Εικαστική περιδιάβαση σε μουσεία και εκθέσεις: 20+1 προτάσεις

Εκθέσεις ομαδικές, ατομικές, αναδρομικές, παλαιότερων αλλά και νέων καλλιτεχνών, εκθέσεις εικαστικών και εκθέσεις τεκμηρίων, στα μεγάλα μουσεία και ιδρύματα, αλλά και στις μικρότερες αίθουσες τέχνης, εκθέσεις που τελειώνουν μετά τις γιορτές και άλλες που μόλις ξεκίνησαν, προσφέρουν μια πληθώρα επιλογών σε όποιον και όποια θα ήθελε να εκμεταλλευτεί τη σχετική χαλαρότητα των ημερών για να περιηγηθεί σε σύγχρονους αλλά και διαχρονικούς προβληματισμούς, έτσι όπως μεταφράζονται μέσα από την τέχνη. Στη δική μας περιήγηση επιλέξαμε 20 και μία ακόμη από τις εκθέσεις αυτές, που σας προτείνουμε να επισκεφθείτε.

Τρεις δεκαετίες ραγδαίου μετασχηματισμού της μεταπολεμικής Ελλάδας παρακολουθεί η μεγάλη περιοδική έκθεση «Αστυγραφία. Η ζωή της πόλης τις δεκαετίες 1950-1970», που παρουσιάζει η Εθνική Πινακοθήκη – Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτσου, σε επιμέλεια της διευθύντριάς της, Συραγώς Τσιάρα. Μέσα από το έργο 79 δημιουργών, 202 εικαστικά έργα και 21 ταινίες, η έκθεση επιχειρεί να ανιχνεύσει το αστικό βίωμα, φέρνοντας σε συνομιλία τις εικαστικές τέχνες με αποσπάσματα από τον δημοφιλή ελληνικό κινηματογράφο. Επιχειρεί να αναδείξει τον τρόπο με τον οποίο οι καλλιτέχνες ερμηνεύουν την πόλη, όχι μόνο ως δομημένο περιβάλλον αλλά και ως καθημερινό βίωμα, μέσα από επτά ενότητες που φέρουν τους τίτλους: «Σκηνογραφία», «Νοσταλγία», «Γιαπί», «Κοντινό πλάνο», «Θέαμα», «Όνειρα και συγκρούσεις», «Υλικότητες».
Έως 3 Μαρτίου 2024

Αφιερωμένο αποκλειστικά σε δημιουργούς που αυτοπροσδιορίζονται ως γυναίκες το πρόγραμμα του Εθνικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης μέχρι τον Ιούνιο του 2024, θέτει το ερώτημα: «Τι θα συνέβαινε αν οι γυναίκες κυβερνούσαν τον κόσμο;» Μια πρώτη απάντηση δίνεται από τις εκθέσεις τριών γυναικών εικαστικών που παρουσιάζονται αυτήν την περίοδο.

Μια από τις σημαντικότερες ελληνίδες εικαστικούς που αναδύθηκαν τη δεκαετία του 1960, η Χρύσα Ρωμανού (1931-2006) ανήκει στους καλλιτέχνες της διασποράς που συμμετείχαν ενεργά στη διαμόρφωση διεθνών ρευμάτων της εποχής τους. Το έργο της χαρακτηρίζεται από τις ανοιχτές αφηγηματικές δομές, τη μηχανική αναπαραγωγή, το τυχαίο, τη διαφάνεια, το παιχνίδι. Η έκθεση, που έχει τον τίτλο «Η αναζήτηση της ευτυχίας για όσους περισσότερους γίνεται», περιλαμβάνει έργα από όλες σχεδόν τις ενότητες της δουλειάς της, προκειμένου να αναδείξει τη συνάφεια και την οργανική σχέση τους, ενώ εντάσσει τα έργα στο ιστορικό, πολιτικό και κοινωνικό τους πλαίσιο. Η αφήγηση ξεκινά με τους «Μύθους», τα ζωγραφικά έργα της περιόδου που έφυγε για το Παρίσι. Συνεχίζει με τα ιστορικά κολάζ του 1965, τις μεγάλες γλυπτικές κατασκευές «Meccano», εμπνευσμένες από το ομώνυμο παιχνίδι κατασκευών, τις μεταξοτυπίες από το περίφημο ατελιέ της Mec Art Graphic στο Παρίσι, και καταλήγει στα ωριμότερα έργα της, τους «Χάρτες-Λαβυρίνθους», με την χαρακτηριστική τεχνική του ντεκολάζ σε πλέξιγκλας. Η κριτική στην κοινωνία της κατανάλωσης, το πολιτικό ενδιαφέρον για τις κοινωνικές ανισότητες και την αδικία, ο εκδημοκρατισμός της τέχνης, η ώσμωση τέχνης και καθημερινότητας επανέρχονται ως κεντρικοί θεματικοί άξονες στο έργο της και εξελίσσονται όσο η καλλιτέχνιδα ωριμάζει και μεταβάλλεται το κοινωνικό και πολιτικό περιβάλλον γύρω της.
Έως 27 Οκτωβρίου 2024

