ΔΕΥΤΕΡΑ
23
ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ
Έλληνας, μεγαλωμένος στη Γερμανία. Πολυπλατινένιος. Μπασίστας των Onirama και ιδρυτής των Little Black Something. Λάτρης της μαγειρικής. Με μια ματιά στον λογαριασμό του στο Instagram, αυτά είναι μερικά από τα πράγματα που επιλέγει ο ίδιος να περιγράψει τον εαυτό του. Πρόκειται για το νεότερο σε ηλικία μέλος της δημοφιλούς και ιδιαίτερα αγαπητής μπάντας των Onirama, το οποίο προσγειώθηκε στην θέση του μπασίστα κάπου στα 2012. Έκτοτε, καταπιάνεται λίγο πολύ με ό,τι έχει σχέση με την μουσική. Γράφει στίχους, μουσική, έχει υπογράψει συνεργασίες με σημαντικά ονόματα της ελληνικής μουσικής σκηνής και αποτελεί τον παραγωγό που κρύβεται πίσω από ένα πλούσιο και ευρύ φάσμα επιτυχιών που κατά καιρούς εθιζόμαστε. Εκτός από τραγούδια των Onirama, έχει συνδράμει στην παραγωγή και την μίξη κομματιών καλλιτεχνών όπως η Marseaux (Ξανά, 2023), ο Solmeister (Πρελούδιο, 2021) και η Τάμτα (Να Με Πάρεις Μακριά, 2018).
View this post on Instagram
Αν είσαι φαν του συγκροτήματος, ή απλά πολύ καλός γνώστης της ελληνικής ποπ κουλτούρας, έχεις καταλάβει ήδη ποιον προλογίζω. Αν πάλι όχι, επίτρεψέ μου να ξεδιαλύνω το πέπλο μυστηρίου και να σου τον συστήσω καταλλήλως.
Ο Alex Simon aka Άλεξ Παπακωνσταντίνου θα μπορούσε να θεωρηθεί παλαίμαχος της ελληνικής ποπ/ροκ μουσικής σκηνής. Λίγο η πολυετής θητεία του σε ένα από τα πιο επιτυχημένα συγκροτήματα που ξεπερνάει δεκαετία, λίγο η συνδρομή του σε ουκ ολίγους χρυσούς και πλατινένιους δίσκους. Είναι ολοφάνερο. Επίσης είναι λογικό και επόμενο, όλη αυτήν την θετική ενέργεια που αποπνέει, καθώς και την μουσική έμπνευση και δημιουργικότητα, να την διοχετεύσει και κάπου αλλού. Σε πιο εναλλακτικά ροκ μονοπάτια ας πούμε…
Ο Alex βρέθηκε σε μια συγκυρία, συναισθηματική και μουσική, όπου ήθελε πλέον να ερμηνεύει ο ίδιος τα τραγούδια που έγραφε και μάλιστα στα πλαίσια ενός νέου, δικού του συγκροτήματος. Κάπως έτσι ιδρύθηκαν οι Little Black Something. Ένα συγκρότημα που τα σπάει και σε παρασύρει σ’ ένα συνονθύλευμα από ροκ, μέταλ και post grunge ακούσματα σε συνδυασμό με έντονα συναισθηματικούς στίχους, που αγγίζουν μέχρι και το πιο απαιτητικό αυτί.
Δισκογραφικά μας συστήθηκαν με το άλμπουμ “A love letter to Mistaken”. Ένας άκρως ρομαντικός δίσκος-γράμμα, που εξιστορεί την πορεία μιας καταδικασμένης αγάπης. Στο πέρας του δίσκου, ανακαλύπτουμε ανεξερεύνητες πτυχές του καλλιτέχνη και κυρίως την εντυπωσιακή του φωνή, η οποία ταιριάζει απόλυτα με το είδος που αντιπροσωπεύει. Ο Φώτης, ο Σταύρος, ο Dave, ο Τάσος και ο Γιώργος, επενδύουν τα κομμάτια μοναδικά, ο καθένας με τον τρόπο του, παραδίδοντας ένα αποτέλεσμα που εμπλουτίζει την ελληνική ροκ σκηνή.
