Η Σύλβια Πλαθ για τη ζωή, τον έρωτα και τον θάνατο

Σαν σήμερα, έφυγε από τη ζωή η Σύλβια Πλαθ, ίσως η πιο πρωτοπόρα ποιήτρια της “εξομολογητικής ποίησης”, καθώς και αξιοθαύμαστη συγγραφέας του 20ου αιώνα.

Μερικά από τα πιο διάσημα έργα της είναι οι ποιητικές της συλλογές “Άριελ” και “Ο Κολοσσός και άλλα ποιήματα”, για το οποίο κέρδισε βραβείο Πούλιτζερ, μένοντας έτσι στην ιστορία ως ο πρώτος άνθρωπος που κέρδισε Πούλιτζερ μετά θάνατον. Φυσικά, δεν μπορούμε να ξεχάσουμε και το μοναδικό της μυθιστόρημα, “Ο Γυάλινος Κώδων”, ένα ημι-αυτοβιογραφικό βιβλίο, που μιλούσε για την κατάθλιψη που αντιμετώπιζε. Όπως όλα τα έργα της, έτσι και αυτό, εξερευνούσε θέματα όπως η φύση, ο θάνατος, ο εαυτός, η ψυχική υγεία.

Η Σύλβια Πλαθ ήταν μία δυναμική συγγραφέας, που έδειξε στον κόσμο μας πόση δύναμη κρατούν οι λέξεις, ιδιαίτερα σε μία εποχή που οι γυναίκες -αλλά και οι άντρες- δεν τολμούσαν να συζητήσουν ανοιχτά για τα θέματα που εκείνη έγραφε, αλλά και βίωνε.

Στις 11 Φεβρουαρίου το 1963, αφαίρεσε τη ζωή της. Ήταν μόλις 30 ετών. Εμείς την θυμόμαστε μέσα από τα λόγια της για τη ζωή, τον έρωτα και τον θάνατο, που συνεχίζουν να μας εμπνέουν μέχρι σήμερα.

“Αλλά η ζωή είναι μεγάλη. Και είναι μακροπρόθεσμα που η σύντομη λάμψη του ενδιαφέροντος και του πάθους ισορροπείται”.
Τα Ημερολόγια της Σύλβια Πλαθ

“Θυμήσου, θυμήσου, αυτό είναι το τώρα, και τώρα, και τώρα. Ζήσε το, νιώσε το, κράτα το σφιχτά. Θέλω αβάσταχτα να καταλάβω όλα όσα θεωρούσα δεδομένα”.
Τα Ημερολόγια της Σύλβια Πλαθ (1950-1962)

“Είναι σαν δύο ηλεκτρικά ρεύματα να ελέγχαν μαγικά τη ζωή μου: ένα χαρούμενο θετικό και ένα απεγνωσμένο αρνητικό -όποιο επικρατεί αυτή τη στιγμή κυριαρχεί η ζωή μου, την καταπνίγει”.

Κλείνω τα μάτια μου και όλος ο κόσμος πεθαίνει. Ανοίγω τα μάτια μου και όλα γεννιούνται ξανά.

“Η τελειότητα είναι φριχτή: Δεν μπορεί να κάνει παιδιά”.
Τα μανεκέν του Μονάχου

“Το να πεθαίνεις είναι τέχνη, όπως καθετί άλλο. Το κάνω εξαιρετικά καλά. Το κάνω έτσι, ώστε να μοιάζει με κόλαση. Το κάνω έτσι, ώστε να μοιάζει αληθινό. Υποθέτω μπορείς να πεις ότι έχω κλίση σε αυτό”.
Λαίδη Λάζαρος

Η Σύλβια Πλαθ με τον σύζυγό της Τεντ Χιουζ, Αύγουστος 1956, φωτογραφία: Andrew Fox

“Πόσο εύθραυστη πρέπει να είναι η ανθρώπινη καρδιά – μία καθρεφτιζόμενη πισίνα σκέψης”.
Lorelei

“Κοίταξε με σα μάτια. Φίλα με και θα δεις πόσο σημαντική είμαι”.
 Τα Ημερολόγια της Σύλβια Πλαθ

Όταν δίνεις σε κάποιον ολόκληρη την καρδιά σου και δεν την θέλει, δεν μπορείς να την πάρεις πίσω. Την έχεις χάσει για πάντα.

“Υπάρχει τόσος πόνος σε αυτό το παιχνίδι του να αναζητάς σύντροφο, να δοκιμάζεις, να προσπαθείς. Και συνειδητοποιείς ξαφνικά ότι ξέχασες ότι ήταν παιχνίδι και απομακρύνεσαι με δάκρυα”.
Ημερολόγια

Σύλβια Πλαθ

“Αν προσπαθούσα να περιγράψω την προσωπικότητα μου, θα ξεκινούσα να περηφανεύομαι για το ότι τη μισή μου ζωή ζω δίπλα στον ωκεανό και έχοντας μεγαλώσει με την Αλίκη στην Χώρα των Θαυμάτων πιστεύω εδώ και χρόνια στην μαγεία”.
Γράμμα στον Έντουαρντ Κόεν, 11 Αυγούστου 1950

“Έχω την επιλογή να είμαι συνεχώς δραστήρια και χαρούμενα ή συνεσταλμένα παθητική και δυστυχισμένη”.
Ημερολόγια

“Συμπαθώ τους ανθρώπους υπερβολικά πολύ ή καθόλου. Πρέπει να πέσω στα βαθιά, να μπω μέσα τους, για να τους γνωρίσω πραγματικά”.
Ημερολόγια

“Η σιωπή με κατέθλιψε. Δεν ήταν η σιωπή της σιωπής. Ήταν η δική μου σιωπή”.
Ο Γυάλινος Κώδων

“Είμαι υπερβολικά αγνή για εσένα και τον καθένα”.
Από το ποίημα 40 Πυρετός