Η ηθοποιός, Λένα Δροσάκη καλεσμένη στον καναπέ του «Στούντιο 4» παραχώρησε μια συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης στη Νάνσυ Ζαμπέτογλου και τον Θανάση Αναγνωστόπουλο και μεταξύ άλλων, μίλησε για το #MeToo, την υπόθεση Φιλιππίδη, τις δυσκολίες που βίωσε τα τελευταία χρόνια, αλλά και για την παράσταση στην οποία πρωταγωνιστει «Άτλας της δεκαετίας του 2000» στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά.
“Νιώθω και έχω πάρει απόφαση να παίρνω θέση σε αυτά που συμβαίνουν και στη δική μου ζωή και στην κοινωνία. Κάπως υπάρχει μια ντροπή στο να βγούμε να πούμε ότι κάποιος δεν σου φέρθηκε καλά, για να μην σε κακολογήσουν. Αυτό συμβαίνει γιατί δεν υπάρχει μια υποστήριξη. Είναι μια κοινωνία που δεν στηρίζει τις γυναίκες που δεν έχουν δουλειά και δεν μπορούν να χωρίσουν. Σκέφτομαι “τι κοινωνία είμαστε”; Και είναι έτσι παντού. Για να αλλάξει κάτι παίρνει πάρα πολύ καιρό και έναν συνεχή αγώνα” ανέφερε αρχικά η Λένα Δροσάκη.
“Στην αρχή με πλήγωνε πάρα πολύ η αμφισβήτηση, δεν μπορούσα να το αντέξω, δεν μπορούσα καν να το ακούω. Δεν το χωρούσε το μυαλό μου ότι θα υπήρχε άνθρωπος που θα λέει “έλα, τώρα το θυμήθηκες;” , “έλα τώρα, λες ψέματα”. Γιατί; Οκ, άσε με εμένα, γιατί μια γυναίκα να πει ψέματα γι’ αυτό; Είναι κάτι εύκολο; Εννοείται ότι μου το έχουν πει και κατά πρόσωπο ότι λέω ψέματα. Θυμάμαι ήμουν διακοπές σε ένα ξενοδοχείο, βρισκόμουν σε ένα σαλόνι και έπαιζα με τον γιο μου. Ήταν ένας κύριος που με αναγνώρισε και άρχισε μία συζήτηση κατά όλων αυτών των γυναικών που λένε ότι έχουν κακοποιηθεί. Ήταν προσβλητικός για τις γυναίκες, έλεγε ότι όλες οι γυναίκες λένε ψέματα για οτιδήποτε τέτοιο, ότι το θέλουν αυτές οι γυναίκες, ότι το προκαλούν και ότι θέλουν να φάνε την ξυλιά τους. Αυτά δεν τα έλεγε σε μένα, η παρέα του τον άκουγε, δεν είπε ένας από την παρέα κάτι άλλο. Εγώ απλώς πήρα τον γιο μου -γιατί δεν ήθελα να ακούει τέτοια πράγματα- και φύγαμε”.
“Δεν με νοιάζει να ξέρει ο γιος μου ότι είμαι τολμηρή, με νοιάζει να τολμάει εκείνος. Γιατί κατά ένα τρόπο, τα παιδιά ό,τι βλέπουν κάνουν. Θέλω να είμαι για αυτόν ένα ωραίο πρότυπο. Εννοείται με αγχώνει το γεγονός ότι μεγαλώνω ένα παιδί, υπάρχουν πράγματα που μπορεί να λέμε και να μην καταλαβαίνουμε πόσο κακό μπορεί να κάνουν σε ένα παιδί και τρέμω μην τα πω” ανέφερε για τον τρόπο που μεγαλώνει τον γιό της, ενώ μίλησε και για ένα περιστατικό στο οποίο ένας άγνωστος άνδρας είδε τον γιο της να κλαίει και του είπε ότι “οι άνδρες δεν κλαίνε”, κάτι το οποίο έπρεπε να αντιμετωπίσει, για να μην περάσει στον γιο της το λάθος αυτό στερεότυπο. “Αν του μάθεις μέσα στο σπίτι ότι μπορείς να κλαις, η ευαισθησία θα υπάρχει και στη ζωή του. Δεν θα είναι ο άντρας που ό,τι λέει γίνεται”.
