Saltburn: Εμμονές, εκκεντρικοί ήρωες και σκοτεινές προθέσεις στη νέα ταινία της Emerald Fennell

Αν είστε εξοικειωμένοι με τα social media κι αν το περιεχόμενό σας σε αυτά αφορά έστω και λίγο το σινεμά, είναι κάπως δύσκολο να μην “πέσατε” πάνω σε κάποια ανάρτηση ή βίντεο για την ταινία “Saltburn”, σε σενάριο και σκηνοθεσία της Emerald Fennell. Με κλεφτές ματιές σε τέτοια post καθώς ο φόβος των spoiler καραδοκεί, αντιλήφθηκα ότι κάτι παίζει με αυτή την ταινία. Όλοι έμεναν άφωνοι, πήγαιναν να δουν κάτι συγκεκριμένο -στο μυαλό τους και στην κρίση τους τουλάχιστον- και έφευγαν από τις αίθουσες συγκλονισμένοι το λιγότερο.

Η ταινία δυστυχώς δεν κατάφερε να πάρει ελληνική διανομή -αν και σίγουρα θα είχε κοινό να την υποστηρίξει- αλλά όσοι έχετε Amazon Prime Video, θα βρίσκεται στην υπηρεσία για θέαση από τις 22 Δεκεμβρίου. Ακολουθεί μια προσωπική ματιά στην ταινία ή αλλιώς όλοι οι λόγοι που αξίζει να τη δείτε…

H αφίσα για την ταινία “Saltburn” της Emerald Fennell

Πριν ξεκινήσουμε, αξίζει να αναφερθούμε συνοπτικά στα βασικά που πρέπει να γνωρίζετε πριν τη δείτε.

Πλοκή: Ο Oliver, ένας νέος φοιτητής στο πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, μαγεύεται από τη γοητεία ενός συμφοιτητή του, του Felix. Όταν γίνονται φίλοι, ο Felix τον καλεί να περάσει το καλοκαίρι μαζί με την εκκεντρική οικογένειά του στην χλιδάτη τους έπαυλη.

Πρόκειται για τη δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία της Emerald Fennell. Η πρώτη ήταν το “Promising Young Woman” (2020) με πρωταγωνίστρια την Carey Mulligan. Η Fennell κέρδισε το Όσκαρ Πρωτότυπου Σεναρίου και η ταινία έλαβε ακόμη τέσσερις υποψηφιότητες. Τρία χρόνια μετά επιστρέφει με αυτή την ταινία όπου και πάλι γράφει η ίδια το σενάριο και σκηνοθετεί.

“Saltburn” της Emerald Fennell

Πρωταγωνιστεί στον πρώτο του κεντρικό ρόλο ο Barry Keoghan -τον οποίο φυσικά γνωρίζουμε ήδη από την ταινία του Γιώργου Λάνθιμου, “Ο Θάνατος του Ιερού Ελαφιού” αλλά και από το περσινό “The Banshees of Inisherin” του Martin McDonagh, για το οποίο έλαβε την πρώτη του υποψηφιότητα για Όσκαρ Β’ Ανδρικού Ρόλου. Συμπρωταγωνιστής στην ταινία είναι ο ανερχόμενος Jacob Elordi, ο οποίος έγινε γνωστός μέσα από την επιτυχημένη σειρά “Euphoria” ενώ φέτος έπαιξε με μεγάλη επιτυχία τον Elvis στην “Priscilla”, τη νέα ταινία της Sofia Coppola. Ακολουθούν η Rosamund Pike και ο Richard E. Grant στους ρόλους των γονιών του Felix, η Alison Oliver ως η αδερφή του και ο Archie Madekwe ως ο Αμερικανός ξάδερφός τους ενώ ένα μικρό πέρασμα κάνει και η Carey Mulligan. 

Οι εισπράξεις έφτασαν τα 18,2 εκατομμύρια δολάρια παγκοσμίως με πολύ θερμές κριτικές ενώ ο Barry Keoghan και η Rosamund Pike έχουν λάβει υποψηφιότητες για την ερμηνεία τους για τις επερχόμενες Χρυσές Σφαίρες.

…ή “We’re all about to lose our minds” γράφει η αφίσα και ομολογουμένως είναι μια ταινία ικανή να στο προσφέρει αυτό, μέχρι να πέσουν οι τίτλοι τέλους, να βγεις από τη σκοτεινή αίθουσα ή να ανάψεις το φως του δωματίου και να “προσγειωθείς” και πάλι στην πραγματικότητα! Δεν είναι ο παράγοντας του σοκ, που στις μέρες μας είναι και τελείως υποκειμενικός, ούτε κάτι που κανείς ποτέ δεν θα μπορούσε να προβλέψει. Όμως, όλα τα στοιχεία υπάρχουν και λειτουργούν αρμονικά με αποτέλεσμα ο καθένας από εμάς να μπορεί να βυθιστεί στον κόσμο της ταινίας.

