Ρωμαίος και Ιουλιέτα: Η αριστουργηματική όπερα του Γκουνό από τη ΜΕΤ στην οθόνη του Μεγάρου

Με ένα γοητευτικό δίδυμο στους πρωταγωνιστικούς ρόλους, τη σοπράνο Nadine Sierra [Ναντίν Σιέρρα] και τον τενόρο Benjamin Bernheim [Μπενζαμέν Μπερνάιμ], επιστρέφει στη σκηνή της Μητροπολιτικής Όπερας της Νέας Υόρκης το αριστούργημα «Ρωμαίος και Ιουλιέτα» του Charles Gounod [Σαρλ Γκουνό], που προβάλλεται ζωντανά (με ελληνικούς υπότιτλους), το Σάββατο 23 Μαρτίου στις 19:55 στην Αίθουσα Αλεξάνδρα Τριάντη, στο πλαίσιο των δορυφορικών μεταδόσεων MET HD LIVE του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών.

Το εξαίρετο καστ συμπληρώνουν ο βαρύτονος Will Liverman [Ουίλ Λίβερμαν] ως Μερκούτιος, ο τενόρος Frederick Ballentine [Φρέντερικ Μπάλλενταϊν] ως Τυβάλδος, η μεσόφωνος Samantha Hankey [Σαμάνθα Χάνκυ] ως Στέφανος και ο μπασοβαρύτονος Alfred Walker [Άλφρεντ Ουόκερ] ως Πατήρ Λαυρέντιος. Στο πόντιουμ, ο καναδός αρχιμουσικός και μουσικός διευθυντής της ΜΕΤ, Yannick Nézet-Séguin [Γιαννίκ Νεζέ-Σεγκέν]. Tην παράσταση σκηνοθετεί ο βραβευμένος με Τόνυ Bartlett Sher [Μπάρτλετ Σίαρ], ένας από τους σπουδαιότερους αμερικανούς σκηνοθέτες του καιρού μας, ο οποίος μεταφέρει τη δράση στην Ιταλία του 18ου αιώνα, σε μια μαγευτική παραγωγή με υπέροχα σκηνικά και κομψά κοστούμια εποχής.

Nadine Sierra

Παγκόσμια πρεμιέρα: Théâtre Lyrique, Παρίσι, 1867. Η αιώνια ιστορία αγάπης του Ρωμαίου και της Ιουλιέτας που εξακολουθεί να γοητεύει το κοινό σε κάθε γωνιά της Γης, αποτελεί έξοχο δείγμα του γαλλικού Ρομαντισμού. Μιας οπερατικής παράδοσης που αναδεικνύει τη μελωδική λεπτότητα, τον αισθησιακό λυρισμό και την κομψότητα της φωνητικής έκφρασης, αποφεύγοντας τον επιδεικτικό εντυπωσιασμό. Η εκδοχή του Σαρλ Γκουνό δεν εστιάζει στα λογοπαίγνια του θεατρικού δράματος, αλλά στους δύο εραστές, για τους οποίους ο συνθέτης έγραψε ντουέτα απαράμιλλης ομορφιάς, όπως εκείνο που ακούγεται στην σκηνή του τάφου, όταν οι δύο ερωτευμένοι ανταμώνουν για τελευταία φορά, μια παραλλαγή που δεν υπάρχει στο πρωτότυπο σαιξπηρικό κείμενο.

Ο Σαρλ Γκουνό (1818–93), ο οποίος έδωσε πρώιμα δείγματα του μουσικού ταλέντου του από νεαρή ηλικία, έγινε γνωστός με τον «Φάουστ» (1859), μία από τις πιο επιτυχημένες ‒από εμπορικής άποψης‒ όπερες της εποχής του. Το ποιητικό κείμενο για την όπερα «Ρωμαίος και Ιουλιέτα» έγραψαν ο Ζυλ Μπαρμπιέ (1825–1901) και ο Μισέλ Καρρέ (1821–72), κορυφαίοι λιμπρετίστες στη Γαλλία του 19ου αιώνα. Οι Μπαρμπιέ και Καρρέ υπογράφουν επίσης τα λιμπρέτα του «Φάουστ» του Γκουνό καθώς και της «Μινιόν» και του «Άμλετ» του Τομά.

Benjamin Bernheim

O Σαρλ Γκουνό ενσωματώνει στο κλασικό δράμα κομψά μουσικά στοιχεία που αντανακλούν τη διάχυτη ποιητικότητα του πρωτότυπου σαιξπηρικού κειμένου. Όταν ο συνθέτης εξερευνά την πιο σκοτεινή και βίαιη διάσταση της τραγικής ιστορίας του Ρωμαίου και της Ιουλιέτας, η μουσική του αποκτά δραματικότητα χωρίς ωστόσο να γίνεται στομφώδης. Η απαραίτητη ένταση επιτυγχάνεται μέσα από μια ατμόσφαιρα  συγκρατημένης μελαγχολίας. Για τις πιο ανάλαφρες στιγμές της ιστορίας, ο Γκουνό επιλέγει εύθυμες μελωδίες, σαν εκείνες που είχε συνθέσει για την τεράστια επιτυχία του, τον «Φάουστ». Από αυτές ξεχωρίζει, στην Α΄ Πράξη, η περίφημη άρια για σοπράνο κολορατούρα «Je veux vivre dans ce rêve» («Θέλω να ζήσω μέσα σ’ αυτό το όνειρο»). Έτσι, ο διαπρεπής γάλλος συνθέτης κατορθώνει να δημιουργήσει, με αξιοθαύμαστο τρόπο, ένα έργο που ισορροπεί ανάμεσα στο σκότος και στο φως, τόσο σε μουσικό όσο και σε δραματουργικό επίπεδο.

Την εποχή του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ, η Ιταλία, παρότι περιλάμβανε μικρές πόλεις-κράτη σε διαρκή πόλεμο μεταξύ τους, ήταν η κοιτίδα της Αναγέννησης, το λίκνο των τεχνών και των επιστημών. Γι’ αυτό και η Βερόνα, η πόλη στην οποία διαδραματίζεται η υπόθεση, είναι ένας τόπος πανέμορφος, παραμυθένιος, αλλά ταυτόχρονα επικίνδυνος και σκληρός, όπου η βία καραδοκεί        ανά πάσα στιγμή. Στην παραγωγή της ΜET, η δράση μεταφέρεται στην Ιταλία του 18ου αιώνα.