Potiche

1977. Βόρεια Γαλλία, περιοχή Sainte – Gudule. Η Σουζάν (Cathrine Deneuve) είναι δέσμια στους τέσσερις τοίχους της κουζίνας της και υποταγμένη στη βούληση του συζύγου της, του επιτυχημένου εργοστασιάρχη κυρίου Πουγιόλ (Fabrice Luchini).

Ο κ. Ρομπέρ Πουγιόλ διοικεί την ομπρελοβιομηχανία του με απολυταρχικό και αυταρχικό τρόπο, όπως ακριβώς «διοικεί» την σύζυγο και τα παιδιά του. Όταν οι εργάτες στο εργοστάσιό του κατεβαίνουν σε απεργία και κρατούν όμηρο τον κ. Πουγιόλ η κρίση που ξεσπά είναι μεγάλη και εκτονώνεται με τον τραυματισμό του και την απομάκρυνσή του για ένα διάστημα από την περιοχή.

Τότε έρχεται η στιγμή που η κυρία Πουγιόλ παίρνει την μεγάλη απόφαση να αναλάβει χρέη Γενικού Διευθυντή στο εργοστάσιο του συζύγου της και προς έκπληξη όλων αποδεικνύεται μια ικανότατη και μαχητικότατη γυναίκα. Τα προβλήματα ξαναρχίζουν όταν ο κ. Πουγιόλ επιστρέφει από το ταξίδι του, ενώ ο ρόλος του κυρίου Μπαμπέν (Gerard Depardieu) περιπλέκει τα πράγματα ακόμη πιο πολύ.

Ο παραγωγικότατος Φρανσουά Οζόν, ανάμεσα στις πιο προσωπικές ταινίες του, επιστρέφει ενίοτε με νοσταλγική διάθεση στην παράδοση της γαλλικής κομεντί. Κάτι σαν ταινία της Βλαχοπούλου, με λίγο περισσότερο στυλ και λίγο λιγότερο γέλιο…

Η προέλευση είναι θεατρική, η διάθεση ανάλαφρη, ο Οζόν το διασκεδάζει παίζοντας με το κλίμα της εποχής και με αναφορές σε παλιές ταινίες, η Κατρίν Ντενέβ με τον Ζεράρ Ντεπαρντιέ κάνουν το κέφι τους. Μαζί τους κι εμείς περνάμε ευχάριστα και, μετά τους τίτλους τέλους, εύκολα ξεχνάμε την ταινία.