Τζορτζ Έλιοτ: Η συγγραφέας που έμεινε στην ιστορία με ανδρικό ψευδώνυμο
Σαν σήμερα, 204 χρόνια πριν, γεννήθηκε η σπουδαία συγγραφέας με το ψευδώνυμο Τζορτζ Έλιοτ, που με τα λόγια της μάς εμπνέει την αισιοδοξία.
Στις 22 Νοεμβρίου του 1819, γεννήθηκε η Μαίρη Ανν Έβανς, μία ταλαντούχα συγγραφέας που θα έμενε αργότερα στην λογοτεχνική ιστορία της Βικτωριανής εποχής με το ανδρικό ψευδώνυμο Τζορτζ Έλιοτ.
Από μικρή αγαπούσε τη λογοτεχνία, περνώντας τον ελεύθερό της χρόνο στις βιβλιοθήκες και θαυμάζοντας τα μυθιστορήματα που διάβαζε. Γρήγορα όμως αναγκάστηκε να αφοσιωθεί στην φροντίδα της οικογένειας της, όταν σε ηλικία 14 ετών έχασε τη μητέρα της. Στα 21 της μετακόμισε στο Κόβεντρυ με τον πατέρα της και εκεί πλησίασε τον λογοτεχνικό κόσμο ακόμα πιο έντονα.
Το προοδευτικό κλίμα της πόλης αυτής την βοήθησε να συναναστραφεί με πολλούς διανοούμενους και ανθρώπους των γραμμάτων. Στο πλαίσιο των συζητήσεων μαζί τους όμως και εξαιτίας της όχι και τόσο θετικής άποψής της για τη θρησκεία οδηγήθηκε σε σύγκρουση με τον πατέρα της. Παραμερίζοντας τις απόψεις της, συνέχιζε να πηγαίνει για τυπικούς λόγους στην εκκλησία, αμφισβητώντας όμως τα θεολογικά πρότυπα της εποχής της.
Εκείνη την περίοδο της ζωής της είχε δημοσιεύσει κάποιες μεταφράσεις έργων με το κανονικό της όνομα, όμως όλα θα άλλαζαν στη λογοτεχνική της καριέρα, όταν το 1851 θα γνώριζε τον κριτικό λογοτεχνίας και φιλόσοφο Τζορτζ Χένρυ Λούις. Η σχέση τους ήταν περίεργη και ειδικά για τα δεδομένα της εποχής, καθώς ο Λούις βρισκόταν ήδη σε ανοιχτό γάμο με την νόμιμη σύζυγό του Άγκνες Τζέβρις, την οποία δεν χώρισε ποτέ.
Τότε η Έβανς θεωρούνταν ερωμένη του Λούις και αυτό της είχε στοιχίσει τόσο σε προσωπικό επίπεδο, όσο και σε κοινωνικό. Η σχέση της αυτή όμως, την ενθάρρυνε να ασχοληθεί συστηματικά με την λογοτεχνία και έτσι το 1859 εκδίδεται το πρώτο μυθιστόρημά της ως…Τζορτζ Έλιοτ.
Τζορτζ Έλιοτ ήταν το ψευδώνυμο που είχε επιλέξει να χρησιμοποιεί η ίδια. Το ανδρικό αυτό όνομα πίστευε πως θα βοηθήσει το κοινό της Βικτωριανής εποχής να αντιμετωπίσει πιο σοβαρά την λογοτεχνική της καριέρα, καθώς οι γυναίκες συγγραφείς τότε δημιουργούσαν κυρίως μελοδραματικά έργα, ρομαντικού χαρακτήρα. Η Έλιοτ όμως, ήξερε πως το δικό της επίπεδο συγγραφής δεν απευθυνόταν σε κοινό που θα την αντιμετώπιζε με ελαφρότητα.
Η συγγραφή της ασχολείται με τη ζωή στην αγγλική επαρχία, την οποία η ίδια αποτυπώνει με ρεαλισμό και πάντα μελετώντας την ψυχολογική διακύμανση της καθημερινότητας των λογοτεχνικών χαρακτήρων της.
Για να αποδείξει το επίπεδο της πένας της, εκδίδει το 1859 δύο έργα, το Adam Bede και το Ο Ανασηκωμένος Πέπλος, στο οποίο παρουσιάζει με εκπληκτικό ρεαλισμό την έντονη ηθικοποίηση που χαρακτήριζε την εποχή της. Είναι το μοναδικό μυθιστόρημα το οποίο γράφει σε πρώτο πρόσωπο αλλά και αυτό το οποίο μάς επιβεβαιώνει την σπουδαιότητα του έργου της, το οποίο μέχρι και σήμερα διαβάζεται και θαυμάζεται από χιλιάδες αναγνώστες.
