Η «Μουγγή Καμπάνα» του Θανάση Τριαρίδη κάνει πρεμιέρα, στο Θέατρο Μπέλλος, την 1η Απριλίου, από την ομάδα RODEZ.
Omnis oculus continent lacrimas suasΣε μιαν απέραντη έρημη πολιτεία στέκεται μια αλλόκοτη εκκλησία με μια τεράστια, ακόμη πιο αλλόκοτη, σκοτεινή καμπάνα που έχει το χρώμα του σκοτωμένου αίματος. Όσο κι αν τραβάς τη γλώσσα της κανένας ήχος δεν βγαίνει πια. Όλα ξεκίνησαν το 1191 μετά τον Χριστό, κι ακόμα συνεχίζουν. Το χωριό της Ευλογιάς ήταν για αιώνες ο «Παράδεισος», όμως μια γενοκτονία, που βρίσκει ένοχους τους κατοίκους της, κάνει το Στόμα του Θεού να πάψει. Το ξέσπασμα του λιμού που μετατρέπεται σε επιδημία είναι το μόνο που τους αναγκάζει να ψάξουν τον τρόπο για να επανορθώσουν και να επιστρέψουν στην εποχή της ευμάρειας.
Άραγε τι θα πει Δικαιοσύνη και τι Αγάπη;Η ομάδα RODEZ δημιουργεί μια παράσταση με τέσσερις ηθοποιούς, συνεχώς επί σκηνής, με εργαλεία το σώμα τους και τη φωνή τους. Η μουσική είναι πρωτότυπη, επηρεασμένη από δημοτικά τραγούδια, μοιρολόγια και εκκλησιαστικούς ύμνους.
Σκοπός μας είναι να δημιουργήσουμε μια «χειροποίητη» παράσταση η οποία θα εξετάσει τις βασικές θεματικές του έργου: πώς επηρεάζεται κάποιος όταν αναλαμβάνει εξουσία, πώς μια κοινωνία υποδέχεται τους πρόσφυγες, πώς αντιμετωπίζουν οι πολίτες το ξέσπασμα μιας επιδημίας και τελικά πώς χωράει μέσα σε αυτά η αλληλεγγύη και η ενσυναίσθηση.
Ένα έργο γραμμένο το 2003, με ζητήματα τόσο επίκαιρα που απασχολούν την κοινωνία μέχρι και σήμερα. Η «Μουγγή Καμπάνα» είναι μια ιστορία που μας άγγιξε από την πρώτη ανάγνωση και ευχόμαστε να αγγίξει και τον κάθε θεατή ξεχωριστά.
Η Oμάδα Rodez δημιουργήθηκε το 2019 κι ο πυρήνας της αποτελείται από τέσσερα άτομα. Είμαστε η Ηλέκτρα Σαρρή, η Ανθή Σαββάκη, ο Μάριος Κρητικόπουλος και η Σόνια Καλαϊτζίδου, απόφοιτοι/ες του Θεάτρου Τέχνης από την ίδια τάξη του 2017.
Το όνομα της ομάδας μας το δανειστήκαμε από μια μικρή πόλη της νότιας Γαλλίας όπου νοσηλεύτηκε τα τελευταία του χρόνια ο Αντονέν Αρτώ. Στην ψυχιατρική κλινική της Rodez, υποβλήθηκε σε αμέτρητα και ισχυρά ηλεκτροσόκ. Εκεί έζησε την πιο οδυνηρή, απεγνωσμένη και ταυτόχρονα την πιο παραγωγική περίοδο της ζωής του.
Η Rodez του Αρτώ μάς θυμίζει, συνεχώς, πως δεν υπάρχει ομορφιά χωρίς ασχήμια, όπως δεν υπάρχει δημιουργία χωρίς προσωπική θυσία. Τώρα, 5 χρόνια μετά την δημιουργία της ομάδας μας, έχουμε αναπτύξει, σιγά σιγά, ένα δίκτυο συνεργατών που επιστρέφει ή ανανεώνεται. Κύριος στόχος μας είναι να νιώθουμε ελεύθεροι/ες να δοκιμαζόμαστε σε όλα τα στάδια της δημιουργίας μιας παράστασης. Διατηρώντας τον συνεχή διάλογο μέσα στην ομάδα, προσφέρουμε απλόχερα μεταξύ μας καθώς και στους ανθρώπους που μας παρακολουθούν ό,τι έχουμε ανακαλύψει ως καλλιτέχνες μέχρι τώρα.