Την πρώτη μεγάλη αναδρομική έκθεση της Λήδας Παπακωνσταντίνου (γ. 1945), μιας από τις σημαντικότερες καλλιτέχνιδες της ιστορίας της σύγχρονης τέχνης στην Ελλάδα, διοργανώνει και παρουσιάζει στον εκθεσιακό χώρο -1 το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης. Η Παπακωνσταντίνου χρησιμοποιεί στο πολυσχιδές έργο της μια ποικιλία μορφών: περφόρμανς, γλυπτικά έργα, βίντεο, in situ εγκαταστάσεις, ζωγραφική κ.ά., προκειμένου να διερευνήσει θέματα φύλου, σεξουαλικότητας, συλλογικής και προσωπικής μνήμης, ιστορίας, πολιτικής και οικολογίας, πάντα με επίκεντρο το σώμα. Το έργο της αποτελεί τομή για το πεδίο της τέχνης στην Ελλάδα και είναι σημείο αναφοράς και έμπνευσης για τις νεότερες γενιές καλλιτεχνών. Στην έκθεση, που έχει τον τίτλο «Χρόνος στα χέρια μου», παρουσιάζεται για πρώτη φορά μεγάλος αριθμός εγκαταστάσεων, ζωγραφικών, γλυπτικών και οπτικοακουστικών έργων, καθώς και σπάνιων και ανέκδοτων φωτογραφικών και κειμενικών αρχειακών τεκμηρίων των περφόρμανς, καθώς η Παπακωνσταντίνου υπήρξε από τις πρώτες καλλιτέχνιδες που πειραματίστηκαν με αυτό το καλλιτεχνικό μέσο. Εστιάζοντας στα φιλμ και τις περφόρμανς των ετών 1969-1971, στις πρώτες εγκαταστάσεις στην Ελλάδα τις δεκαετίες του 1970 και του 1980, στην κοινοτική θεατρική ομάδα «Σπετσιώτικο Θέατρο» των ετών 1975-1979, και στις μεγάλης κλίμακας βίντεο-εγκαταστάσεις των τελευταίων δεκαετιών, η έκθεση στοχεύει να αναδείξει και να αναπλαισιώσει καίρια ζητήματα της καλλιτεχνικής πρακτικής της γύρω από άξονες όπως η έμφυλη ταυτότητα, η κοινωνική διάσταση του έργου τέχνης, η προσωπική και συλλογική μνήμη, η σχέση λόγου και σωματικότητας.
Έως 21 Απριλίου 2024

Φωτογραφία: Πάρις Ταβιτιάν

Η πρώτη ατομική έκθεση στην Ελλάδα της Δανάης Ανεσιάδου, με τίτλο «D Possessions»,  φιλοξενείται από το EΜΣΤ. Γεννημένη στη Γερμανία και εγκατεστημένη στο Βέλγιο, τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια έχει δημιουργήσει ένα σαγηνευτικό και πολυπρισματικό σύνολο έργων, με αναφορές στον κινηματογράφο, τον αποκρυφισμό, την ελληνική αρχαιότητα, τον υπερρεαλισμό, καθώς και σε ζητήματα της επικαιρότητας. Γλυπτά, κολάζ, σκηνικά εξαρτήματα ταινιών, κρύσταλλοι και σιδερένια αντικείμενα, τα οποία υπαινίσσονται μια εποχή όξυνσης πολιτικών, κοινωνικών και πνευματικών κρίσεων, αποτελούν την αλληγορική σκηνογραφία της έκθεσης. Τα διαφορετικά στοιχεία που συγκροτούν αυτή την καλειδοσκοπική έκθεση δημιουργούν ένα καθηλωτικό και σαγηνευτικό περιβάλλον, το οποίο συγχρόνως προκαλεί μια αλλόκοτη, σουρεαλιστική και δυσοίωνη αίσθηση. Παίζοντας με τη φημολογία, τη φαντασία και τον μυστικισμό, το έργο της Ανεσιάδου λειτουργεί ως ένας οξύς κοινωνικοπολιτικός σχολιασμός πάνω στις πολλαπλές και πολυεπίπεδες κρίσεις που αντιμετωπίζουμε.
Έως 27 Οκτωβρίου 2024

