Ο Λεπύρ γράφει μουσική για όσους χορεύουν σε αναμμένα κάρβουνα – κι εμείς “πάθαμε έρωτα”

Γεννημένος στις Σέρρες και με βάση πλέον την Βαρκελώνη, ο Λεπύρ, κατά κόσμον Απόστολος Άγγος, είναι ένα από τα πιο ενδιαφέροντα ονόματα της εγχώριας μουσικής σκηνής. Κυκλοφόρησε πέρσι το ντεμπούτο του “Bukurana” (που σημαίνει “όμορφη” στα αρβανίτικα), έναν από τους πιο συναρπαστικούς δίσκους της περασμένης χρονιάς που δικαίως τον έβαλε στον χάρτη, ανάμεσα στους newcomers που ξεχώρισαν το 2023.

Μέσα σε 8 κομμάτια, ο Λεπύρ πάντρεψε την παραδοσιακή μουσική με την ηλεκτρονική πανκ και μας έκανε να τραγουδάμε για “σεβντά”, “όμορφα κορίτσια με δασύτριχα στήθια”, “προσχήματα” και πολλά ακόμα σε ένα φοβερό και πολύ ενδιαφέρον άλμπουμ.

Η ιστορία του αρβανίτη “Λεπύρ” εξίσου ενδιαφέρουσα. Όλα ξεκίνησαν κατά τη διάρκεια της πανδημίας, όταν ο Απόστολος έστειλε στην ένα ανώνυμο demo στην Veego Records. Το άκουσαν και “έπαθαν έρωτα”. Έτσι, μπήκε στο στούντιο και άρχισε να ηχογραφεί. Και ένα fun fact: Δεν μπόρεσε να γνωρίσει τους υπόλοιπους συντελεστές του δίσκου (Μαζόχα, Σωτήρης Ντούβας, Λάμπης Κουντουρόγιαννης, Μάριος Βαλινάκης, Έλενα Λεωνή) μιας και ζούσε στις Σέρρες και μέχρι να ολοκληρωθεί η διαδικασία της ηχογράφησης, είχε ήδη μετακομίσει στην Βαρκελώνη.

Από τις Σέρρες στη Βαρκελώνη, λοιπόν, και από την Πάτρα και την Veego Records, σε στούντιο στην Αθήνα και τελικά στα ακουστικά μας, η μουσική του Λεπύρ έχει κυκλοφορήσει μόλις μερικούς μήνες – κι όμως έχει ταξιδέψει ανέλπιστα πολύ. Εμείς μιλήσαμε μαζί του για την τόσο ιδιαίτερη μουσική του και το πώς έφτασε σε αυτή, για τον δίσκο του, τις Σέρρες και τη Βαρκελώνη.

Ο γενέθλιος τόπος είναι το κέντρο του κόσμου μας τουλάχιστον μέχρι την ενηλικίωση. Έπειτα έφυγα για σπουδές στην Αθήνα. Όλοι θέλαμε να φύγουμε, οι περισσότεροι για Θεσσαλονίκη που τη ζούσαμε τα Σαββατοκύριακα. Ήτανε ωραία τα 90’s στις Σέρρες, είχαμε ακόμα φοιτητές, στέκια με μουσικές και δουλειές. Ήταν μια ζωντανή πόλη. Δε μας χωρούσε και τότε, αλλά η οποιαδήποτε σύγκριση με το σήμερα είναι ισοπεδωτική. Δεν ζω με τις αναμνήσεις, αλλά σίγουρα γράφω μουσική γι’αυτές. Για παράδειγμα στο ‘Γενέθλιος’ αναφέρομαι σε κάποια γενέθλιά μου, 4 ή 5 ετών, όπου, δεν ξέρω γιατί πίστευα πως την ημέρα των γενεθλίων σου μπορείς να αλλάξεις όνομα. Ζήτησα από τη μητέρα μου από δω και πέρα να με φωνάζει Γιάννη. Οι άνθρωποι περνάμε τη ζωή μας ψάχνοντας την ταυτότητά μας ή δοκιμάζοντας διαφορετικές. Ήταν η πρώτη μου προσπάθεια να προσδιοριστώ διαφορετικά από αυτό που μου ανέθεσαν. Ε η συνέχεια είναι γνωστή. Μείναμε με το Απόστολος.

Nirvana, Sonic Youth και τα παρελκόμενα. Υπήρξαν πολλά άλλα που δεν άντεξαν στον χρόνο, αλλά αν κανείς πιάσει το νήμα από τους Sonic Youth μπορεί έπειτα να κατανοήσει σε βάθος κάποια πράγματα στη μουσική. Άκουγα πολύ post punk, Αυστραλία, garage σχήματα. Ποιος δεν άκουγε Depeche Mode στα 90’s ή ΝΙΝ, Marilyn Manson με το Antichrist Superstar; Και ξαφνικά ήρθε το ΟΚ computer και άλλαξαν όλα. Σίγουρα επηρέασε τον τρόπο που γράφαμε ή ακούγαμε μουσική.

