Mαζί με το 2023, αποχαιρετήσαμε μια από τις πιο διφορούμενες και πολυσυζητημένες σειρές του Netflix. Η βασίλισσα κατέβηκε από τον θρόνο και Το Στέμμα έσβησε. Για να είμαι απόλυτα ειλικρινής, ωστόσο, το Στέμμα είχε αρχίσει να σβήνει πολύ νωρίτερα από το τέλος της σειράς.
Το α’ μέρος του 6ου και τελευταίου κύκλου μάς άφησε μια γλυκόπικρη γεύση, καλύπτοντας τα τελευταία χρόνια της ζωής της Πριγκίπισσας Diana. Στο β’ μέρος, συναντάμε πολλά περισσότερα storylines: και ίσως αυτό να είναι το πρώτο πρόβλημα που στερεί από την τελευταία σεζόν την λάμψη που της αρμόζει.
Το aftermath του θανάτου της Diana, ο βαρύς αντίκτυπος στους γιους της, η διαταραγμένη σχέση με έναν Κάρολο, ελαφρώς στον κόσμο του, το φαινόμενο Willsmania, η ενηλικίωση του διαδόχου, αλλά και η έναρξη του ειδυλλίου με την μελλοντική του σύζυγο, θάνατοι σημαντικών μελών της βασιλικής οικογένειας, ο γάμος Καρόλου-Καμίλλα, αλλά και η πεντηκοστή επέτειος της βασίλισσας στον θρόνο, αποτελούν τα κεντρικά σημεία ενδιαφέροντος των πέντε τελευταίων επεισοδίων.
Η ασφυξία που προκαλεί το πλήθος των διαφορετικών ιστοριών, που με πολύ προσπάθεια προσπαθεί ο να χωρέσει σε πέντε μόλις επεισόδια, καταντά κουραστική. Ταυτόχρονα, σε αρκετά επεισόδια τα πράγματα κυλούν απελπιστικά αργά, με αποκορύφωμα το τελευταίο επεισόδιο Sleep, Dearie, Sleep, κατά το οποίο σε κάθε σκηνή υπάρχει ένα είδος προοικονομίας για τον θάνατο της βασίλισσας (ωστόσο for the record η σειρά τελειώνει γύρω στο 2005). Έχοντας εγκαταλείψει εντελώς πια τις βλέψεις ιστορικής ακρίβειας και φλερτάροντας με την προκλητική υπέρβαση των ορίων, η σειρά ξεφεύγει, πηδώντας κάπως άτσαλα από το ένα μείζον θέμα στο άλλο.
Υπήρχαν, ωστόσο καλά σημεία; Υπήρχαν, όμως δεν ήταν αρκετα για να σώσουν την κατάσταση. Και πριν φανώ υπερβολική, φτάνει μόνο να θυμηθούμε τις ένδοξες εποχές επί 2016-2018 και τις πρώτες δύο σεζόν, που παραμένουν μέχρι σήμερα -σύμφωνα με εμένα και το tik tok- οι καλύτερες της σειράς.
Η σειρά προσπάθησε να φέρει το τέλος, σε παραλληλισμό με τους πρώτους κύκλους, όπου το επίκεντρο δεν ήταν κανένας άλλος πέρα από την Ελισάβετ. Πλάνο που θα λειτουργούσε και θα έκλεινε τον κύκλο του Στέμματος με τον πιο ιδανικό τρόπο, αν το έβαζαν σε δράση λιγάκι νωρίτερα. Σε μια χιονοθύελλα εξελίξεων, όπου ο Ουίλλιαμ έχει ξεκινήσει μόλις την σχέση του με την Κέιτ, ο Χάρρυ μένει πιστός στο ρόλο της προβληματικής ρεζέρβας μετά το σκάνδαλο με το κουστούμι Ναζί, ο Κάρολος προσπαθεί μανιωδώς να παντρευτεί την Καμίλλα, πού να βρεθεί φυσικά χρόνος να αποτελέσει το κέντρο εστίασης η Βασίλισσα. Η απάντηση έρχεται κουτσά στραβά στο τελευταίο επεισόδιο.
Επιπλέον, η εξέλιξη των γεγονότων μεταξύ της Kate και του William, κυλάει αδιάφορα και επίσης αργά. Δεν είδαμε πολλές από τις πιο πολυσυζητημένες και iconic cultural reset στιγμές του ζευγαριού (πλην αυτή Του Γυμνού Φορέματος), ενώ η όλη υπόθεση με την μητέρα της Kate που ουσιαστικά υποκινούσε -κάπως χειριστικά- την κόρη της, ώστε να καταλήξει με τον πρίγκιπα, μας θύμισε λίγο το α’ μέρος και το φαινόμενο Mohamed Al Fayed. Pass.
