούσε η Μαρίκα Παπαγκίκα, το 1929, μία άλλη εμβληματική μουσική προσωπικότητα της αμερικανικής τζαζ σκηνής, η Μπίλι Χόλιντεϊ, περνούσε την πρώτη της οντισιόν στο Χάρλεμ. Η Μπίλι Χόλιντεϊ από την στιγμή που άρχισε να τραγουδάει επαγγελματικά, είχε σίγουρα ακούσει το όνομα της Μαρίκας. Το όνειρο κάθε μαύρης τραγουδίστριας ήταν να τραγουδήσει στο Μανχάταν, κάτι που η Μαρίκα έχει καταφέρει ήδη από το 1925 και μάλιστα στο δικό της μαγαζί! Η Μπίλι Χόλιντεϊ έλεγε «.. ούτε μισή ώρα δεν απέχει το Χάρλεμ από το Μανχάταν κι όμως μου πήρε δέκα χρόνια για να τραγουδήσω εκεί!….».

Η Μαρίκα και η Μπίλι έχουν μια φωνή που παρηγορεί και θεραπεύει τις πονεμένες ψυχές. Συναντιούνται στο κυνήγι μιας καλύτερης ζωής, στο τεράστιο καζίνο της Νέας Υόρκης. Στο «τζογέτο» όπως αφηγείται ο Γιώργος Κατσαρός, εκπρόσωπος αυτής της γενιάς μουσικών που μετανάστευσαν στην Αμερική, και που είχε γνωρίσει πολύ καλά το ζευγάρι. Στο «Marika’s dream» διηγήσεις για τον ρατσισμό που βίωσαν οι μετανάστες και πολύ περισσότερο απ’ όλους οι μαύροι, ιστορίες για θρυλικά πρόσωπα της εποχής, όπως ο χαρτοπαίκτης Nick the Greek, αλλά και για τους Έλληνες μουσικούς που έπαιζαν στα «χοτέλια» και στα «κλόμπια» της Νέας Υόρκης, μπλέκονται με βιογραφικά στοιχεία και απίθανα επεισόδια από τη ζωή της Μπίλι Χόλιντεϊ και της Μαρίκας Παπαγκίκα.