Θα επιλέξω το ‘Come on die young’ των Mogwai μιας και δεν τους ανέφερα νωρίτερα.

Δεν ζω με τις αναμνήσεις, αλλά σίγουρα γράφω μουσική γι’αυτές

Γύρω στα 15-16. Τότε πρωτοέπιασα μια κλασσική κιθάρα. Είχαμε και ένα γκρουπάκι με άλλους τρεις φίλους και προβάραμε με νοικιασμένα όργανα. Στα 18 ηχογραφήσαμε τα πρώτα μας τραγούδια, ουρλιαχτά, κιθάρες τέρμα, κοπάνημα και πολλά μαλλιά. Εκείνη την εποχή μόνο ο Παναγιώτης στο μπάσο ήξερε να παίζει. Δεν ήμασταν άσχημοι όμως, το αγαπούσαμε πολύ.

Εξαρτάται από τον χαρακτήρα. Ακόμα προσαρμόζομαι. Το μόνο σίγουρο είναι ότι η προσαρμογή προϋποθέτει την εκμάθηση της γλώσσας. Απ’την άλλη έχει να κάνει και με το μέρος από το οποίο φεύγεις. Κι εγώ έφυγα από τις Σέρρες.

Ναι είναι αλήθεια. Στην πανδημία μού δόθηκε ο χρόνος να συμμαζέψω και να επεξεργαστώ κάποια πράγματα που δοκίμαζα καιρό. Ήμουν σε διαδικασία επαναπροσδιορισμού του μουσικού μου στυλ. Δεν βαρέθηκα τις κιθάρες, αλλά διαπίστωσα ότι η προσέγγιση με τα πλήκτρα με οδηγεί σε άγνωστα μονοπάτια. Και ξαναβρήκα τον ενθουσιασμό που είχα χάσει. Τα 6 τραγούδια του demo που έστειλα στον Ανδρέα (Veego records) ηχογραφήθηκαν και ανέβηκαν στο Youtube πριν τελειώσει το πρώτο lockdown. Σε 2 μήνες δηλαδή. Τα απέσυρα αργότερα μετά τη συμφωνία μας για μια νέα ενορχήστρωση.

Είναι αρβανίτης, αλλά το ψευδώνυμο δεν είναι. Στα γαλλικά μεταφράζεται ως ‘ο χειρότερος’. Η νονά του είναι μια φίλη που είχε αρκετές αντιδικίες μαζί του και θέλοντας να τονίσει την βουκολική του φύση του έδωσε ένα ‘γαλλικό’ ψευδώνυμο. Μου φάνηκε ότι μπορώ να μπω στα παπούτσια του Λεπύρ. Μου πάει, τα ξέρω τα βήματα.

Οι Ρομά κρατούν τη μουσική παράδοση εκεί που μεγάλωσα και ο ‘Σεβντάς’ είναι ένας φόρος τιμής προς αυτούς.

‘Πικρή μου καψούρα γύρνα πάλι’. Στο μυαλό μου το κομμάτι είναι σκηνοθετημένο στο πανηγύρι της Σκοτούσσας ή σε κάποιο γάμο στο χωριό μου. Αυτές τις εικόνες είχα όταν το έγραφα. Συνήθως οι κομπανίες με ζουρνάδες και νταούλια αποτελούνται από άτομα Ρομά. Αυτοί κρατάνε τη μουσική παράδοση εκεί που μεγάλωσα και ο ‘Σεβντάς’ είναι ένας φόρος τιμής προς αυτούς.

Αυτοβιογραφικά είναι ως επί το πλείστον τα τραγούδια μου, γι αυτό και μπορώ να τα ερμηνεύσω. Εδώ με εμπνέει η απελπισία των εραστών. Αποτυπώνω τον πόθο και τις προσευχές μας, να μη μας βρει η επόμενη νύχτα μόνους στο κρεβάτι.

Δεν ακούω τα πάντα αν εννοείτε αυτό, αλλά συμφωνώ με πολλούς που λένε ότι η μουσική είναι μία. Όλα είναι θέμα ενορχήστρωσης και ερμηνείας.

Δεν βαρέθηκα τις κιθάρες, αλλά διαπίστωσα ότι η προσέγγιση με τα πλήκτρα με οδηγεί σε άγνωστα μονοπάτια. Και ξαναβρήκα τον ενθουσιασμό που είχα χάσει.

Χαρούμενος που μπόρεσα να βοηθήσω αυτό το εγχείρημα με τη μουσική μου. Όλα τα έσοδα του δίσκου πάνε σε ιδρύματα που φιλοξενούν, εκπαιδεύουν και απασχολούν άτομα στο φάσμα του αυτισμού. Τιμή μου αυτή η συμμετοχή.

Δεν κάνω τόσο μακρινές σκέψεις. Πάντως αν υπάρχει Λεπύρ σε δέκα χρόνια από τώρα αυτό θα είναι ένα πολύ καλό νέο, δε νομίζετε;