Εκατό χρόνια συμπληρώθηκαν φέτος από τη γέννηση της θεϊκής Μαρίας Κάλλας (1923-1977) και οι απανταχού φίλοι της όπερας και του λυρικού τραγουδιού τα τιμούν δεόντως. Τόσο η Εθνική Λυρική Σκηνή όσο και το Μέγαρο Μουσικής, εκτός των μουσικών εκδηλώσεων διοργανώνουν  και εκθέσεις ποικίλων τεκμηρίων αφιερωμένες στην ντίβα, ενώ φέτος άνοιξε στην Αθήνα και το πρώτο μουσείο αποκλειστικά αφιερωμένο σε αυτήν.

Μια αρχειακή εξερεύνηση στη συλλογή Πυρομάλλη και το αρχείο της Εθνικής Λυρικής Σκηνής αποτελεί η έκθεση «Unboxing Callas», σε επιμέλεια Βασίλη Ζηδιανάκη, που φιλοξενείται στον 2ο όροφο της Εθνικής Βιβλιοθήκης και στο Φουαγέ της ΕΛΣ, στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος. Η έκθεση προτείνει έναν εικαστικό και διεπιστημονικό τρόπο προσέγγισης, εξερεύνησης και ανάγνωσης του αρχείου της ΕΛΣ, αλλά και της Μαρίας Κάλλας, μέσα από την πρακτική του ανοιχτού αρχείου. Στον 2ο όροφο της Εθνικής Βιβλιοθήκης εκτίθεται το σύνολο της συλλογής του Δημήτρη Πυρομάλλη, που περιλαμβάνει δισκογραφία, βιβλιογραφία, πλούσιο φωτογραφικό υλικό και αντικείμενα, καθώς και ντοκουμέντα από το Ιστορικό Αρχείο της ΕΛΣ, όπως φωτογραφικό και ενδυματολογικό υλικό από τις παραστάσεις της Κάλλας στην Επίδαυρο. Πλάι στο αρχειακό υλικό παρουσιάζονται πρωτότυπα εικαστικά έργα, ενώ τις πρωινές ώρες λειτουργίας της έκθεσης λαμβάνουν χώρα ανοιχτές στο κοινό φροντιστικές πρακτικές σχετικές με το αρχείο, από τα εργαστήρια συντήρησης ενδυμάτων και χαρτιού.
Έως 10 Ιανουαρίου 2024

Με μια έκθεση και ένα αφιέρωμα τιμά το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών την εκατονταετηρίδα της Μαρίας Κάλλας. Η έκθεση «Καληνύχτα, σας αγαπώ», σε επιμέλεια Λίλης Πεζανού, φιλοξενείται στο φουαγιέ του ισογείου της Αίθουσας «Χρήστος Λαμπράκης» και βασίζεται σε προσωπικά αντικείμενα-ενθυμήματα και φορέματα της Μαρίας Κάλλας από τη συλλογή του Νίκου Χαραλαμπόπουλου. Συμπληρώνεται από ένα κοστούμι που φιλοτέχνησε ο Γιάννης Τσαρούχης για την όπερα «Μήδεια» στην Επίδαυρο και άλλες μακέτες κοστουμιών. Παράλληλα, η Μεγάλη Μουσική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος «Λίλιαν Βουδούρη» παρουσιάζει το αφιέρωμα «Η μαγεία της Κάλλας», που δίνει την ευκαιρία στο κοινό να γνωρίσει την κορυφαία σοπράνο μέσα από βιβλία, παρτιτούρες, προγράμματα συναυλιών, περιοδικά, οπτικοακουστικό υλικό και βάσεις δεδομένων και άλλα αρχειακά τεκμήρια για την Μαρία Κάλλας που ανήκουν στη συλλογή της Βιβλιοθήκης.
Έως 30 Ιανουαρίου 2024

Φωτογραφία από το προσωπικό άλμπουμ της Μ. Κάλλας , από τη Συλλογή του ΜΜΚ. Photo from Maria Callas personal album. 1947-1959

