Η δεσποινίς Τζούλια περνά ένα βράδυ μαζί με τον υπηρέτη της, ο οποίος είναι αρραβωνιασμένος με την μαγείρισσα της. Η ελεύθερη πτώση στο κενό φαντάζει δελεαστική χωρίς να μαρτυρά πως στάζει αίμα. Η απόσταση από το πριν, το τώρα και το μετά εκμηδενίζεται μέσα στον πυρετό της στιγμής η οποία δεν συγχωρεί και δεν υπόσχεται ομαλή επαναφορά.
«Το βρώμικο μυστικό της ανθρώπινης φύσης είναι ότι βρίσκεται υποδουλωμένη στις έμφυτες επιθυμίες της, που συνήθως είναι ανεπιθύμητες, και δε χωράνε στην πραγματικότητα της. Αν υποθέσουμε για μια στιγμή ότι ο άνθρωπος υποκύπτει σε κάποιες από αυτές, ο κίνδυνος που ελλοχεύει είναι μεγάλος. Η τολμηρή ή απλώς επιπόλαιη επιλογή της απαλλαγής από τον ίδιο τον εαυτό με αφορμή τη στεγνή ικανοποίηση κάποιου νεογέννητου ονείρου ,είναι η γέφυρα που οδηγεί την ύπαρξη στην πιο σκοτεινή της πλευρά. Η ελεύθερη πτώση στο κενό φαντάζει δελεαστική χωρίς να μαρτυράει πως στάζει αίμα. Η απόσταση από το πριν, το τώρα και το μετά εκμηδενίζεται μέσα στον πυρετό της στιγμής η οποία δεν συγχαρεί και δεν υπόσχεται ομαλή επαναφορά.
Ευλόγως μπορεί να αναρωτηθεί κάποιος/α, για ποιο λόγο να παρακολουθήσει ένα έργο το οποίο έχει ανέβει στις θεατρικές σκηνές πολλές φορές. Η απάντηση είναι απλή μα διόλου απλοϊκή. Όταν έχει κανείς την τύχη να καταπιαστεί με ένα μεγαλοφυή συγγραφέα σαν τον Α. Στρίντμπεργκ ώστε να χτίσει ένα θεατρικό σύμπαν, το υλικό είναι ανεξάντλητο και ο λόγος είναι ότι οι μεγάλοι συγγραφείς έγραψαν, παρατήρησαν και παθιάστηκαν με το ίδιο το ανεξάντλητο, την ανθρώπινη φύση». – Βάσια Βασιλείου
