Στρας, πούπουλα και τραγούδια… καθόλου ντεμοντέ: Ένα βράδυ με τους Polkar στον Σταυρό του Νότου

Το περασμένο Σάββατο, στο Σταυρό του Νότου, μας χτύπησε σαν χρωματιστή χιονοθύελλα με στρας, φτερά και πούπουλα. Με κάθε άλλο παρά ντεμοντέ τραγούδια οι Polkar μας έκαναν συνεπιβάτες σε ένα ξέφρενο roller coaster, κι εμείς -άλλο που δε θέλαμε- ανεβήκαμε και το καταχαρήκαμε.

Μία μας ξεσήκωναν με τα funky pop χιτάκια τους, μια μας οδηγούσαν σε πιο τρυφερά και νοσταλγικά μονοπάτια. Λίγο τσιφτετέλι, μια ιδέα από ζειμπέκικο, ροκ εντ ρολ, ντίσκο. Την μια στιγμή ήμασταν πανηγυριώτικα ξωτικά και χορεύαμε ικαριώτικο και την άλλη σαν ταξιδιάρες ψυχές, κουνιόμασταν σαν χεβιμεταλλάδες.

@Βαγγέλης Λευθέρης

Μια βραδιά – ταξίδι, από τον Elvis Presley και το soundtrack του Top Gun, στον Αντύπα, την Άννα Βίσση, τον Γιάννη Αγγελάκα και τον Σωκράτη Μάλαμα (τον κανονικό, αλλά και τον μεταμοντέρνο).

Τα φώτα χαμηλώνουν και η κατάλευκη και απαστράπτουσα, καταθλιπτική φραγκόκοτα, όπως αυτοχαρακτηρίζεται ο ίδιος, aka Γιώργος Παπαγεωργίου, ξεπροβάλλει στη σκηνή, παρέα με την υπόλοιπη μπάντα των Polkar.

Αφού έκαναν ένα απολαυστικό ζέσταμα με τα “Μαμά θα γίνω Ροκ Σταρ” και “Απόψε λέω να μην κοιμηθούμε”, τραγούδησαν το πιο φρέσκο τους κομμάτι, “Κάνε με ό,τι θες”, βάζοντας φωτιά στο κοινό. Προτού “πάμε μια βόλτα στην Αθήνα”, ο frontman των Polkar, μας έδωσε μια μικρή γεύση για το παρασκήνιο του τραγουδιού, αλλά και την “χαλάστρα” που τους έκανε μια άλλη, γνώριμη μουσική “Αθήνα”.

“Ήθελα να γράψω ένα κομμάτι για την Αθήνα, την πόλη που αγαπάμε, την πόλη που μισούμε. Κι εκεί, λίγο πριν βγει το κομμάτι, βγάζει ο Κωνσταντίνος Αργυρός το ‘Αθήνα μου΄” είπε ο Γιώργος Παπαγεωργίου.

@Βαγγέλης Λευθέρης

Από το setlist δεν θα μπορούσε, φυσικά, να λείπει μια από τις μεγαλύτερες και πιο τρυφερές επιτυχίες της μπάντας, το “Πάμε Μαζί”, το οποίο ο τραγουδιστής έχει γράψει για την σύζυγό του, Δανάη Μιχαλάκη. Και απολαύσαμε όλοι το ρομαντικό γιουκαλίλι – άλλοι αγκαλιάζοντας τα ταίρια τους, άλλοι τους φίλους τους κι άλλοι τις… κολόνες.

Από τα highlights της εκστατικής μουσικής βραδιάς, ήταν σίγουρα οι διασκευές αγαπημένων ξένων τραγουδιών που μας χάρισε ο Γιάννης Κυράτσος, με πιο αγαπημένα τα τραγούδια “Basket Case” των Green Day και το αλλιώτικο “Take My Breath Away” της Berlin.

@Βαγγέλης Λευθέρης

Μερικά outfits αργότερα μπήκαμε σε ελαφρώς πιο καταθλιπτικό mood, καθώς ο Γιώργος και ο Γιάννης έμειναν μόνοι στη σκηνή, παρέα με την κιθάρα και το γιουκαλίλι, για να μας τραγουδήσουν δύο κομμάτια που ερωτευτήκαμε και πριν δύο χρόνια. Ο λόγος φυσικά, για το “Είναι η ζωή μου σκατά” και “Φλερτάρω επικίνδυνα με την παχυσαρκία”. Γίναμε όλοι μαζί μια παρέα, αντιπροσωπεύοντας επάξια τον τίτλο polkar (αν εξαιρέσουμε το μέρος περί μέθης), τραγουδώντας, ή μάλλον φωνάζοντας στην πραγματικότητα δυνατά τους στίχους.