Στους τρεις ορόφους ενός νεοκλασικού κτιρίου επί της οδού Μητροπόλεως 44 στεγάζεται το Μουσείο Μαρία Κάλλας του Δήμου Αθηναίων, που άνοιξε τις πύλες του τον Οκτώβριο του 2023. Περηφανεύεται πως αποτελεί το πρώτο μουσείο στον κόσμο αφιερωμένο στη Μαρία Κάλλας και έχει στόχο να φέρει κοντά στο έργο και την καλλιτεχνική προσωπικότητά της ευρύτερες ομάδες κοινού που δεν είναι εξοικειωμένο με την όπερα, μέσα από σειρά οπτικοακουστικών και διαδραστικών εκθεμάτων. Παρουσιάζοντας προσωπικά αντικείμενα της Κάλλας, όπως παρτιτούρες, κοστούμια παραστάσεων, αξεσουάρ, φορέματα κ.ά., προγράμματα και αφίσες παραστάσεων, πρωτότυπες επιστολές, φωτογραφίες, τηλεγραφήματα, αποκόμματα τύπου, αλλά και πλούσιο οπτικοακουστικό υλικό (βιντεοσκοπημένες παραστάσεις, συνεντεύξεις, ντοκιμαντέρ κ.λπ.), η μόνιμη έκθεση του Μουσείου συνδυάζει μια «ουδέτερη» και αποστασιοποιημένη οπτική με μια πιο «προσωπική» και βιωματική ματιά.

Εκτός από τις εκθέσεις σύγχρονων εικαστικών τεχνών, ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι αρχαιολογικές και ιστορικές εκθέσεις που διοργανώνονται από τα μεγάλα μουσεία, άλλοτε επετειακές κι άλλοτε όχι.

Προσωποποιήσεις και αλληγορίες μέσω των οποίων η τέχνη όλων των εποχών, από την αρχαιότητα έως σήμερα, απεικόνισε ανθρώπινα πάθη και συναισθήματα, αφηρημένες έννοιες και νοήματα, αλλά και ουράνια σώματα, ηπείρους, νησιά, βουνά και ποτάμια, βρίσκονται στο επίκεντρο της περιοδικής έκθεσης «ΝοΗΜΑΤΑ», που φιλοξενείται στο Μουσείο της Ακρόπολης. Στην έκθεση παρουσιάζονται 165 έργα, μικρού, μεσαίου και μεγάλου μεγέθους, από διαφορετικά υλικά και εποχές: νομίσματα, κεραμικά και πήλινα όστρακα, αγγεία, ανάγλυφα, αγάλματα, χειρόγραφα και βιβλία, τοιχογραφίες και πίνακες ζωγραφικής. Από αυτά, σχεδόν τα μισά δεν έχουν εγκαταλείψει ποτέ άλλοτε τα μουσεία ή τις συλλογές στις οποίες ανήκουν.
Έως 14 Απριλίου 2024

Φωτογραφία: Πάρις Ταβιτιάν © Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης

Τη σημασία που είχε η μάχη της Χαιρώνειας κατά την αρχαιότητα για τη μετάβαση από την κλασική στην ελληνιστική περίοδο τονίζει η έκθεση «Χαιρώνεια, 2 Αυγούστου 338 π.Χ.: Μια μέρα που άλλαξε τον κόσμο» του Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης, που επιμελήθηκαν οι καθηγητές Παναγιώτης Ιωσήφ και Ιωάννης Φάππας. Πρόκειται για τη μάχη που έφερε αντιμέτωπους τον στρατό της Μακεδονίας του Φιλίππου Β’ με αυτόν των συμμαχικών ελληνικών πόλεων της νότιας Ελλάδας, κυρίως τον Ιερό Λόχο της Θήβας και τον στρατό της Αθήνας, βάζοντας για πρώτη φορά στο προσκήνιο της ιστορίας τον δεκαοκτάχρονο Αλέξανδρο. Εκτός από τους δύο κόσμους που συγκρούστηκαν, η έκθεση παρουσιάζει τις ταφικές πρακτικές των δύο στρατευμάτων, στο Πολυάνδριο των 254 Θηβαίων Ιερολοχιτών με το μνημείο του Λέοντα της Χαιρώνειας και στον Τύμβο των Μακεδόνων. Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται στην αρχαιολογική ανάκτηση της μάχης, προβάλλοντας το έργο δύο πρωτοπόρων της ελληνικής αρχαιολογίας στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ού αιώνα, του Παναγιώτη Σταματάκη και του Γεωργίου Σωτηριάδη.
Έως 31 Μαρτίου 2024