Ο Κάρολος (Dominic West), κλασικά μόνιμος κάτοικος του δικού του προσωπικού σύμπαντος, συνειδητοποιεί πως ο ρόλος του πατέρα, έχει τελικά καθοριστική επίδραση στην εξέλιξη των παιδιών του (απίστευτη διαπίστωση), ενώ με το μοναδικό πράγμα που ασχολείται σε όλη τη σεζόν, είναι το πώς θα πείσει την μαμά του να παντρευτεί την αγαπημένη του. Θα μπορούσε να θεωρηθεί και ως ένα mini spin-off μέσα στη σειρά. Άβυσσος η ψυχή του Καρόλου, αλλά μόνο για την Καμίλλα (Olivia Williams).
Ο Χάρρυ (Luther Ford) από την άλλη, αν εξαιρέσουμε το μεγαλοπρεπές μασκέ πάρτι και το ακόμα πιο μεγαλοπρεπές σκάνδαλο με το αμφιλεγόμενο κουστούμι ναζί, δεν έχει και κάποιο ιδιαίτερο ρόλο. Σε όλη τη σειρά, η φωνή και η άποψή του αγνοείται μπροστά στο πρόσωπό του, τονίζοντας τον ρόλο που θα έχει για πάντα: αυτόν της ρεζέρβας, που μας αφηγείται κι ο ίδιος τώρα στην αυτοβιογραφία του. Όλοι ανησυχούν για εκείνον, ενώ ταυτόχρονα δεν κάνουν απολύτως τίποτα για να τον βοηθήσουν. Ο χαρακτήρας μοιάζει με σκιά που ενίοτε βγαίνει στο προσκήνιο για να λάβει τον ρόλο του comedic relief χαρακτήρα. Αλλά μέχρι εκεί. Ε πώς να μην βγάλεις μετά τα άπλυτά τους στην φόρα; Φταις;
Για να είμαστε δίκαιοι όμως, και αφού θάψαμε όσο θάψαμε, ας ρίξουμε μια ματιά και στα σημεία που αποτέλεσαν τη σανίδα σωτηρίας, μέσα στην φουρτούνα των γεγονότων που κάλυψε η έκτη σεζόν.
Λοιπόν, οφείλω να παραδεχθώ πως δεν το περίμενα. Μετά το πολύ αποτυχημένο κάστινγκ του 15χρονου William στο 1ο μέρος της σεζόν, ο οποίος διόλου δεν θύμιζε την πραγματική φυσιογνωμία, βλέποντας φωτογραφίες και τρέιλερ του Ed McVey , δεν με ενθουσίασε εκ πρώτης όψεως. Ωστόσο, μετά τα πρώτα επεισόδια, και καθώς παρατηρούμε την μετάβαση από την εφηβική στην ενήλικη εκδοχή του εαυτού του, αντικατοπτρίζει επακριβώς την ψυχοσύνθεση που φανταζόμαστε ότι θα είχε μετά τον θάνατο της μητέρας του, αλλά και κατά τα ακόλουθα γεγονότα. Κατά τη διάρκεια της έξαρσης του Willsmania, όπως ονομάστηκε η υπέρμετρη εκδήλωση θαυμασμού και αγάπης προς το πρόσωπο του νεαρού William, αποτυπώνεται η ίδια δυσφορία που βίωνε η μητέρα του πριν τον τραγικό θάνατό της. Εκεί ακριβώς είναι που βλέπουμε τον προβληματισμό του ίδιου, αλλά και του πατέρα του για την έντονη ομοιότητα με εκείνη. Ο θυμός απέναντι στον πατέρα του, η σταδιακή ανάπτυξη της διαλλακτικότητάς του και η προσαρμογή στον ρόλο ενός μελλοντικού βασιλιά διαφαίνονται όλα στην απολαυστική ερμηνεία του. Ed μας εντυπωσίασες, well done.
