«Στα 42 μου υποβλήθηκα σε υστερεκτομή και μπήκα σε εμμηνόπαυση»

H Αθανασία Παππά είναι Επισκέπτρια Υγείας, ασθενής με χρόνιο νόσημα και μητέρα δύο κοριτσιών. Είναι μία πολύ  δραστήρια γυναίκα που ανάμεσα σε όλα που κάνει μιλάει ανοιχτά για την εμμηνόπαυση γιατί πιστεύει ότι όσο περισσότερο τη συζητάμε, τόσο πιο εύκολη θα είναι αυτή η μετάβαση. Διατελώντας ήδη πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Αντιρευματικού Αγώνα (ΕΛΕΑΝΑ) στην πορεία ανέλαβε πρόεδρος και της Ελληνικής Εταιρείας Εμμηνόπαυσης (ΕΛΕΤΕΜ). Αυτή είναι η δική της εμπειρία με την εμμηνόπαυση, με δικά της λόγια και την ευχαριστώ πολύ για το μοίρασμα.

«Η εμμηνόπαυση, είναι μια αναπόφευκτη φάση στη ζωή και την καθημερινότητα της γυναίκας, Είναι ένα στάδιο με πολλές ψυχοσωματικές αλλαγές και μια μεταβατική περίοδος με ποικίλα χαρακτηριστικά. Οι γυναίκες στην εμμηνόπαυση ζουν σήμερα μια δραστήρια φάση της ζωής τους, είτε ως εργαζόμενες είτε ως σύζυγοι και μητέρες, είναι ενεργά μέλη της κοινωνίας. Και χρειάζονται τη συμβολή της επιστήμης για να μπορούν να λειτουργούν στο 100% χωρίς συμβιβασμούς.

Αν και τα ενδιάμεσα χρόνια της ενήλικης ζωής αποτελούν μια περίοδο αλλαγών, είναι ταυτόχρονα η περίοδος της ζωής που το άτομο βρίσκεται στη βέλτιστη σωματική και ψυχοκοινωνική λειτουργικότητα του. Όταν η εμμηνοπαυσιακή γυναίκα ανταποκριθεί με επιτυχία στις εξελικτικές δραστηριότητες, τότε είναι έτοιμη να απολαύσει την υπόλοιπη ζωή της.

Διαβάστε επίσης: Εμμηνόπαυση: Οι καλύτερες θεραπείες για νεανικό και λαμπερό δέρμα

Η εμπειρία κάθε γυναίκας με την εμμηνόπαυση είναι μοναδική και μπορεί να αποδειχθεί επίσης μοναδική πηγή έμπνευσης.

Ήταν το 2019 και ήμουν μόλις 42 ετών. Είχαμε πάει με τον σύντροφο μου εκδρομή. Ήταν φθινόπωρο και η θερμοκρασία ήταν κανονική για την εποχή θα έλεγα, περίπου 20^οC. Ξαφνικά ένιωσα να καίγομαι κάτι που έδινε την αίσθηση μιας προσωπικής επίσκεψης στην κόλαση. Άρχισα να κοκκινίζω, να ιδρώνω, ένιωσα μια ταχυκαρδία και το πρόσωπο μου πήρε την απόχρωση της ντομάτας. Στην αρχή πανικοβλήθηκα και ένιωσα πολύ άβολα, το είχα νιώσει και άλλες φορές και προσπαθούσα να το κρύψω. Με ρώτησε αν αυτό μου συμβαίνει συχνά και του απάντησα ότι αυτά τα συμπτώματα τα βιώνω τουλάχιστον 5-6 μήνες, όπως και διάφορα άλλα. Καθώς μιλούσαμε, του ανέφερα ότι ο ύπνος μου είναι ανύπαρκτος, ότι σηκώνομαι από το κρεβάτι πολύ κουρασμένη, ότι νιώθω σύγχυση στην σκέψη μου και εκνευρισμό, πολλές φορές χωρίς κανένα λόγο. «Νιώθω να βρίσκομαι μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας». Συνειδητοποίησα ότι έπρεπε το συντομότερο δυνατό να επισκεφτώ τον γυναικολόγο μου και έτσι έγινε.

Μπροστά στον γυναικολόγο η ανησυχία μου ήταν έντονη αλλά προσπαθούσα να είμαι ψύχραιμη και να κρύβω την αγωνία μου. Αφού έγινε ο έλεγχος, ο κλινικός και ο εργαστηριακός, ο γιατρός με ενημέρωσε ότι έπρεπε να προβούμε σε υστερεκτομή. Ένιωσα να αλλάζουν όλα τα δεδομένα μου και να με χτυπάει κεραυνός. Ήθελα να μάθω τα πάντα ή μήπως όχι. Δεν ήξερα εκείνη την στιγμή τι ακριβώς ήθελα. Δεν ήξερα τι έπρεπε να ρωτήσω και αν θα έπρεπε να το μοιραστώ με κάποιον και με ποιόν άραγε. Ο γιατρός μου κατάλαβε όλα τα συναισθήματα που με πλημύρισαν εκείνη την ώρα και με προθυμία με ευγένεια και κατανόηση άρχισε να εξηγεί βήμα βήμα όλη την διαδικασία και με περισσότερη υπομονή μου εξήγησε το μετά της επέμβασης. Προσπαθούσε να με καθησυχάσει λέγοντας μου ότι θα σταματήσω να έχω ενοχλήσεις, ότι θα σταματήσω να πονάω, ότι θα  νιώσω πιο άνετα και τι θα πρέπει να προσέχω.

