Βαγγέλης Χαρισόπουλος: Το ελληνικό stand up έχει αλλάξει πολύ. Δεν είναι πια underground είδος

Δημοσιογράφος, ραδιοφωνικός παραγωγός, κωμικός. Ο Βαγγέλης Χαρισόπουλος έχει πολλές ιδιότητες και κατά πάσα πιθανότητα η φωνή του σού είναι πολύ γνώριμη. Είτε από τις ραδιοφωνικές εκπομπές του, είτε από το Shopping Star, την εκπομπή μόδας του STAR, στην οποία τα τελευταία οχτώ χρόνια αναλαμβάνει τον σχολιασμό, με τον δικό του, μοναδικό τρόπο.

Αυτή η “φωνή” που εδώ και χιλιάδες απογεύματα μάς χαρίζει το γέλιο που τόσο χρειαζόμαστε, έχει και πρόσωπο και ως stand up comedian μιλά για όσα τον απασχολούν – από την καταπιεσμένη μειονότητα των φαλακρών, τη μετα-covid εποχή, τον εθισμό στα social media μέχρι την επικαιρότητα – στην πρώτη του solo παράσταση, με (τον πολύ γνώριμο για εμάς τους τηλεθεατές) τίτλο “Πόσο χρόνο έχω;”.

Εμείς, με αφορμή την παράστασή του την Πέμπτη 1η Φεβρουαρίου στο Arch, μιλήσαμε με τον Βαγγέλη Χαρισόπουλο για το χιούμορ, την ελληνική stand up σκηνή, την πολιτική ορθότητα.

Θυμάμαι τα πάντα. Το «λάμδα», το χρώμα του, το πόσο παχύ είναι, τη γεμάτη γεύση του, το σχολείο μου που στεγαζόταν σε παλιά στρατιωτικά κτήρια, και φυσικά το ηλιοβασίλεμα της πόλης, που είναι καλύτερο και σίγουρα φθηνότερο ακόμη και από της Σαντορίνης.

Τεράστιο. Κατ’αρχάς, χρειαζόταν χιούμορ για να αντιμετωπίσω τις αμέτρητες χυλόπιτες που έτρωγα. Έπειτα, υπήρξε το βασικό μου «όπλο» στο ραδιόφωνο, και πλέον χαίρομαι που με το standup και την τηλεόραση, μπορώ και ζω από αυτό.

Το ανακάλυψα το 2015, οπότε και έκανα το πρώτο μου open mic, αλλά ουσιαστικά ξεκίνησα να παίζω τρία χρόνια αργότερα.Η πρώτη μου απόπειρα ήταν πολύ δύσκολη, καθώς εργαζόμουν ως ρεπόρτερ σε μεγάλο δελτίο ειδήσεων και φοβόμουν μήπως κάποιο βιντεάκι μου γίνει viral και δεν μπορώ μετά να μεταδώσω σοβαρές ειδήσεις. Μάλιστα, στο πρώτο open mic, βγήκα με καπελάκι, νομίζοντας ότι έτσι θα ήμουν ινκόγκνιτο. Ήταν το πιο αστείο απ’όλα.

Υπάρχουν εξαιρετικοί Έλληνες κωμικοί που δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτε από τους ξένους

Θυμάμαι ότι στην πρώτη παράσταση που διοργάνωσα μαζί με άλλους 4 συναδέλφους, δεν λειτουργούσε κανένα από τα ΤΡΙΑ μικρόφωνα που είχαμε φέρει. Ετσι, κάναμε όλη την παράσταση unplugged. Μεγάλες στιγμές.

Μ’αρέσει ότι όλο το κείμενο της παράστασης είναι δικό μου, χωρίς περιορισμούς από κανέναν και με συγκινεί η αποδοχή του κοινού. Το συναίσθημα που έχεις όταν γελάνε με τα αστεία σου και σε χειροκροτούν είναι από τα πιο δυνατά που μπορεί να νιώσει κάποιος.