Ξεκινώντας με τη βάση, υπάρχει μια πολύ δυνατή ιστορία και ένα καλογραμμένο σενάριο. Ο Barry Keoghan αποδεικνύει τις τεράστιες υποκριτικές του ικανότητες αλλά το θετικό είναι πως εξαρχής είχε έναν σωστά δομημένο χαρακτήρα για να βασίσει όλη του την ερμηνεία. Κι ύστερα, του δόθηκε και ο απαιτούμενος χώρος για να συμβάλει δημιουργικά στην αποτύπωση και εξέλιξή του. Είμαστε μαζί του; Είμαστε εναντίον του; Τον καταλαβαίνουμε διαρκώς; Υπάρχουν σκηνές που εύκολα απαντάει κανείς με “ναι” και “όχι” σε αυτές τις ερωτήσεις και σκηνές που τα όρια είναι τόσο λεπτά και η απάντηση χάνεται κάπου ανάμεσα σε αυτές τις δύο λέξεις. Πάντως είναι σίγουρα υποκριτικά στα καλύτερά του – ειδικά η κινησιολογία που έχτισε για τον χαρακτήρα ήταν μια ευχάριστη έκπληξη. Αξίζει βέβαια να σημειωθεί πως όλο το καστ έδωσε τρομερές ερμηνείες, ακόμη κι όσοι είχαν τον λιγότερο κινηματογραφικό χρόνο.

Ο Barry Keoghan ως Oliver στο “Saltburn” της Emerald Fennell

Φωτογραφικά και σκηνοθετικά ήταν επίσης εξαιρετική! Από την νυχτερινή σκηνή στον λαβύρινθο και τις σκηνές των πάρτι μέχρι τις εσωτερικές σκηνές που πραγματικά σε κάνουν να νιώθεις την αφόρητη ζέστη, φωτογραφικά ήταν αψεγάδιαστες. Στην σκηνοθεσία η Fennell δεν κάνει κάτι βαρύγδουπο, κάτι φωνακλάδικο! Πιάνει τον παλμό κάθε σκηνής κaι δείχνει τρομερή μαεστρία στο να σκηνοθετεί επιβλητικούς χώρους, εσωτερικούς και εξωτερικούς, χωρίς να κλέβει από την λάμψη των ηρώων της.

“Saltburn” της Emerald Fennell

Κάποιοι θα μπορούσαν να εκλάβουν την ταινία ως σάτιρα για τους εκκεντρικούς μπουρζουά και την επίδειξη πλούτου. Φυσικά, δεν είναι μια λανθασμένη οπτική. Η ταινία ενέχει αυτό το στοιχείο και πολύ ταιριαστά η ιστορία διαδραματίζεται στο 2007, με τη μόδα να έχει έντονα, εκκεντρικά στοιχεία που συχνά “χτυπάνε” άσχημα στο μάτι. Επίσης, η ταινία έχει την dark academia αισθητική, κάτι από “The Talented Mr. Ripley” -αλλά και τίποτα από αυτό ταυτόχρονα- και κάποια plot twist που μπορεί να έφεραν προ εκπλήξεως ορισμένους από τους χρήστες των social media που προαναφέρθηκαν αλλά που σύμφωνα με την ίδια την σκηνοθέτιδα, δεν υπήρχε η πρόθεση να κρυφτούν. Όλα τα στοιχεία είναι εκεί και φτιάχνουν ένα παζλ -για ακόμη μια φορά τα εύσημα στο σενάριο!

“Saltburn” της Emerald Fennell

Και κλείνοντας, έχει γίνει εξίσου εξαιρετική δουλειά στο μοντάζ αλλά και στη μουσική της ταινίας, τόσο στην πρωτότυπη από τον Anthony Willis, όσο και στα τραγούδια που επιλέχθηκαν -με έμφαση στο “Murder on the Dancefloor” και την φοβερή σκηνή που το εμπεριέχει!

Αυτή είναι μια ταινία για την εμμονή, για την αγάπη που θολώνει τα πάντα και για την ανάγκη να ανήκουμε. Και όλα αυτά η Emerald Fennell τα δένει με στοιχεία ψυχολογικού θρίλερ και ηρώων που ξεπερνούν τα όρια…