Το δεύτερο μέρος της έκθεσης «Από τη Μεγάλη… στη Σύγχρονη Ελλάδα», που διοργάνωσε με αφορμή την εκατονταετηρίδα της Μικρασιατικής Καταστροφής, παρουσιάζει το Εθνικό Ιστορικό Μουσείο, στο Μέγαρο της Παλαιάς Βουλής. Η έκθεση, επικεντρωμένη στους πρόσφυγες, παρακολουθεί την πληθυσμιακή διαμόρφωση της Ελλάδας μέσα από τις μετακινήσεις πληθυσμών επί έναν αιώνα. Η έκθεση χωρίζεται σε τέσσερεις μεγάλες ενότητες. Στην πρώτη, φωτίζονται τα αίτια που οδηγούν κάποιον να εγκαταλείψει ξαφνικά τον τόπο του: πόλεμοι, διωγμοί, αλλαγές συνόρων, ανταλλαγές πληθυσμών κ.ά. Η αναγκαστική φυγή, το δύσκολο ταξίδι, η υποδοχή που συναντούσαν οι πρόσφυγες και οι πρώτες προσπάθειες περίθαλψης είναι τα θέματα της δεύτερης ενότητας. Η τρίτη ενότητα επικεντρώνεται στην προσωρινή και μόνιμη στέγαση των προσφύγων, την υγειονομική περίθαλψη, την εκτίμηση των περιουσιών, τις αποζημιώσεις, την επαγγελματική αποκατάσταση αστών και αγροτών, την εκπαίδευση. Η τελευταία ενότητα εστιάζει στη μνήμη και τη συλλογική συνείδηση των προσφύγων μέσα από τη μουσική, τον αθλητισμό, τους συλλόγους, τη λογοτεχνία, τον κινηματογράφο. Στην έκθεση παρουσιάζονται φωτογραφικά τεκμήρια, ιστορικά  έγγραφα και αντικείμενα από τις συλλογές του Μουσείου, πλαισιωμένα από μαρτυρίες, αποσπάσματα πηγών και δημοσιεύματα του Τύπου.
Έως 30 Ιουνίου 2024

Την τιμητική τους έχουν αυτήν την περίοδο οι μικρότερες ή μεγαλύτερες αναδρομικές εκθέσεις καλλιτεχνών, που αποτελούν μια σημαντική ευκαιρία για μια συνολικότερη ματιά στη δημιουργική τους πορεία, μέσα από την παρουσίαση αντιπροσωπευτικών έργων τους.

Ολοκληρώνεται τον πρώτο μήνα του νέου έτους η μεγάλη αναδρομική έκθεση του Γιώργου Χατζημιχάλη «Έργα από το 1966 έως το 2022» στο Μουσείο Μπενάκη της οδού Πειραιώς, μέσα από την οποία καταγράφεται η πενηνταεξάχρονη διαδρομή του καλλιτέχνη στην περιπέτεια της ζωγραφικής. Η έκθεση, που εκτυλίχθηκε σε δύο μέρη, το καθένα από τα οποία κατέλαβε όλους τους χώρους του Μουσείου, περιλαμβάνει έργα από τις ενότητες «Νοσοκομείο» (2004-2005), με την οποία εκπροσώπησε την Ελλάδα στην Biennale της Βενετίας, «Ο “Δρόμος” του Ανδρέα Εμπειρίκου» (2006-2007), «Από το Αρχείο σφραγίδων» (1998 -), «Σχιστή οδός», ένα τρίπτυχο που ιστορεί ένα μέρος του ταξιδιού του Οιδίποδα, και «Ο ζωγράφος Α.Κ. Ένα μυθιστόρημα» (2007-2011), που αποτελείται από 295 ζωγραφικά έργα μικρών και μεσαίων διαστάσεων, μια κατασκευή και ένα βίντεο. Ακόμα, θα παρουσιαστούν για πρώτη φορά οι θεματικές ενότητες «Σκηνές 1-7» (2012), φωτογραφίες εκτυπωμένες σε μουσαμά με σκηνές, και «Τρίπτυχα» (2013-2016), όπου ζωγραφική και φωτογραφία γίνονται ένα. Η αναδρομική ολοκληρώνεται χρονολογικά, με το πρόσφατο έργο «Μια έκθεση πορτραίτων αφιερωμένη στο έργο “Ο Άγιος Ιερώνυμος στο αναγνωστήριό του” (π. 1475) του Antonello da Messina», που παρουσίασε το 2022.
Έως 14 Ιανουαρίου 2024