Στον απόηχο της κυκλοφορίας του πρώτου δίσκου, αλλά και των ζωντανών εμφανίσεων για την προώθησή του, συζητήσαμε με τον ίδιο τον Alex, έχοντας έτσι την ευκαιρία να τον γνωρίσουμε καλύτερα. Τα πρώτα βήματα στην μουσική, το κεφάλαιο Onirama, τα είδωλα που τον καθόρισαν, το μέλλον στην ροκ ως frontman πλέον, αλλά και μια κλεφτή ματιά στο τι μας επιφυλλάσσει μελλοντικά.
Μεγάλωσα στην Γερμανία και μέσα σε μία οικογένεια που και οι δυο γονείς ήταν τραγουδιστές της όπερας. Έτσι, θέλοντας και μη, πιστεύω με επηρέασε πολύ η κλασική μουσική που προέρχεται από τη Γερμανία και την Αυστρία.
Θυμάστε κάτι από την πρώτη σας επαφή με την μουσική;Μάλλον έγινε πολύ νωρίς στην κοιλιά της μάνας μου! Πέρα από την πλάκα, θυμάμαι την πρώτη μου «συναυλία» πιάνου σε ηλικία 6 ετών σε ένα σχολείο στη Φρανκφούρτη.
Έστω ότι η ζωή είναι μια ταινία. Ποια είναι τα τρία πρώτα τραγούδια στο soundtrack της δικής σας;View this post on Instagram
Nirvana – Smells Like Teen Spirit, Michael Jackson – Thriller, Chic – Good Times.
Η αλήθεια είναι ότι αυτό είναι λίγο δύσκολο να το απαντήσω, γιατί νιώθω ότι πάντα βρίσκω κάτι να με εκφράζει, ανεξαρτήτως είδους ή μουσικού οργάνου που παίζω. Όταν παίζω μπάσο, μάλλον περνάω λίγο καλύτερα στην disco, στη funk, soul και αντίστοιχα στην pop. Αλλά όταν παίζω κιθάρα μου βγαίνει ξεκάθαρα το rock στοιχειό πολύ πιο έντονα. Και σε αυτό απλά μάλλον έτυχε να καταφέρω να καταθέσω και στιχουργικά την ψυχούλα μου…
Ποιοι καλλιτέχνες-συγκροτήματα έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην μουσική σας προσωπικότητα;Η μοναδική διαφορά ανάμεσα στους Onirama και τους LBS είναι η γλώσσα και η ενορχήστρωση. Το ζουμί είναι το ίδιο.
Ξεκάθαρα Nirvana, Foo Fighters, Soundharden, Chic & Sister Sledge, Earth Wind and Fire και Jamiroquai.
Νέο ροκ ξεκίνημα, ένα καινούριο κεφάλαιο κι εσείς ο εγκέφαλος πίσω από το ροκ συγκρότημα. Πώς γεννήθηκαν οι Little Black Something;
Οι Little Black Something ξεκίνησαν νοητά, πολύ πριν να υπάρξει η ιδέα των Little Black Something. Αρχικά, ξεκίνησα το 2012 να γράφω τέτοιου είδους τραγούδια και προσπαθούσα να τα δώσω σε καλλιτέχνες του εξωτερικού μέσω δισκογραφικών εταιρειών στο Λονδίνο, αλλά πολύ σύντομα μετά από κάποια προσωπικά βιώματα, γράφοντας τους στοίχους, ένιωσα την ανάγκη να δημιουργήσω ένα καινούργιο συγκρότημα και να τα ερμηνεύσω ο ίδιος. Κάποια στιγμή σκέφτηκα το όνομα και σιγά-σιγά μαζευτήκαμε και γίναμε αυτοί οι αγαπημένοι φίλοι που είμαστε σήμερα.
Αρχικά σκέφτηκα το “Little Black Dress”, αλλά μου φάνηκε λίγο kinky, χωρίς λόγο. Οπότε αντικατέστησα το “dress” με “something”, ώστε να μπορεί ο καθένας να φανταστεί τι μπορεί σημαίνει για τον εαυτό του και να ταυτιστεί με ό,τι εκείνος θέλει.
Είστε παραγωγός, γράφετε, παίζετε, τραγουδάτε. Τι απολαμβάνετε περισσότερο;
Αναλόγως το τραγούδι και τον συνεργάτη τα απολαμβάνω όλα εξίσου. Άλλωστε αν κάποιο από αυτά δεν με ευχαριστούσε, θα το είχα σταματήσει.
