Μπορεί μια απλή σχολική τσάντα να γίνει η αφορμή για την κακοποίηση ενός παιδιού; Μπορεί να ανατρέψει την αθώα του ζωή;
Ο Πάκο Μπεθέρα γράφει με βλέμμα οξύ αλλά και τρυφερό, ένα έργο για τον σχολικό εκφοβισμό, την διαφορετικότητα, τους νέους κώδικες συμπεριφοράς παιδιών και ενηλίκων, την πολύπλοκη γονεϊκότητα, που οδηγούν σε μια σκληρή πραγματικότητα στην οποία παγιδεύονται όλο και περισσότερα παιδιά στον σύγχρονο κόσμο.
Βασισμένο σε αληθινά γεγονότα, το Μικρό Πόνι, είναι ένα έργο σημαντικό, επίκαιρο, αληθινό μα και απαραίτητο σε μια κοινωνία που χρειάζεται να στρέψει την προσοχή της στον αγώνα κατά του εκφοβισμού και στην αποδοχή της διαφορετικότητας.
Η παράσταση Το Μικρό Πόνι κάνει πρεμιέρα στο θέατρο Αλκμήνη στις 13 Νοεμβρίου σε σκηνοθεσία του Αλέξανδρου Σωτηρίου. Πρωταγωνιστούν η Ειρήνη Καζάκου και ο Παναγιώτης Τζαφέρης.
Ο Χάιμε κι η Ιρένε έχουν ένα γιο που πλησιάζει να κλείσει τα 11, τον Λουίσμι. Το αγόρι πηγαίνει στην τάξη του με ένα σακίδιο που απεικονίζει ήρωες απ’ την παιδική σειρά κινουμένων σχεδίων «Μικρό μου πόνι», μια σειρά που από κάποιους έχει χαρακτηριστεί «κοριτσίστικη» και για μικρότερες ηλικίες. Οι συμμαθητές του χλευάζουν τον Λουίσμι, οι δάσκαλοι καλούν τους γονείς για να τον πείσουν ν’ αλλάξει προτίμηση, ώστε να σταματήσουν τα επεισόδια μπούλινγκ εις βάρος του εκ μέρους των άλλων μαθητών. Ο ίδιος, όμως, αρνείται πεισματικά ν’ αποχωριστεί το σακίδιό του. Τα επεισόδια στο σχολείο, σιγά σιγά, κλιμακώνονται, οι δάσκαλοι σχεδόν κατηγορούν τον Λουίσμι, τον στοχοποιούν, προτείνουν ν’ αλλάξει σχολείο, οι αντιδράσεις των γονιών του είναι διαφορετικές ενώ ο ίδιος υπερασπίζεται γενναία τον εαυτό του. Αυτό αρκεί όμως;
«Όσο περνάνε τα χρόνια τόσο και βεβαιώνομαι ότι δεν είμαι εγώ που ψάχνω να βρω τις ιδέες, αντιθέτως, είναι οι ιδέες εκείνες που ψάχνουν να με βρουν. Και μερικές φορές, πράγματι, με βρίσκουν. Ή τουλάχιστον, στην περίπτωση που μας απασχολεί , αυτό συνέβη. Μια μέρα, "κατά σύμπτωση" έπεσα πάνω σε αυτή την είδηση σε μια εφημερίδα, μια εφημερίδα που δεν είχα καν αγοράσει ο ίδιος, αλλά ήταν πεταμένη πάνω στο τραπέζι ενός μπαρ, ανοιγμένη ακριβώς στη σελίδα που εμφανιζόταν αυτός ο τίτλος: Ο διευθυντής ενός σχολείου στη Βόρεια Καρολίνα, απαγόρευσε την είσοδο σε έναν μαθητή του σχολείου, επειδή η σάκα του είχε ζωγραφιές από τη σειρά Μικρό μου πόνι. Θα μπορούσα να είχα διαβάσει την είδηση και σε λίγα λεπτά να την είχα ξεχάσει, όπως κάνουμε συνήθως με μεγάλο μέρος των πληροφοριών που παίρνουμε στη διάρκεια της ημέρας, για κάποιον λόγο όμως, εκείνη η εικόνα του παιδιού που το διώχνουν από το σχολείο επειδή έχει στην πλάτη του μια σάκα με πολύχρωμα αλογάκια, δεν έφευγε από το μυαλό μου• κόλλησε εκεί , και ερχόταν παντού μαζί μου, όπου κι αν πήγαινα, μέρα και νύχτα. Τότε κατάλαβα ότι για να την ξεφορτωθώ, έπρεπε να γράψω ένα έργο, αυτό το έργο που θα δείτε σε λίγο: Το μικρό πόνι».
