Η Δώρα Χρυσικού βρέθηκε σήμερα (09/02) καλεσμένη στην πρωινή εκπομπή “MEGA Καλημέρα”, όπου μίλησε μεταξύ άλλων για τη μάχη με τον καρκίνο, τη στήριξη που έδειξε στο ελληνικό #MeToo, αλλά και στον αφορισμό της από την εκκλησία όταν ήταν 14 ετών.
Η μάχη με τον καρκίνο“Είμαι καλά έχω επανέλθει. Αφού είναι η υγεία μου καλά, είμαι και εγώ ψυχολογικά καλά. Ατενίζω με αισιοδοξία το μέλλον” απάντησε για την κατάσταση της υγείας της. “Κάθε φορά που επικοινωνεί μία γυναίκα μαζί μου αισθάνομαι πως έκανα πολύ καλά που το μοιράστηκα γιατί είχε να κάνει και με τη δική μου αποδοχή της νόσου, να μην ντρέπομαι, να μην νιώθω αβολα με την εικόνα μου που είχε αλλάξει, τη ψυχολογική μετάπτωση και τις αλλαγές στο σώμα φυσικά. Αλλά και γιατί με ένα τρόπο νιώθω ότι δημιούργησα έναν πρακτικό χάρτη, ότι δηλαδή μπορεί να βοηθήσω έναν άνθρωπο. Γιατί πέρα από το ψυχολογικό κομμάτι, εμένα με άγχωναν πρακτικά ζητήματα, όπως το πού να φτιάξω μία περούκα, πού να κάνω τατου στα φρύδια, τι χαρτιά πρέπει να έχω για να βγάλω πιστοποιητικό αναπηρίας”.
“Όλα αυτά για έναν άνθρωπο που έχει να διαχειριστεί την νόσο φαίνονται βουνό. Το να δώσεις μικρά πρακτικά tips σε ένα άνθρωπο που κάνει χημειοθεραπείας, που δεν έχει τα σωματικά ή ψυχολογικά αποθέματα, είναι σημαντικό” τόνισε η Δώρα Χρυσικού.
Η Δώρα Χρυσικού μίλησε επίσης για τα συναισθήματα που αντιμετωπίζει ένας καρκινοπαθής πριν και μετά τη μάχη του: “Η αλήθεια είμαι πως το κυρίαρχο συναίσθημα ήταν ο φόβος. Φοβόμουν ότι θα πεθάνω. Ήμουν τυχερή γιατί το σώμα μου ανταπεξήλθε – καθόλου δεδομένο. Όσο απομακρύνεσαι από τη νόσο, ο φόβος μεταλλάσσεται σε κάτι άλλο, είναι ο φόβος για την υποτροπή. Σκέφτεσαι “θα είμαι καλά;”. Όμως νομίζω πως οι άνθρωποι με τη δική μου ψυχοσύνθεση, που βλέπω το ποτήρι μισογεμάτο, νιώθουν μεγάλη ευγνωμοσύνη. Νιώθω πως μου δόθηκε μία νέα ευκαιρία και σκέφτομαι πώς πρέπει να την εκμεταλλευτώ. Για εμένα έμαθα πώς είμαι ένας πολύ δυνατός άνθρωπος, έχω πάρει μια αυταξία σε σχέση με το ότι τα κατάφερα, δίνω το περιθώριο στον εαυτό μου να πει οχι, αν δεν αντέχει. Βάζω όρια. Θέλω να ζω ωραία τη ζωή μου και παίρνω χαρά από τα μικρά” είπε.
“Η αδικία είναι κάτι που ακόμα δεν μπορώ να την μεταβολίσω” είπε σε άλλο σημείο της συνέντευξης, με αφορμή το οποίο ερωτήθηκε αν μετάνιωσε την στήριξή της στο κίνημα #MeToo. “Οχι δεν έχω μετανιώσει” απάντησε. “Πολλά μπορούν να αλλάξουν σε εμένα, αλλά αυτό το κομμάτι είναι τόσο βαθιά ζυμωμένο με την κομοθεωρία μου και τον τρόπο που έχω μεγαλώσει, γιατί και οι γονείς μου πάντα υποστήριζαν τον πιο αδύναμο και μας έμαθαν να λέμε την αλήθεια και να βγαίνουμε μπροστά για αυτά που πιστεύουμε. Θα το μετάνιωνα, αν δεν μιλούσα, γιατί δεν θα ήμουν με τη συνείδησή μου καλά. Ποτέ δεν με ένοιαζε τι λέει ο κόσμος, με νοιάζει τι λέω εγώ και τι λένε οι άνθρωποι που εκτιμώ τη γνώμη τους”.
“Δεν είχα είχα στεναχωρεθεί” είπε επίσης για τον αφορισμό της από την εκκλησία σε ηλικία 14 ετών, λόγω της συμμετοχής της στην σπουδαία ταινία του Θεόδωρου Αγγελόπουλου, «Το μετέωρο βήμα του πελαργού». “Γιατί είχα πολύ μεγάλη πίστη σε αυτό που έκανα και στον δημιουργό. Εγω ειμαι ένας άνθρωπος που αν πιστεύω πολύ σε κάτι και θεωρώ ότι έχει ένα κοινωνικό στίγμα, εκατο στρατιές να έρθουν απέναντι μου δεν θα υποκύψω. Δεν έχω ιδιαίτερη πίστη, αλλά γενικά πιστεύω πολύ στους ανθρώπους”.
