Η ομάδα Loxodox μετά από την «Φαλακρή τραγουδίστρια» του Ευγένιου Ιονέσκο στο House οf Smiths, επεκτείνει την έρευνα της πάνω στα κλασικά έργα, παρουσιάζοντας το «Όνειρο καλοκαιρινής νύχτας» του Ουίλιαμ Σαίξπηρ. Το αριστούργημα έρχεται στο Πλύφα στις 8 Μαρτίου, σε σκηνοθεσία Αλκίνοου Δωρή.
Ο πραγματικός κόσμος της Αθήνας συμπλέει με τον ονειρικό κόσμο του δάσους και ο ορατός κόσμος των νέων ανθρώπων -που ο έρωτας γεμίζει όλη την ύπαρξη τους- με τον αόρατο κόσμο των πνευμάτων και των ξωτικών. Γραμμένο μεταξύ 1595 και 1596, πρόκειται ίσως για την πιο σπουδαία κωμωδία του σύγχρονου θεάτρου, ενώ παράλληλα είναι το έργο του Σαίξπηρ που έχει παιχτεί τις περισσότερες φορές. Το μεγαλειώδες και ευφρόσυνο ονειρόδραμα του Ουίλιαμ Σαίξπηρ φέρνει αντιμέτωπο τον θεατή με το ζήτημα της πίστης στο αδύνατο, τα μουσικά ηχοτοπία της φύσης, τον ονειρικό κόσμο της καθημερινής ζωής και την ποίηση που γεμίζει έρωτα την ζωή ανθρώπων.
Η μουσική που συνέθεσε η Στέλλα Γαδέδη και παίζεται ζωντανά επί σκηνής, αποτελεί δραματουργικό πυλώνα της παράστασης. Τα ηχοτοπία και τα τραγούδια της δημιουργού, ενώνουν τον λαϊκό κόσμο της υπαίθρου με αυτόν του ουράνιου πεδίου. Η μουσική στο «Όνειρο καλοκαιρινής νύχτας» είναι το κλειδί του μύθου του έργου.
Η γραφή του Σαίξπηρ είναι μια ανεξάντλητη πηγή μυστηρίου, όσο δουλεύεις αυτό το έργο, βλέπεις όλο και περισσότερες πόρτες, καλείσαι να επιλέξεις αυτήν την μοναδική φορά ποια θα ανοίξεις. Δυο κόσμοι, ο ένας στην επιφάνεια, ο άλλος πολύ εσωτερικός, αμετάδοτος, εκεί που βρίσκεται η καθαρή ποίηση. Ο Σαίξπηρ έχει πλάσει κάτι αθώο και ονειρικό, σαν τα παιδιά που φτιάχνουν εξωτικούς κόσμους κάτω από το τραπέζι στο σαλόνι, φέρνουν καρέκλες για τοίχους, μαξιλάρια, ένα ύφασμα να κρύβονται. Δεν εξηγεί, δεν εκλογικεύει, εσύ απλώς νιώθεις και δημιουργείς μαζί του και μαζί με τους ηθοποιούς, αυτή είναι η μαγεία του έργου.
Αλκίνοος Δωρής
