in utero, σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Παπασωτηρόπουλου στο Θέατρο Σφενδόνη
Η παράσταση «in utero [ή] τι βρίσκεις δικό σου, μέσα στην μοναξιά της κάμαρης που θυμίζει τάφο;» παρουσιάζεται, στο Θέατρο Σφενδόνη, σε σκηνοθεσία- εγκατάσταση Κωνσταντίνου Παπασωτηρόπουλου.
Η παράσταση «in utero [ή] τι βρίσκεις δικό σου, μέσα στην μοναξιά της κάμαρης που θυμίζει τάφο;», βασισμένη στο «μυθιστόρημα της κυρίας Έρσης» του Ν. Γ. Πεντζίκη, εκδ. Άγρα, Αθήνα, 1992 και σε μια ημερολογιακή καταγραφή του Γιώργου Σεφέρη και του Γιώργου Χειμωνά, παρουσιάζεται, στο Θέατρο Σφενδόνη, σε σκηνοθεσία- εγκατάσταση Κωνσταντίνου Παπασωτηρόπουλου.
in utero: Λίγα λόγια για το έργοΜια αφήγηση — εγκατάσταση: για τον γάμο. Ο περίπατος ως μονάδα μέτρησης της ανάμνησης.
Η μονάς δυάς αμερής και αδιαίρετη. Η ίδια η μονάς και δυάς. Όλη η μονάς η ίδια η δυάς όλη και όλη η δυάς η ίδια η μονάς όλη. Όλη εν συνόλω η μονάς και όλη εν συνόλω η δυάς εν | pointillisme.
Ο σκηνικός λόγος ως ξενάγηση – σαν να λέμε: απόπειρα της εν χώρω ανάπτυξης της μνήμης. Ο σκηνικός χώρος ως απόπειρα εμπράγματης εγκατάστασης της αναμονής.
«Το Μυθιστόρημα της κυρίας Έρσης γράφτηκε όταν είχα πια παντρευτεί».
*οι χρόνοι της παράστασης συντίθενται πάνω στο σώµα του βίου του Μάρτυρα Καλλιστράτου. Βασιζόµενοι στην αριθµολογία που προκύπτει από την ψηφαρίθµηση του συναξαριού του, ορίζεται η διαδροµή του φωτός (που µε τη σειρά του ορίζει το ορατό και το µη ορατό – δηλαδή τον χώρο) που περνά µη γραµµικά από εννιά διαφορετικές φωτιστικές ενότητες, ισάριθµες µε τα εννιά ψηφία του πυθαγόρειου συστήµατος αρίθµησης. Τουτέστιν, δεν υπηρετείται κάποιου είδους θεατρικά χρηστικής δραµατουργία,παρά µόνο το κειµενικό σώµα διαρθρώνεται εντός των χρόνων – και των χώρων που ορίζονται δι αυτών – που προκύπτουν από την ψηφαρίθµηση του συναξαριού του Μάρτυρα Καλλιστράτου: α -> 1, β -> 2, γ -> 3 κ.ο.κ. [σηµείο τοµής του µαρτυρίου του Καλλιστράτου και της Έρσης: η θάλασσα: στη θάλασσα έστω κι αν δεν κολυµπώ και πάω µε πλοίο, η ψυχή µου θρησκεύεται.]