Οι Ελευσίνιοι
Η νέα ταινία του Φίλιππου Κουτσαφτή επιχειρεί να συναρμολογήσει τη δυναμική προσωπογραφία της Ελευσίνας υπό τύπον μωσαϊκού, θησαυρίζοντας και τοποθετώντας στο πλαίσιο μιας μεγάλης αφήγησης τις μικροϊστορίες των κατοίκων για τη ζωή και τη σχέση τους με την πόλη.
Η προσωπογραφία της Ελευσίνας προβάλλει έτσι ως απέραντο άθροισμα επιμέρους πορτρέτων, και ο όρος ανθρωπογεωγραφία λαμβάνει μια σχεδόν κυριολεκτική διάσταση, κατά το ότι η πόλη απαρτίζεται ουσιαστικά από τους πολίτες της, επιφανείς και “ανώνυμους”, παλαιότερους και σημερινούς, ζώντες και τεθνεώτες.
Το εγχείρημα εκκινεί από ένα αρχειακό υλικό πέραν των ογδόντα ωρών, που το συγκέντρωσε ο σκηνοθέτης κατά τα γυρίσματα της πρώτης ταινίας για την Ελευσίνα, με τίτλο Αγέλαστος πέτρα, από το 1988 μέχρι το 2000. Στο υλικό αυτό προστίθενται τώρα στοιχεία από τον 21ο αιώνα, πυροδοτώντας μια δημιουργική διαπλοκή του διαχρονικού με τον συγχρονικό άξονα, που καθιστά τον κινηματογραφικό χρόνο ενεστώτα διαρκείας, και στο μικροσκοπικό επίπεδο, με μαρτυρίες και εικόνες της καθημερινότητας, και στο μακροσκοπικό επίπεδο, με στοχασμούς και στιγμιότυπα που φωτίζουν την πολιτιστική κληρονομιά και την τοπική ιστορία, αλλά και τις τεκτονικές αλλαγές που διαμορφώνουν τη νέα φυσιογνωμία της πόλης.
Με πυξίδα τα Ελευσίνια Μυστήρια, αξιοποιώντας τις οικουμενικές απολήξεις και τις υπαρξιακές προεκτάσεις τους, ο Φίλιππος Κουτσαφτής επιχειρεί τελικά την αναγωγή και μεταγραφή του υλικού του σε έναν οντολογικό ορίζοντα αναφοράς, με αποτέλεσμα η προσωπογραφία της συγκεκριμένης και ιστορικής Ελευσίνας να συνιστά ταυτόχρονα και προσωπογραφία μιας Ελευσίνας συμβολικής και οραματικής, μιας πόλης που υπερβαίνει τη γεωγραφία και αποτελεί πνευματική πρωτεύουσα του ευρωπαϊκού και του εν γένει Δυτικού κόσμου.