Είναι μια εκπομπή που έχω αγαπήσει πάρα πολύ, και έχει γίνει πλέον μέρος της ζωής μου. Πέρα από την μεγάλη επιτυχία που έχει, αποτελεί μία από τις πιο ευχάριστες συνεργασίες που είχα ποτέ στην καριέρα μου. Και σίγουρα μου έχει προσφέρει μεγάλη αναγνωρισιμότητα.

Μιλάω για την καταπιεσμένη μειονότητα των φαλακρών, το πως είναι να μεγαλώνεις όντας υποχόνδριος, για την μετα-covid εποχή, τις σχέσεις, και τον εθισμό μας στα social media. Θα ακούσετε και πράγματα για την επικαιρότητα, όμως σας τα φυλάω για έκπληξη.

Δεν είμαι και ο πιο πολιτικώς ορθός κωμικός που υπάρχει, αλλά προσέχω τι λέω. Δοκιμάζω τα όρια του κοινού με τρόπο που τους κάνω να σκεφτούν

Σίγουρα έφερε αλλαγές που έπρεπε να γίνουν και αναδιαμόρφωσε τον δημόσιο λόγο και τις κοινωνικές σχέσεις προς το καλύτερο. Το μεγάλο στοίχημα εδώ είναι να μην περάσουμε στο άλλο άκρο, και φοβόμαστε να πούμε και να γελάσουμε με ο,τιδήποτε. Δεν είμαι και ο πιο πολιτικώς ορθός κωμικός που υπάρχει, αλλά παρόλα αυτά, προσέχω τι λέω. Δοκιμάζω τα όρια του κοινού με τρόπο που τους κάνω να σκεφτούν. Έτσι νομίζω τουλάχιστον.

Το ελληνικό standup έχει αλλάξει πάρα πολύ. Υπάρχουν εξαιρετικοί κωμικοί που δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτε από τους ξένους. Κάθε μέρα μπορείς να δεις παραστάσεις στην Αθήνα, αρκετά solo, και βγαίνει συνεχώς νέο «αίμα». Επίσης, το κοινό διευρύνεται, και το είδος δεν είναι πλέον underground, αλλά μια mainstream μορφή διασκέδασης.

Με χαροποιεί που στη σκηνή υπάρχουν κωμικοί όλων των φύλων, και ότι το ελληνικό standup comedy έχει πάψει να αποτελεί μια ανδροκρατούμενη σκηνή. Δεν θα έλεγα ότι με ξενερώνει κάτι. Ίσως θα ήθελα πιο τολμηρό λόγο μερικές φορές, και λίγο πιο ανοιχτόμυαλο κοινό. Αλλά είναι θέμα χρόνου κι αυτό, πιστεύω.

Με χαροποιεί που στη σκηνή υπάρχουν κωμικοί όλων των φύλων, και ότι το ελληνικό standup comedy έχει πάψει να αποτελεί μια ανδροκρατούμενη σκηνή

Θα ήθελα να δω τους έλληνες standup comedians σε σειρές, εκπομπές, και late night shows όχι μόνο ως καλεσμένους, αλλά κυρίως ως παρουσιαστές και σεναριογράφους. Υπάρχουν συνάδελφοι με εκπληκτικό ταλέντο που δεν έχουν αξιοποιηθεί.

Για φέτος νομίζω ότι θα εστιάσω στο Shopping Star και τις παραστάσεις μου, σε Αθήνα και περιφέρεια, στην οποία έπαιξα για πρώτη φορά τον Δεκέμβριο, ενώ έχω στα σκαριά και ένα podcast/webcast. Για την επόμενη σεζόν θα ήθελα πάρα πολύ να προτείνω και να συμμετάσχω σε κάποιο τηλεοπτικό project με χιούμορ, καθώς και να επιστρέψω στο ραδιόφωνο, που λατρεύω.