Όταν αποκάλυψε πως πίσω από τον Τζορτζ Έλιοτ βρίσκεται μία γυναίκα, το κοινό της ξαφνιάστηκε, είχε όμως ήδη αγαπήσει τον λογοτεχνικό της κόσμο και έτσι δεν τους επηρέασε καθόλου αυτή η αποκάλυψη.
Πορτρέτο της Τζορτζ Έλιοτ. Photo Credits: Wikimedia Commons
Η προσφορά της Έλιοτ στην κλασική λογοτεχνία«Φόρα ένα χαμόγελο και θα έχεις φίλους. Φόρα ένα κατσούφιασμα και θα έχεις ρυτίδες.»
Σύμφωνα με τον Όσκαρ Ουάιλντ, η Έλιοτ ήταν η ενσάρκωση της φιλοσοφίας στη μυθιστοριογραφία και δεν είχε άδικο. Ήταν από τις πρώτες συγγραφείς που τόσο αρμονικά μπόρεσαν να εντάξουν την υψηλή φιλοσοφία στην λογοτεχνία.
Το πιο σπουδαίο και κλασικό μυθιστόρημά της, το Μιντλμαρτς (Middlemarch-1871), πραγματεύεται πολλά από τα θέματα που αφορούσαν στους σημαντικότερους τομείς της ζωής. Διερευνά την θρησκεία, την πολιτική, τις τέχνες και τις επιστήμες, την κοινωνία και φυσικά τις ανθρώπινες σχέσεις, που πολύ έντονα διαφαίνονται μέσα από τους χαρακτήρες. Το χιούμορ και η φιλοσοφία που χαρακτηρίζουν όλο το έργο, το ανέδειξαν σε ένα από τα καλύτερα μυθιστορήματα της Βικτωριανής εποχής.
Στις 22 Δεκεμβρίου του 1880, σε ηλικία 61 ετών και ενώ είχε πριν λίγους μήνες χάσει τον σύζυγό της Τζον Κρος στο ταξίδι του μέλιτος, η Μαίρη Ανν Έβανς έχασε την ζωή της από νεφρική ανεπάρκεια. Είχε ήδη όμως αφήσει στην ιστορία το σπουδαίο έργο της αλλά και τις σκέψεις της για τη ζωή που ακόμα και σήμερα αντανακλούν κάποιες από τις πιο σημαντικές αξίες…
«Ποια μοναξιά είναι χειρότερη από την έλλειψη εμπιστοσύνης;»
«Όταν έρχεται ο θάνατος, δεν είναι η τρυφερότητα για την οποία μετανιώνουμε, αλλά η σκληρότητά μας.»
«Ποτέ δεν είναι αργά για να γίνεις αυτό που θα μπορούσες να είχες γίνει.»
«Η μόνη αποτυχία που πρέπει να φοβάται κανείς είναι να μην επιμείνει στο στόχο που θεωρεί ότι είναι ο καλύτερος.»
«Δεν θα βρέξει ποτέ τριαντάφυλλα. Αν θέλουμε να έχουμε περισσότερα τριαντάφυλλα, πρέπει να φυτέψουμε περισσότερες τριανταφυλλιές.»
«Τίποτε δεν είναι τόσο καλό όσο φαίνεται από πριν.»
«Κανένα μεγάλο έργο δεν έχει γίνει από διστακτικούς που ψάχνουν σιγουριά.»
«Ευλογημένος να ‘ναι εκείνος που μη έχοντας τίποτε να πει, απέχει από το να μας δώσει λεκτικές αποδείξεις για το γεγονός αυτό.»
«Υπάρχουν πολλές νίκες που είναι χειρότερες από ήττες.»
«Είμαστε όλοι πρόθυμοι να πιστέψουμε αυτό που πιστεύει ο κόσμος για μας.»
«Ανεξάρτητα από το αν η ευτυχία μπορεί να έρθει ή όχι, πρέπει κανείς να προσπαθεί και να είναι προετοιμασμένος να ζήσει χωρίς αυτήν.»
«Η βαναυσότητα, όπως κάθε άλλη κακία, δεν χρειάζεται κάποιο κίνητρο, εκτός απ’ αυτήν την ίδια. Χρειάζεται μόνο μία ευκαιρία.»
«Τα ζώα είναι τόσο καλόβουλοι φίλοι… δεν ρωτάνε καθόλου ερωτήσεις και δεν κάνουν καθόλου κριτική.»
«Η αποτυχία μετά από μεγάλη αναμονή είναι πολύ πιο μεγαλειώδης από το να μην έχεις ποτέ μια αναποδιά αρκετά καλή που να θεωρείται αποτυχία.»
«Η αμοιβή για την εκπλήρωση ενός καθήκοντος είναι η δυνατότητα να εκπληρώσουμε ένα άλλο.»
