Το τέρας
Μετά από τους τιμημένους με Χρυσό Φοίνικα «Κλέφτες καταστημάτων» η επόμενη παρουσία του Χιροκάζου Κόρε-έντα στο φεστιβάλ των Κανών, απέσπασε ακόμη μια διάκριση: το βραβείο καλύτερου σεναρίου αυτή τη φορά.
Μια νεαρή μητέρα βλέπει τον γιο της, μαθητή δημοτικού που βρίσκεται στην προεφηβεία να αναπτύσσει μια περίεργη και οριακά αντικοινωνική συμπεριφορά. Θα υποψιαστεί ότι το πρόβλημα πηγάζει από το σχολείο κι ως ένα βαθμό έχει δίκιο, αλλά η θεωρία που αναπτύσσει διαφέρει κατά πολύ από την πραγματικότητα.
Το παιδικό πρόσωπο του τέρατος
Στις λιτές αλλά πυκνές νοήματος ταινίες του Χιροκάζου Κόρε- έντα ο τρυφερός ανθρωπισμός είναι το άλφα και το ωμέγα. Τα κίνητρα στη συμπεριφορά και οι ψυχολογικές δοκιμασίες που περνούν οι ήρωες του, σκοπό έχουν να θίξουν μια σειρά από επίκαιρα ζητήματα που αποτελούν το γενικότερο προβληματισμό του ιάπωνα δημιουργού γύρω από τους ρυθμούς και κυρίως τις αντιξοότητες της σύγχρονης ζωής.
Σε ένα κόσμο λοιπόν, όπου η ταχύτητα ορίζει τους κανόνες της καθημερινότητας και η επιβίωση αποτελεί μια σπαζοκεφαλιά για δυνατούς λύτες, ο Κόρε-έντα βάζει μερικές ακόμη σημαντικές παραμέτρους στην κοινωνικές ανατομίες του.
Οι μονογονικές οικογένειες, τα παιχνίδια εξουσίας που παίζουν μικροί και μεγάλοι, το bulling, η ομοφοβία, το ζήτημα της ταυτότητας, οι περίπλοκες διαπροσωπικές σχέσεις και φυσικά η διαδικασία ενηλικίωσης, είναι αγαπημένα μοτίβα του σκηνοθέτη που συναντάμε και στη νέα ταινία του. Όπως πάντα, η απλότητα και ο μινιμαλισμός, σημαδεύουν και το νέο του έργο, ενισχυμένα πάντως από μια έξτρα δόση μυστηρίου καθώς κι από το εύρημα της τριπλής, διαφορετικής ματιάς πάνω στα δρώμενα.
Το «Τέρας» του τίτλου δεν είναι μόνο ένα και δεν είναι ξεκάθαρη η μορφή του. Ίσως να βρίσκεται εκεί που δεν φανταζόμαστε και μπορεί να είναι πιο οικείο από ότι νομίζουμε.