Έργα μιας εξηκονταετίας, από το 1963 μέχρι σήμερα, παρουσιάζονται στη μεγάλη αναδρομική έκθεση του ζωγράφου Αλέξη Κυριτσόπουλου που, με τίτλο «Παράλληλα», φιλοξενείται στην Πινακοθήκη του Δήμου Αθηναίων έως τις 11 Φεβρουαρίου 2024. Ζωγράφος με πλούσιο και πολυδιάστατο έργο, έχει αφήσει ισχυρό αποτύπωμα από τη Μεταπολίτευση μέχρι σήμερα, χάρη στην αντικαταθλιπτική, κάποτε σατιρική και εν πολλοίς αυτοβιογραφική ζωγραφική του, όπου πρωταγωνιστούν τα έντονα, φωτεινά, αληθινά χρώματα, που διαμορφώνουν και ζωντανεύουν τους χαρακτήρες, καθορίζοντας τα όρια και τα σχήματα των μορφών. Στην πρώτη του αναδρομική έκθεση παρουσιάζονται έργα από την πρώτη φιγούρα που ζωγράφισε, τον Ναστραδίν Χότζα, στα εξώφυλλα δίσκων για τον Διονύση Σαββόπουλο ή τον Μάνο Χατζιδάκι, εξώφυλλα βιβλίων, σκίτσα κ.ά., μέχρι τις περιπέτειες του Δον Κιχώτη, που ζωγραφίζει τα τελευταία χρόνια.
Έως 11 Φεβρουαρίου 2024

Αποτοιχισμένες επιφάνειες, ξύλα, λαμαρίνες, μωσαϊκά πλακάκια, πλαστικοποιημένο αυτοκόλλητο, χαρτί, είναι μερικά από τα υλικά που χρησιμοποιεί στην τέχνη της η Ρένα Παπασπύρου και αποτελούν τον υλικό φορέα των έργων που περιλαμβάνονται στην έκθεση «Επιφάνειες, οδηγίες χρήσης*», με την οποία η εικαστικός εγκαινίασε τον Ενδιάμεσο Χώρο, το νέο πρόγραμμα περιοδικών εκθέσεων της Εθνικής Πινακοθήκης, με ελεύθερη είσοδο για το κοινό. Η έκθεση της Ρένας Παπασπύρου, μολονότι περιλαμβάνει περιορισμένο αριθμό έργων, είναι, παρ’ όλα αυτά, αντιπροσωπευτική της δουλειάς της, καθώς  τα παλαιότερα έργα ανάγονται στα 1976, ενώ δύο δημιουργήθηκαν ειδικά για την έκθεση αυτή, καλύπτοντας έτσι μια πενηντάχρονη δημιουργική πορεία.
Έως 16 Ιουνίου 2024

Ζωγραφική, χαρακτική, εκκλησιαστική τέχνη, βιβλία, παρουσιάζονται στο μεγάλο αφιέρωμα στην πολύπτυχη δραστηριότητα του εικαστικού Μάρκου Καμπάνη, που φιλοξενείται στο Αίθριο του 4ου ορόφου της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Ελλάδος, στο ΚΠΙΣΝ. Στην αναδρομική έκθεση «Μάρκος Καμπάνης: Έργα 1990-2020» συγκεντρώνονται έργα από τις τρεις τελευταίες δεκαετίες της δημιουργικής πορείας του καλλιτέχνη, με κεντρικό άξονα έξι μεγάλες ενότητες δουλειάς, χωρίς ωστόσο να ακολουθεί  τη λογική της χρονολογικής παρουσίασης, καθώς η εκθεσιακή αφήγηση δεν έχει αρχή και τέλος, αλλά επιδιώκει τα παλαιά έργα να συνομιλούν με τα νεότερα, αποκαλύπτοντας την προσωπικότητα ενός δημιουργού χαμηλόφωνου, με εκτεταμένο, όμως, εύρος παραγωγής.
Έως 18 Φεβρουαρίου 2024

Κλεοπάτρα Δίγκα, Απειλή 2023, ακρυλικό σε μουσαμά, 100 x 150 εκ.