Πάκο Μπεθέρα, Αλμερία, 21/09/23
Από το σημείωμα του σκηνοθέτη, Αλέξανδρου Σωτηρίου
«Το Μικρό Πόνι μιλά με τρόπο άμεσο και βαθιά ανθρώπινο, για την ανάγκη της αποδοχής της διαφορετικότητας του ατόμου. Η οικογένεια και το σχολείο, οι δύο θεμέλιοι λίθοι της κοινωνίας μας, φανερώνουν τις ρωγμές τους, με αφορμή μια σχολική τσάντα ενός ανήλικου αγοριού. Το ιδιοφυές εύρημα του Πάκο Μπεθέρα, έρχεται για να μας υπενθυμίσει, ότι μπορεί να γίναμε αστροναύτες και να κατακτήσαμε τα αστέρια, αλλά αυτό που ακόμα δεν έχουμε καταφέρει, είναι να βρούμε διαύλους επικοινωνίας και σεβασμού, για τις επιλογές του απέναντι μας, ακόμα και αν αυτός είναι το ίδιο μας το παιδί…».
Λίγα Λόγια για τον συγγραφέα
Ο Πάκο Μπεθέρα γεννήθηκε στην Αλμερία το 1978. Σπούδασε Τεχνική και Υποκριτική στο Θεατρικό Εργαστήριο William Layton της Μαδρίτης και Δραματουργία και Θεατρικές Επιστήμες στην Ανώτατη Βασιλική Δραματική Σχολή της Μαδρίτης (RESAD). Έχει γράψει πάνω από 10 θεατρικά έργα, τα οποία έχουν αποσπάσει μερικά από τα σημαντικότερα θεατρικά βραβεία της Ισπανίας, όπως το Εθνικό Βραβείο Δραματουργίας 2009 και το Εθνικό Βραβείο Θεάτρου Calderón de la Barca 2007, που χορηγούνται από το Υπουργείο Πολιτισμού της Ισπανίας. Επίσης, έλαβε Τιμητική Διάκριση για το Θεατρικό 2009, το Βραβείο για την Προβολή της Αλμερία 2009, το Θεατρικό Βραβείο Νέοι Δημιουργοί της Μαδρίτης 2005 και το Βραβείο Morales- Martínez/Barahona de Soto 2003 για το καλύτερο έργο συγγραφέα απ’ την Ανδαλουσία και το Ευρωπαϊκό Βραβείο Εurodram το 2014 για το έργο του Ventaquemada. Τέλος, ήταν φιναλίστ για τα βραβεία Romeo Esteo 2003 και Teatro Exprés 2002. Έργα του έχουν μεταφραστεί στην ιταλική, την ουγγρική, τη γαλλική, την αγγλική, τη γερμανική, την πορτογαλική και την ελληνική γλώσσα (Ventaquemada, To σχολείο της ανυπακοής, Το μικρό πόνι, όλα σε μετάφραση Μαρίας Χατζηεμμανουήλ) ενώ έχουν εκδοθεί στην Ισπανία, τη Λατινική Αμερική, τη Γερμανία, τη Νέα Ζηλανδία και την Ιταλία. Στην Ιταλία, μάλιστα, καθώς και στη Νέα Ζηλανδία, το έργο του Dentro de la tierra (Μέσα στο χώμα) αποτελεί μέρος της διδακτέας ύλης, στη Σχολή Ισπανικών Σπουδών των Πανεπιστημίων της Βερόνα και Auckland της Νέας Ζηλανδίας αντίστοιχα.
