Όταν μιλάμε για μεγάλες ιστορικές προσωπικότητες, για ηγέτες, καλλιτέχνες, επιστήμονες ή φιλοσόφους τείνουμε να θεωρούμε ότι η αναγνώρισή τους ήταν πάντα εκεί, αμετάβλητη στην πορεία του χρόνου, από τη στιγμή της δράσης ή έστω, του θανάτου τους.
Το παραπάνω συμβαίνει σε ακόμα μεγαλύτερο βαθμό αν αυτή η προσωπικότητα ήταν βασικό κομμάτι ενός ένδοξου παρελθόντος. Ένα πολύ καλό παράδειγμα είναι οι τρεις μεγάλοι φιλόσοφοι της κλασικής αρχαιότητας: o Σωκράτης, ο Πλάτωνας και ο Αριστοτέλης, που μοιάζουν σαν ένα αιώνιο σύμβολο της ανθρώπινης σκέψης. Στην πραγματικότητα όμως τα πράγματα είναι πολύ πιο σύνθετα.
Εξάλλου, κάθε εποχή διαβάζει με διαφορετικό τρόπο τα έργα των μεγάλων φιλοσόφων είτε επικεντρώνοντας σε λεπτομέρειες που προσθέτουν κάτι καινούργιο στην κατανόησή της σκέψης τους είτε ανατρέποντας συνολικά την οπτική των προηγούμενων, προκειμένου να επιτύχουν μία ριζικά διαφορετική ανάγνωσή τους.
Διαβάστε περισσότερα στο Reader.gr