Διαβάστε επίσης: Νέοι και μετά τα σαράντα και μετά τα πενήντα και βάλε όποιον αριθμό θέλεις

Παρόλα αυτά ήταν ένα μεταβατικό στάδιο για εμένα που ήθελε τον χρόνο του. Έμοιαζε σαν ξαφνικά να μην μπορώ να ελέγξω το σώμα μου. Να νιώθω διαρκώς κουρασμένη, να εκνευρίζομαι εύκολα και φαίνεται πως δεν είχα όρεξη ούτε για ερωτική συνεύρεση που δεν είχε να κάνει με τον σύντροφο μου και την αγάπη που του είχα. Στην αρχή νόμιζα ότι τρελαινόμουν, ότι έχανα τα λογικά μου. Δεν ήμουν σίγουρη για το τι έπρεπε να κάνω. Ήθελα να λέω στον σύντροφο μου ότι τον θέλω πλάι μου ακόμη και αν τον έσπρωχνα μακριά μου με την συμπεριφορά μου που ένιωθα κάποιες φορές να μην ελέγχω τα συναισθήματα μου και τον τρόπο που ήθελα να τα εκφράσω.

Όταν έφυγα από το ιατρείο αποφάσισα να προσεγγίζω κάθε μεγαλύτερη γυναίκα που γνώριζα και μπορούσα να μιλήσω μαζί της πιο ανοιχτά. Η μητέρα μου ήταν μια από εκείνες τις γυναίκες που είχαν βιώσει την υστερεκτομή σε πολύ μικρή ηλικία, στην ηλικία των 38 ετών αλλά  δυστυχώς δεν έτυχε να συζητήσουμε ποτέ γι’ αυτή την αλλαγή  όπως και με άλλες γυναίκες στο οικογενειακό μου περιβάλλον που το είχαν βιώσει δεν έτυχε ποτέ να το μοιραστούμε. Αποζητούσα την σοφή συμβουλή εκείνων που είχαν περάσει την εμμηνόπαυση, ή διάβαιναν επίσης την πόρτα της για να μοιραστώ μαζί τους το ταξίδι σε αυτή τη μεταβατική, γεμάτη προκλήσεις αλλαγή στη ζωή μου, είτε με φυσιολογικό τρόπο είτε με απότομο και βίαιο τρόπο, ξαφνικά. Συνάντησα γυναίκες σε όλα τα στάδια της εμμηνόπαυσης, πρόθυμες να μοιραστούν τις εμπειρίες τους. Στο ταξίδι αυτό της ανταλλαγής εμπειριών και γνώσης από άλλες γυναίκες, συνειδητοποίησα πως ήμουν μεγάλη για να αισθάνομαι «νέα», αλλά και νέα για να αισθάνομαι «μεγάλη». Είναι ωραίο να θέτεις τα πράγματα σε μια μακροπρόθεσμη λογική και απλώς να ετοιμάζεσαι να τα δεχτείς.

Έτσι αποφάσισα να προχωρήσω στην επέμβαση χωρίς καθυστέρηση. Ο σύντροφος μου ήταν στον πλάι μου, κάτι που το θεωρώ πολύ σημαντικό και έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην μετέπειτα πορεία μου. Ο φόβος μου για το αν θα συνεχίσω να φαίνομαι το ίδιο θηλυκή στα μάτια του συντρόφου μου μετά, εξατμίστηκε αμέσως.

Οι γνώσεις μας για την εμμηνόπαυση όλο και αυξάνονται και αποδεικνύεται ότι τα πράγματα είναι πιο σύνθετα απ’ όσα γνωρίζαμε. Οι συζητήσεις για το γυναικείο σώμα είναι γενικά δύσκολες. Όσο μεγαλώνουμε και μπαίνουμε στην εμμηνόπαυση το σώμα αλλάζει με αποτέλεσμα η γυναίκα να πρέπει συνέχεια να απολογείται σε μια κοινωνία που συνεχώς κριτικάρει.

Η εμμηνόπαυση δεν σημαίνει χαμένη νιότη και μειωμένη αξία. Οι γυναίκες αποδεδειγμένα στην περίοδο εμμηνόπαυσης και έπειτα έχουν διαχρονικά μια αξιόλογη συνεισφορά. Το πιο ισχυρό φάρμακο είναι να γνωρίζεις τι συμβαίνει στο σώμα σου μέσω της σωστής πληροφόρησης και να έχεις επιλογές ώστε να εξασφαλίσεις ποιότητα ζωής και υγείας».