Επεισόδιο 8 – Έκαστος στο είδος του και το Crown στα φαντασμαγορικά flashbacks
Κάπου προς το τέλος, λοιπόν, η ελπίδα μας αναζωπυρώθηκε με το μακράν καλύτερο επεισόδιο από τα πέντε, το νοσταλγικό Ritz. To 8o επεισόδιο, αποτελεί ένα αποχαιρετιστήριο δώρο στην Πριγκίπισσα Margaret. Μετά από πολλαπλά εγκεφαλικά επεισόδια που την έχουν ταλαιπωρήσει σε ποικίλα επίπεδα, η Margaret θυμάται μια εποχή, όπου οι σχέσεις με την αδελφή της δεν είχαν ακόμα διαταραχθεί από τις επιταγές του Στέμματος και ούσες στα ανέμελα εφηβικά τους χρόνια, το σκάνε από το παλάτι και πάνε να γιορτάσουν την Ημέρα Νίκης της Ευρώπης κατά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Στα highlights του επεισοδίου, ένα από τα καλύτερα και ακριβέστερα κάστινγκ στο σόου, εκείνο της νεαρής Ελισάβετ, την οποία ενσαρκώνει η Viola Prettejohn. Η Prettejohn μοιάζει εκπλητικά με την Claire Foy, που ενσάρκωσε την Βασίλισσα κατά τις πρώτες δύο σεζόν της σειράς. Η ερμηνεία της απαστράπτουσας Lesley Manville στον ρόλο της Πριγκίπισσας Margaret, αποτυπώνει στο έπακρο την τραγικότητα της αδικημένης προσωπικότητας, αλλά και την φλόγα που διατηρεί μέσα της μέχρι και το τέλος.
Εντάξει, είχα πει στο προηγούμενο μέρος ότι σιχάθηκα τα φαντάσματα, όμως προς υπεράσπισή μου, δεν πιστεύω πως πρόκειται για φάντασμα όταν είναι ο ίδιος σου ο εαυτός. Άντε στην καλύτερη κάποιο είδος διαστρεβλωμένου out-of-body experience. Στο τελευταίο επεισόδιο, παρατηρούμε πως εν όψει του γάμου του Καρόλου και της Καμίλλα, η Βασίλισσα σκέφτεται πως ίσως ήρθε η ώρα να αποσυρθεί από τα καθήκοντα του θρόνου και να παραχωρήσει το Στέμμα στον διάδοχό της, ο οποίος λέει βρίσκεται στα ντουζένια του. Ας γελάσω. Έτσι, ενώ αμφιταλαντεύεται μόνη της σε αυτό το δίλλημα, την επισκέπτονται οι παρελθοντικοί εαυτοί της για να της δώσουν τα φώτα τους και να της θυμίσουν πτυχές και ιδέες που είχε καλά θαμμένες μέσα της. Η Claire Foy και η Olivia Coleman επιστρέφουν στους εμβληματικούς τους ρόλους μετά από αρκετά χρόνια, και η αίσθηση που συνήθιζαν να μας αφήνουν παραμένει η ίδια. Αξεπέραστη, η κάθε μια για διαφορετικούς λόγους.
Το συγκινητικό τέλος, αφιερωμένο στην αείμνηστη Βασίλισσα Ελισάβετ Β’
Το τελευταίο επεισόδιο, Sleep, Dearie, Sleep αποτέλεσε μια ελαφρώς φλύαρη μεν, συγκινητική δε ολοκλήρωση ενός επταετούς βασιλικού ταξιδιού. Φλύαρη, γιατί ξόδεψε αρκετή ώρα στο να προμηνύει τον θάνατο της βασίλισσας με κάθε μέσο, όπως λόγου χάρη τους λεπτομερείς και μακάβριους σχεδιασμούς της κηδείας της, αλλά και τις σκέψεις που αυτοί της προξένησαν. Ωστόσο, αν τα βάλεις στην άκρη, η ένωση των τριών εκδοχών της βασίλισσας, ο απολογισμός της και το συμπέρασμα ότι εν τέλει μόνο εκείνη ήταν ιδανική για την δουλειά του Στέμματος (ενώ παράλληλα γίνονται υποδείξεις προς τις ομοιότητες με τον William και την καταλληλότητα του ίδιου για τον θρόνο), συμβάλλουν σε ένα αξιοπρεπές τελευταίο επεισόδιο και ένα συγκινητικό tribute στη Βασίλισσα Ελισάβετ. Στο αποκορύφωμα, το τέλος του επεισοδίου, όπου η Ελισάβετ περπατάει κατά μήκος μιας τεράστιας αίθουσας του βασιλείου και εν τέλει διασχίζει μια πελώρια πόρτα που οδηγεί στο φως, μας δίνει την εντύπωση ενός παραλληλισμό με τον θάνατο της Βασίλισσας στην πραγματική ζωή το 2022.