Μια σειρά από πρόσφατα έργα της παρουσιάζει η ζωγράφος Κλεοπάτρα Δίγκα στην έκθεση «Στοχαστικά τοπία», που φιλοξενείται στην Πινακοθήκη Βογιατζόγλου στη Νέα Ιωνία. Παράλληλα, περιλαμβάνεται και μια μικρή συλλογή από αντιπροσωπευτικά έργα παλαιότερων ενοτήτων δουλειάς της, όπως αυτές της ομάδας των Νέων Ρεαλιστών, η «Ανθρώπινη κατάσταση», τα «Αυτοπορτρέτα» και η «Παγωνιά στο τέλος». Πιστή στον ρεαλισμό, η καλλιτέχνις προσφέρει μια διαφορετική ματιά στην τοπιογραφία. Με ακρυλικά, σχέδια και παστέλ φιλοτεχνεί τοπία στο μεταίχμιο, ανάμεσα στην ερήμωση και στην αναγέννηση της φύσης.
Έως 2 Μαρτίου 2024

Μια σειρά σύγχρονοι άνδρες και γυναίκες εικαστικοί παρουσιάζουν δουλειά τους σε ενδιαφέρουσες ατομικές ή ομαδικές εκθέσεις, που κεντρίζουν το ενδιαφέρον και επιδιώκουν να αιχμαλωτίσουν το βλέμμα μας.

Juan Esteban Sandoval_Ο Πήλινος Στρατός της Ελευσίνας

Με αφορμή την τελετή λήξης της «2023 Ελευσίς», της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Ευρώπης, ο διεθνούς φήμης κολομβιανός καλλιτέχνης Juan Esteban Sandoval παρουσιάζει την επιβλητική εικαστική εγκατάσταση «Ο Πήλινος Στρατός της Ελευσίνας» στο ανακαινισμένο πρώην εργοστάσιο χρωμάτων «Ίρις». Πρόκειται για 3.000 χειροποίητα κράνη από πηλό, που κατασκεύασε μετά από ανοιχτή πρόσκληση συμμετοχής προς την τοπική κοινότητα. Σε κάθε τέτοιο κράνος χαράχτηκαν σύμβολα ή λέξεις που αντιπροσωπεύουν τον κάτοχό του, μετατρέποντας την εγκατάσταση σε ένα τεράστιο συλλογικό πορτρέτο των ανθρώπων που εργάστηκαν και εργάζονται στην Ελευσίνα και στη Δυτική Αττική. Ο Sandoval αναπτύσσει συμμετοχικά έργα που συνομιλούν με το κοινωνικό πλαίσιο μέσα στο οποίο δημιουργούνται και επικεντρώνεται στην ιδέα της χειρωνακτικής εργασίας.
Έως 11 Φεβρουαρίου 2024

Τη γλυπτική εγκατάσταση «Εγώ το θαλάσσιο ταξίδι, εγώ η κατάληψη της γης», ένα τρίπτυχο που αναφέρεται στην οικολογική κρίση και καταστροφή, με σημείο εκκίνησης την παράκτια ζώνη της Ελευσίνας, παρουσιάζει η βραβευμένη ελληνίδα εικαστικός Στεφανία Στρούζα στον εκθεσιακό χώρο του Παλαιού Ελαιουργείου, στην Ελευσίνα, στο πλαίσιο της τελετής λήξης της «2023 Ελευσίς». Η καλλιτέχνις συνδιαλέγεται με το θεατρικό τρίπτυχο του Χάινερ Μύλλερ για τη Μήδεια και αναπτύσσει το έργο της σε τρία διακριτά αλλά συνδεόμενα μέρη, προχωρώντας σε μια ταύτιση της Μήδειας με τη φύση και το τοπίο της Ελευσίνας, εξετάζοντας τις συνέπειες της βαριάς βιομηχανίας στην περιοχή.
Έως 11 Φεβρουαρίου 2024

Ένας νέος χώρος εκθέσεων και εκδηλώσεων στην Κυψέλη, ο «Λόφος art project», με κύριο στόχο την ανάδειξη των έργων του έλληνα αφηρημένου εξπρεσιονιστή Πάνου Σαραφιανού και της πρωτοπόρου κεραμίστριας Μαίρης Χατζηνικολή, παρουσιάζει την πρώτη του περιοδική έκθεση, με τίτλο «Πολιτικές φροντίδας: Εμπνέοντας τρεις γενιές ζωγραφικής», με αφορμή τη συμπλήρωση 55 χρόνων από τον θάνατο του Πάνου Σαραφιανού. Στην έκθεση, που επιμελήθηκαν ο Δημήτρης Σαραφιανός και η Φαίη Τζανετουλάκου, συμμετέχουν με έργα τους συνολικά 44 καλλιτέχνες. Παρουσιάζονται έργα του Πάνου Σαραφιανού, έργα μαθητών του, αλλά και νεότερων σύγχρονων ζωγράφων, που συνδιαλέγονται μαζί του υφολογικά και εννοιολογικά.
Έως 29 Φεβρουαρίου 2024

