Η γνωστή εικαστικός Έπη Νικολακοπούλου παρουσιάζει, από τις 7 έως τις 30 Νοεμβρίου 2023, την ατομική έκθεσή της, «Εσωτερικός Θρίαμβος», στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης.
Η εικαστικός Έπη Νικολακοπούλου σημειώνει:«Κάποια πολύ κοντά με σήμερα ημέρα, αισθάνθηκα την ανάγκη να «παρακολουθήσω» τον δρόμο που οι χιλιάδες σκέψεις προκαλούν στον εγκέφαλό μου και τις επιπτώσεις που δημιουργούν, την Εσωστρέφεια & την Εξωστρέφεια.
Αναμφισβήτητα, όταν ζωγραφίζω αποστασιοποιούμαι και ακολουθώ εσωτερικούς δρόμους, δυσνόητους ακόμη και σε εμένα την ίδια.
Ως άνθρωπος είμαι μοναχικός, όπως άλλωστε οι περισσότεροι καλλιτέχνες, αλλά με τον τρόπο μου, αγαπώ πολύ τη ζωή και όσα πιστεύω ότι έχει να μου προσφέρει.
Το φως, το χρώμα και το σχήμα αλλά και η έλλειψή τους, είναι μια συναρπαστική εμπειρία».
H Προϊσταμένη Ιστορικού Αρχείου-Μουσείου Ύδρας, Αν. Προϊσταμένη ΓΑΚ Αρχείων Αργοσαρωνικού, Ντίνα Αδαμοπούλου σημειώνει για την εικαστικό και την έκθεση:
«Όταν φτάνει η στιγμή συνάντησης σε έναν και τον αυτό χώρο με μία εξαίρετη καλλιτέχνιδα δημιουργό, η στιγμή αυτή είναι μαγική, θα έλεγα ονειρική…
Στην περίπτωση της Υδραίας γλύπτριας και ζωγράφου Έπης Νικολακοπούλου η στιγμή αυτή μετουσιώθηκε σε απτή πραγματικότητα με την έκθεση των έργων της με τον θεματικό τίτλο «Εσωστρέφεια – Εξωστρέφεια».
Έργα ζωγραφικά και γλυπτά, αληθινές καταθέσεις ψυχής της καλλιτέχνιδας, εκφράσεις πάθους και αγάπης της για την αληθινή τέχνη, έργα που μέσα από την ομιλούσα πολυχρωμία τους, τη διαφάνεια των χρησιμοποιούμενων υλικών, το φως και την ανάγλυφη σε πολλές περιπτώσεις υφή τους, δίνουν άλλη διάσταση σε όντα και πράγματα.
Γνήσιο παιδί της Ύδρας η Έπη ανήκει στις περιπτώσεις των δημιουργών εκείνων που με τη δική τους καλλιτεχνική ματιά ξεριζώνουν θαρρείς από τη φύση σκηνές από το ζωικό και φυτικό της βασίλειο, αυτές που με αφθονία προσφέρει το ιστορικό της νησί και κατόπιν τις σμιλεύει, τις αναπλάθει, εντυπωσιακές και πολύχρωμες πάντα, και τις στηρίζει στα θεμέλια της ψυχής της..
Η Έπη Νικολακοπούλου έχει μια μοναδική ικανότητα να καταθέτει στα έργα της το δικό της προσωπικό ύφος, αρκετές φορές μέσα από δημιουργίες pop art, πάντα όμως με μία δική της, ιδιαίτερης ευαισθησίας, σφραγίδα. Ξεπερνώντας ρηχούς και στείρους μιμητισμούς, καταφέρνει κάθε φορά να συνθέτει το δικό της μοναδικό καλλιτεχνικό πορτραίτο, ακολουθώντας πιστά- σχεδόν πεισματικά- τη δική της σχεδιαστική μανιέρα, δίνοντας έμφαση στα αγαπημένα της χρώματα τα έντονα κόκκινα, τα κίτρινα, τα μπλε, τα γαλάζια ή τα πράσινα, στον αρμονικό συνδυασμό των οποίων προσθέτει την χαρακτηριστική αέναη κίνηση των κυματιστών γραμμών της. H μόνιμη σχεδιαστική αξιοσύνη με την οποία αντιλαμβάνεται και αποδίδει γραμμές και όγκους είναι αποκλειστικά στοιχεία της τέχνης της. Οι πολύχρωμες λ.χ., χαρακτηριστικές και πλήρως εξανθρωπισμένες τίγρεις της, αγκαλιασμένες σφιχτά με καλοκάγαθες αίγες, απολαμβάνουν ολόγυρα το πέταγμα ξένοιαστων πεταλούδων, στοιχεία που σε κάνουν με την πρώτη ματιά να ταυτίζεις το έργο με το δημιουργό του.
Με μεγάλη εξάλλου άνεση και δημιουργική ευελιξία η Έπη περνά από τις απαλές χρωματικές κλίμακες στις έντονες χρωματικές διαβαθμίσεις δίνοντας με τον τρόπο αυτό στο θεατή τη δυνατότητα αποκάλυψης της ξεχωριστής και μόνιμης δημιουργικής της έμπνευσης. Οι συνθέσεις της μετουσιώνονται πράγματι σε μια εικαστική -στην κυριολεξία- γιορτή, σε έναν άξιο θαυμασμού «θρίαμβο» σχεδίων και χρωμάτων.