Πώς είναι η εμπειρία του να είσαι σε μια ποπ και σε μια ροκ μπάντα ταυτόχρονα;Πιστεύω πως η μουσική των LBS έχει να προσφέρει στην εναλλακτική ροκ και post grunge της Ελλάδας.
Δεν θεωρώ ότι είμαι σε μια ποπ μπάντα. Ναι, τα τραγούδια των Onirama μπορεί να είναι πιο εμπορικά και επίσης έχουν ελληνικό στίχο, αλλά αν έρθετε σε ένα live των Onirama θα δείτε ότι εμείς δεν συμπεριφερόμαστε πολύ σαν ποπ μπάντα στη σκηνή. Υπάρχει η ροκ κουλτούρα βαθιά μέσα στο καθένα μας. Οπότε εγώ νιώθω και στις δύο μπάντες πολύ περισσότερο το rock στοιχείο. Αυτό που αλλάζει πιο πολύ είναι η γλώσσα και η ενορχήστρωση. Το ζουμί είναι το ίδιο…
Δεν πιστεύω ότι θα ταιριάξει ελληνικός στίχος ποτέ σε τραγούδι των LBS και ούτε πιστεύω πως μπορώ εγώ να τραγουδήσω στα ελληνικά. Ο καθένας στο είδος του.
A Love Letter To Mistaken. Από έναν δυνατό έρωτα στο απόλυτο τίποτα. Ποιον ρόλο έχει η μουσική στον έρωτα και ποιον στον χωρισμό;Η μουσική έχει ακριβώς τον ίδιο ρόλο και στα δύο. Αντιπροσωπεύει συναισθήματα. Απλά αναλόγως σε τι φάση βρίσκεσαι, ανάλογα τραγούδια ακούς/γράφεις.
Ο δίσκος αποτελεί ένα συναισθηματικό roller coaster. Ποια τραγούδια έχουν ξεχωριστή θέση στην καρδιά σας;Είναι λίγο δύσκολο να το απαντήσω αυτό. Τα αγαπάω όλα εξίσου. Αλλά αν είναι να επιλέξω δύο, τουλάχιστον στην τωρινή φάση που βρίσκομαι, μάλλον θα είναι το “Out Of My Life” και το “Closure”.
Πως θα χαρακτηρίζατε με μια λέξη καθένα από τα μέλη των LBS;Fotis – Εργαλείο, Stavros – Sensei, Dave – Μηχανή, Tasos – Έκπληξη, Γιώργος – Ζυγαριά.
Πώς ελπίζετε οι LBS να εμπλουτίσουν την ελληνική ροκ σκηνή; Τι καινούριο έχουν να προσφέρουν;Έχουμε μία πολύ δυνατή ροκ σκηνή με φοβερά συγκροτήματα από metal, και punk, κλασικό ροκ, και σιγά σιγά έως και emo. Ωστόσο, θεωρώ πως το post grunge, και alternative δεν έχει πολλούς αντιπροσώπους. Όποτε πιστεύω σε αυτά, και σε συνδυασμό με τις ίσως λίγο pop μελωδίες στην σύνθεση, η μουσική μας να καταφέρει να δώσει κάτι.
Έχετε την ικανότητα να ζήσετε για μια μέρα στα παπούτσια οποιουδήποτε καλλιτέχνη. Ποιον επιλέγετε και γιατί;
Quincy Jones! Αλλά όχι μόνο μία μέρα στα παπούτσια του, μια μέρα στον εγκέφαλο του! Και να προλάβω να ρουφήξω ό,τι προλάβω!
Υπάρχουν σχέδια για τον μουσικό σας μέλλον;Έχουμε συνθετικά σχεδόν τελειώσει τον δεύτερο δίσκο και υπάρχουν και ιδέες για τον τρίτο. Μόλις τελειώσουμε τις συνθέσεις θα μπούμε στούντιο να ηχογραφήσουμε αυτή τη φορά ζωντανά όλοι μαζί τον δεύτερο δίσκο. Αν και μόλις βγήκε ο πρώτος, ελπίζω να ακούσετε τον δεύτερο σε περίπου έναν χρόνο και κάτι από τώρα.
Κάτι που θα λέγατε στους φανς και ρόκερς του ελληνικού κοινού;
Don’t be afraid to break down in tears of joy!