Αγγελος Παπαδημητρίου, Αυτοφωτογραφία, 1970

Ένα εσωτερικό πρόβλημα της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας, αυτό της μη αποδοχής της ταυτότητας φύλου και σεξουαλικών πρακτικών των διαφορετικών υποσυνόλων της, επιχειρεί να φωτίσει η έκθεση που επιμελείται ο Φοίβος Σακαλής και παρουσιάζει η γκαλερί Crux και η Θετική Φωνή. Αναδεικνύει χωρίς να προτείνει, αποδέχεται τις διαφορετικότητες και αρνείται να δημιουργήσει ομοκανονικότητες. Τα έργα της έκθεσης φωτίζουν τους διαφορετικούς τρόπους με τους οποίους οι άνθρωποι απολαμβάνουν το σεξ ή αντιλαμβάνονται την ταυτότητα φύλου και τον σεξουαλικό προσανατολισμό τους. Συμμετέχουν οι καλλιτέχνες Maria Cyber, Leonardo Pucci, Spyros Rennt, Denys Shantar, Chrysanne Stathacos, Poka-Yio, Δημήτρης Αντωνίτσης, Παναγιώτης Ευαγγελίδης, Διονύσης Καβαλλιεράτος, Σταύρος Παπαγιάννης, Άγγελος Παπαδημητρίου, Νίκος Παπαδόπουλος, Ηλίας Παπαηλιάκης, Εύα Στεφανή, Δημήτρης Φραγκάκης, Ελένη Χριστοδούλου
Έως 20 Ιανουαρίου 2024

Γλυπτικές εγκαταστάσεις, σχέδια και βίντεο, τα οποία δίνουν έμφαση στη διαδικασία παρά στην ιδέα του ολοκληρωμένου έργου, παρουσιάζει υπό τον τίτλο «Working Title (Προσωρινός τίτλος)», ο εικαστικός Κώστας Μπασάνος στο Κέντρο Τεχνών του Δήμου Αθηναίων. Στα χέρια του το γλυπτικό κείμενο γίνεται έδαφος, τοίχος, τάφος, τοπίο, σύνορο… Βαμμένες με τυπογραφικό μελάνι, οι λέξεις (ή και ένα μονάχα γράμμα) μετατρέπονται σε δομικά στοιχεία του αρχιτεκτονικού χώρου. Χρησιμοποιώντας υλικά όπως ξύλα, γυψοσανίδες, αλάτι και γραφίτη, ο καλλιτέχνης φτιάχνει λέξεις-ερείπια, άλλοτε περάσματα και άλλοτε φράχτες. Τα έργα του είναι μαυρόασπρα, ποτισμένα από το υλικό της γραφής και της τυπογραφίας, βουτηγμένα σε μαύρη χολή…
Έως 14 Ιανουαρίου 2024

Στην επίσκεψη της μόνιμης συλλογής μοντέρνας και σύγχρονης ευρωπαϊκής και ελληνικής τέχνης θα περιοριστούν κατά την εορταστική περίοδο οι επισκέπτες του Μουσείου του Ιδρύματος Βασίλη και Ελίζας Γουλανδρή, στο Παγκράτι, καθώς ταυτόχρονα προετοιμάζεται πυρετωδώς η νέα περιοδική έκθεση, με τίτλο «Ο Νεοϊμπρεσιονισμός στα χρώματα της Μεσογείου». Η έκθεση αποτελεί ένα ολοκληρωμένο αφιέρωμα στο καλλιτεχνικό κίνημα του νεοϊμπρεσιονισμού (1891-1914), με ιδιαίτερη εστίαση στις περιοχές του ευρωπαϊκού Νότου, που πραγματοποιείται σε συνεργασία με σημαντικά μουσεία και φορείς της Ευρώπης. Θα παρουσιαστούν έργα των Paul Signac, Henri-Edmond Cross, Maximilien Luce, Théo van Rysselberghe, Henri Matisse, Henri Manguin και Louis Valtat, τα περισσότερα από τα οποία για πρώτη φορά στην Ελλάδα.
Από 10 Ιανουαρίου 2024