Αυτό τουλάχιστον θέλει να μας κάνει να πιστέψουμε όχι η μισαλλόδοξη και θρησκόληπτη ακροδεξιά, αλλά η κυβέρνηση της χώρας μας, που διά του υπουργού των Εξωτερικών, του κ. Γεραπετρίτη, έσπευσε να λογοκρίνει το ενοχλητικό έργο της εικαστικού Γεωργίας Λαλέ «Neighborhood Guilt», αποκαθηλώνοντάς το από την έκθεσή του στο Γενικό Προξενείο της Ελλάδας στη Νέα Υόρκη.
Το έργο της Λαλέ, μια ελληνική σημαία φτιαγμένη από ροζ χρώματος λωρίδες σεντονιών θυμάτων έμφυλης βίας, που στόχο είχε να ευαισθητοποιήσει τον θεατή του απέναντι στο ζήτημα των γυναικοκτονιών, εξερέθισε τα συντηρητικά αντανακλαστικά της ομογενειακής και της εγχώριας ακροδεξιάς, που διά του προέδρου της μίας εκ των συνιστωσών τής αδιαιρέτου ακροδεξιάς τριάδος κ. Νατσιού απαίτησε την… παράδοση του έργου στην πυρά, δηλώνοντας ότι «η σημαία μας είναι γαλανόλευκη και βάφεται με κόκκινο μόνο με το αίμα των ηρώων μας», όπως μας ενημερώνει το ρεπορτάζ της συναδέλφου Ναταλί Χατζηαντωνίου στην «Εφημερίδα των Συντακτών» της 19.12.2023.
Παρά την αξιέπαινη προσπάθεια του γενικού προξένου της Ελλάδας στη Νέα Υόρκη κ. Κωνσταντίνου Κωνσταντίνου να σώσει την τιμή του διπλωματικού σώματος, αλλά και της χώρας, δηλώνοντας ότι «το συγκεκριμένο έργο αφορά ένα πολύ σημαντικό κοινωνικό ζήτημα, όπως είναι αυτό της γυναικοκτονίας», υπερασπίζοντας και αυτό και την καλλιτέχνιδα, καθώς και «την ελευθερία του ανθρώπου που εκφράζει την άποψή του», ο πολιτικός του προϊστάμενος άλλα εκέλευσε, γράφοντας μία ακόμη «ένδοξη» σελίδα στο μάλλον πολυσέλιδο βιβλίο της εικαστικής λογοκρισίας κατά τη μεταπολιτευτική πεντηκονταετία…
Μπορεί το αίσθημα ντροπής να κατακλύζει τους περισσότερους ανθρώπους που δεν έχουν πολλά-πολλά με την ακροδεξιά, όμως ο κεντρώας προέλευσης κ. Γεραπετρίτης δεν φαίνεται να ορρωδεί προ ουδενός – ούτε καν προ του γεγονότος ότι προέβη σε μια πράξη λογοκρισίας σε ξένη χώρα, ο τύπος της οποίας είναι αρκετά πιο ευαίσθητος από τον εγχώριο σε ζητήματα ελευθερίας της έκφρασης.
Δεν ορρωδεί διότι αυτό απαιτεί η πολιτική κατευνασμού όχι του κ. Νατσιού αλλά του πρώην πρωθυπουργού κ. Σαμαρά, που ευχαρίστως θα προσέθετε άλλο ένα βέλος στη φαρέτρα του, πλάι στην άρνησή του να υπερψηφίσει στη Βουλή την παροχή άδειας διαμονής σε μετανάστες, την εργοδότηση των οποίων ζητούν απελπισμένα γεωργικές και άλλες επιχειρήσεις, ή την αναγνώριση του γάμου και της τεκνοθεσίας ομοφύλων ζευγαριών.
Αλλού στην Ευρώπη, παρόμοιες πολιτικές κατευνασμού έχουν οδηγήσει στην κατάποση της Κεντροδεξιάς από την Ακροδεξιά. Όσο η σημαία μας θα συνεχίσει να είναι βαμμένη στο αίμα από τις δολοφονημένες αδελφές μας, τίποτε δεν μπορεί να μας εξασφαλίσει ότι κάτι ανάλογο δεν θα συμβεί και εδώ. Αντιθέτως…