@Βαγγέλης Λευθέρης

Το αστραφτερό πουπουλένιο σακάκι έκανε και πάλι την εμφάνισή του, αυτή τη φορά όμως στους ώμους του μπασίστα, Γιάννη Μπέλλου, ο οποίος ανέλαβε το λαϊκό μέρος της βραδιάς. Αφού έπαιξε λίγο με το κοινό, μίλησε και γέλασε μαζί μας, μας καλησπέρισε τραγουδώντας “Ζηλεύω πολύ” του Αντύπα, αλλά και το “Όλα Σ’αγαπάνε” του Σταμάτη Γονίδη. Κι εκεί που οι περισσότεροι ήμασταν έτοιμοι να αρχίσουμε να πετάμε γαρύφαλλα και να σπάμε πιάτα, ο Γιώργος Παπαγεωργίου επέστρεψε -σε χρυσή έκδοση αυτή τη φορά- και επανέφερε το γνωστό πανηγυρτζίδικο balkan κλίμα, με το “Τραγούδι της Καλής Παντρειάς”, αλλά και με την πρώτη δική του εκτέλεση της “Μπανιστηρτζού”, με εκλεκτή καλεσμένη την Δανάη Παπαδημητρίου.

@Βαγγέλης Λευθέρης

Μας έκανε λωλούς με τη διαδραστική και εκρηκτική του ερμηνεία στο “Έλα Μωράκι μου” του Χρήστου Κυριαζή, ενώ ήρθαμε και πιο κοντά, καθώς σε ένα σύντομο medley τραγουδιών του Λουκιανού Κηλαηδόνη, κατέβηκε από τη σκηνή και χόρεψε με όλο το μαγαζί.

Ένα από τα πράγματα που κάνουν τους Polkar να ξεχωρίζουν -εκτός από τα εκκεντρικά outfits αλά Elton John που και να θέλει κανείς δεν περνούν απαρατήρητα- είναι η συνεχής επαφή με το κοινό τους. Η αμφίδρομη σύνδεση που καθιστά την μουσική τους, αλλά και κάθε αγαπημένο κομμάτι που ερμηνεύουν να λαμβάνει μια ξεχωριστή υπόσταση και για τους δύο. Είτε πρόκειται για κάποιο πιο παιχνιδιάρικο τραγούδι, είτε για αυτά που μας αγγίζουν λίγο περισσότερο.

@Βαγγέλης Λευθέρης

Έτσι, λίγο πριν μας σηκώσει όλους από τις θέσεις μας και αρχίσουμε να χοροπηδάμε, έκανε ένα μικρό γκάλοπ, απευθύνοντας ερωτήσεις για καλοκαιρινούς έρωτες, για χωρισμούς, για self love… μέχρι που καταλήξαμε από κοινού στο συμπέρασμα πως “Η αγάπη χρόνια δεν κοιτα”, με τον πιο ξέφρενο τρόπο. Μένοντας πιστοί στο μοτίβο του συναισθηματικού roller coaster, αμέσως μετά όλα τα φώτα έσβησαν και ο Γιώργος μάς ζήτησε να φτιάξουμε έναν μικρό γαλαξία με τα κινητά μας, για να μας καθησυχάσει, τραγουδώντας μας πως όλα αρχίζουν απ’την αρχή…

@Βαγγέλης Λευθέρης

Κι εκεί που μας αποχαιρέτησαν κάπως απότομα, αφήνοντάς μας με ένα ελαφρύ παράπονο, μετά από λίγες δόσεις φωνών και “ζήτω”, επέστρεψαν στην σκηνή για λίγη ακόμα “Επανάσταση”. Πέσαμε κάπως στα πατώματα στο “Αγάπησε με”, φτάσαμε οριακά σε κατάσταση νιρβάνα με το cover της “Ταξιδιάρας Ψυχής” και στο φινάλε λιώσαμε με τη “Νεράιδα” του Σωκράτη Μάλαμα. Αυτές ακριβώς είναι και οι “παρενέργειες” του αντικαταθλιπτικού Polkar. Μια εμπειρία που τα έχει πραγματικά όλα. Ένα συνονθύλευμα πολλών διαφορετικών και ενίοτε αντιθετικών μουσικών ειδών, που όμως δένουν τόσο αρμονικά μεταξύ τους. Ένα αξέχαστο πάρτι στο Σταυρό του Νότου. Κι η καρδιά μας εκεί…