Ο εικαστικός διάλογος που δημιουργούν τα έργα της Έπης Νικολακοπούλου είναι εξαιρετικός και διαρκής και βέβαιο είναι ότι διαχέεται παντού με μία παγκόσμια εικαστική συναρπαστική γλώσσα».
Για να κατανοήσει κανείς την πολύσημη γραφή της εικαστικού μπορεί να διαβάσει αποσπάσματα της κριτικής που έγραψε η επιμελήτρια της Εθνικής Πινακοθήκης, Δρ. Γεωργία Κακούρου Χρόνη:
«Η εικαστική γραφή της Έπης Νικολακοπούλου είναι αναγνωρίσιμη, γιατί διατηρεί τον ιδιότυπο προσωπικό της χαρακτήρα. Η καλλιτέχνις φαίνεται να εμμένει στις θεματικές και εκφραστικές της επιλογές, επιτυγχάνοντας ταυτόχρονα την ανανέωσή τους. Η τέχνη της επιδέχεται πολλαπλές αναγνώσεις. Καταρχήν, είτε πρόκειται για πίνακες ζωγραφικής είτε για γλυπτικές εγκαταστάσεις που σχηματίζουν περιβάλλοντα, τα έργα της επικοινωνούν υποδόρια με την παράδοση.
Στους πίνακες της είναι κυρίαρχη η μορφή του πάνθηρα που ανακαλεί το ιερό ζώο του Διονύσου.
Η πυραμίδα της παραπέμπει όχι μόνο στις πυραμίδες της Αιγύπτου, αλλά και στη φυσική κορυφή του Ταϋγέτου σε σχήμα πυραμίδας, όπου υπήρχε ο λατρευτικός βωμός του Ηλίου και σήμερα το εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία.
Στο έργο της ανιχνεύονται αφομοιωμένα και τα ξένα καλλιτεχνικά ρεύματα, από την pop-art ως το ready-made αλλά και εξατομικευμένες συνομιλίες. Μια δεύτερη ανάγνωση κινείται ανάμεσα στα ζεύγη των αντιθέτων ή καλύτερα σε ζεύγη αντιθέτων που αποτελούν, ωστόσο, τις δύο πλευρές του ίδιου νομίσματος: Από τη μία τέχνη διακοσμητική, με έντονα ακρυλικά χρώματα που ορίζονται από τις ανάγλυφες γραμμές της σιλικόνης. Χρώματα που μοιάζουν παράταιρα αλλά που καταφέρνουν να βρουν το δικό τους αρμονικό τρόπο συνύπαρξης.
Η πολύχρωμη διακοσμητική πρόταση από τη μία όψη και από την άλλη μια αίσθηση απώλειας της παιδικής αθωότητας ή του Παραδείσου. Από τη μία έκρηξη χρωμάτων και φωτός υποταγμένη όμως σε μια πειθαρχημένη γεωμετρία. Χρώματα που δεν αναμειγνύονται, αλλά συγκρούονται. Πολύχρωμοι πάνθηρες, ενταγμένοι σε ένα μονόχρωμο φόντο, ξεκομμένοι από το φυσικό τους περιβάλλον μοιάζουν να μην απειλούν αλλά να απειλούνται. Τα υλικά της, σιλικόνη και πλαστικά, και ο τρόπος που τα χειρίζεται δίνουν την αίσθηση μιας διαρκούς δίνης, που κάποιος ταυτόχρονα τους επιβάλλει να σιγήσουν ή τουλάχιστον να ακολουθήσουν προκαθορισμένες τροχιές.
Το έργο της Έπης Νικολακοπούλου εξακολουθεί να παραμένει ανοιχτό σε μια συγκινησιακή, πολύσημη ανάγνωση, να θέτει ερωτήματα, να προτείνει και να προκαλεί απαντήσεις».
Είναι ζωγράφος και γλύπτρια, γεννημένη στην Αθήνα και με καταγωγή από την Ύδρα και την Ιρλανδία. Έχει ήδη παρουσιάσει ατομικές εκθέσεις κι έχει συμμετάσχει σε σημαντικές ομαδικές εκθέσεις σε Ελλάδα και εξωτερικό. Έργα της κοσμούν μουσεία, κρατικά κτίρια και ιδιωτικές συλλογές.
Με σύγχρονα υλικά, plexiglass, πλαστικά, σιλικόνη, οπτικές ίνες, ηλεκτρικά καλώδια και led φωτισμούς, δημιουργεί έργα με έντονο, ιδιότυπο προσωπικό ύφος. Η κοινωνική της προσφορά είναι έντονη και τα ενδιαφέροντά της πολλαπλά, τόσο στην πολιτική όσο και στα πολιτιστικά.
Είναι γνωστή για την ενεργή συμμετοχή της σε συλλόγους με έντονη κοινωνική προσφορά, όπως στο σύλλογο φίλων παιδιών με καρκίνο «Ελπίδα», στην «Παναθηναϊκή» πανελλήνια οργάνωση γυναικών, στον MEDASSET (ιδρυτικό μέλος), τον μεσογειακό σύνδεσμο για τη σωτηρία των θαλάσσιων χελωνών, στον Ελληνοχιλιανό Σύνδεσμο, στο σύλλογο «Φέρμελη» που διαφυλάττει την ιστορία της φορεσιάς των Ευζώνων και σε πολλούς άλλους συλλόγους.
