Κάποια μέρα θα πούμε τα πάντα ο ένας στον άλλο

Στην επαρχία της Ανατολικής Γερμανίας, το καλοκαίρι του 1990 η νεαρή Μαρία που έχει λατρεία για το διάβασμα και τον Ντοστογιέφσκι, φιλοξενείται από την οικογένεια του φίλου της. Κάποια στιγμή σαγηνεύεται από τον μοναχικό εργένη Χένερ και δημιουργείται ανάμεσα τους μια παθιασμένη ερωτική σχέση.

Το εν μέρει αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα της Ντανιέλ Κρίεν, «Someday We’ll Tell Each Other Everything» διασκευάζει η ιρανικής καταγωγής Γερμανίδα σκηνοθέτης Έμιλι Ατέφ («Πιο Πολύ Από Ποτέ») προκειμένου να αφηγηθεί μια δυνατή ερωτική ιστορία με πολιτική χροιά. Τα ερωτήματα όμως που προκύπτουν από τη σύνδεση του αισθηματικού μπερδέματος της ηρωίδας με την αγωνία των ανατολικογερμανών για το τι θα φέρει η επόμενη μέρα της ενοποίησης με την Δύση, δεν έχουν πάντα σαφείς ή πειστικές απαντήσεις. Μερικά κομμάτια της πλοκής είναι ασύνδετα ή ακόμη και περιττά, ορισμένοι χαρακτήρες είναι μονοδιάστατοι ενώ η ερωτική σχέση του ζευγαριού χάνει μέρος της δυναμικής του, λόγω της υπερπροσπάθειας της σκηνοθέτριας να το συνδέσει με την ηλεκτρισμένη πολιτική κατάσταση της εποχής. Πάντως οι ερωτικές σκηνές έχουν το ρεαλισμό αλλά και το πάθος που υπόσχεται ένας δεσμός σαν αυτόν μεταξύ της γεμάτης φρεσκάδας Μαρίας και του «καταραμένου» Χένερ.