Shōgun: Φινάλε για το έπος που ανέτρεψε τα δεδομένα του ιστορικού δράματος – 5 λόγοι που αξίζει να το δεις

Το Shōgun θα μπορούσε να αποτελεί ακόμα μια αποτυχημένη απόπειρα να αναδείξει μια αυθεντική Ιαπωνική ιστορία. Δεν έχουμε δει και λίγες από αυτές. Ωστόσο, το αποτέλεσμα μας εξέπληξε. Ναι, τα προαγγελτικά τρέιλερ, είχαν από νωρίς φανερώσει ένα υψηλού κύρους υλικό, όμως έχω σταματήσει να πιστεύω στα τρέιλερ, οπότε οι προσδοκίες μου διατηρήθηκαν σε χαμηλές πτήσεις.

Να που όμως η σειρά δεν απογοήτευσε, ενώ συγκέντρωσε από πολύ νωρίς διθυραμβικές κριτικές, οι οποίες έκαναν λόγο για αριστουργηματική δουλειά (που αντικειμενικά είναι), αλλά και για το “νέο Game of Thrones” (που επίσης αντικειμενικά δεν είναι).

Το Shōgun για μια μεγάλη μερίδα του ενεργού κοινού δεν είναι άγνωστη ιστορία. Είναι βασισμένο στο εξαιρετικά επιτυχημένο βιβλίο του James Clavell, το οποίο κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 1975 και παρά το εύρος των σελίδων του (ξεπερνάει τις χίλιες), προκάλεσε πάταγο. Πέντε χρόνια αργότερα, μεταφέρεται στην μικρή οθόνη για πρώτη φορά, υπό την μορφή μιας επίσης μίνι σειράς, με τον τότε αστέρα της τηλεόρασης Richard Chamberlain και τον πολυβραβευμένο θρύλο Toshiro Mifune στους πρωταγωνιστικούς ρόλους. Η σειρά του 1980 αποτελεί έως και σήμερα μια από τις μεγαλύτερες τηλεοπτικές επιτυχίες της εποχής και μια αξιόλογη μεταφορά του βιβλίου.

Η σειρά λαμβάνει χώρα στην φεουδαρχική Ιαπωνία του 1600. Ο Lord Yoshii Toranaga, μάχεται για τη ζωή του, καθώς οι εχθροί του στο Συμβούλιο των Αντιβασιλέων ενώνονται εναντίον του. Όταν ένα μυστηριώδες ευρωπαϊκό πλοίο βρίσκεται ακυβέρνητο κοντά σε ένα ψαροχώρι, ο Άγγλος κυβερνήτης του, John Blackthorne (Cosmo Jarvis), έρχεται φέρνοντας μυστικά που θα μπορούσαν να βοηθήσουν τον Toranaga να ανατρέψει την εξουσία και να μειώσει την τρομερή επιρροή των εχθρών του Blackthorne, των Ιησουιτών ιερέων και των Πορτογάλων εμπόρων. H μοίρα του Toranaga και του Blackthorne συνδέονται άρρηκτα με τη μεταφράστριά τους, Toda Mariko (Anna Sawai), μια μυστηριώδη χριστιανή ευγενή, τελευταία απόγονο μιας ατιμασμένης γενιάς. Ενώ υπηρετεί τον άρχοντά της μέσα σε αυτό το βεβαρημένο πολιτικό τοπίο, η Mariko πρέπει να ισορροπήσει ανάμεσα στη σχέση της με τον Blackthorne, τη δέσμευσή της στην πίστη της, η οποία την έσωσε και το καθήκον της προς τον εκλιπόντα πατέρα της.

Υπάρχει κάτι, λοιπόν, που μας άφησε η νέα σειρά του Disney Plus, που να μην μας είχε προσφέρει το ορίτζιναλ; Φυσικά και ναι, χωρίς όμως να κλέβει καθόλου από την μαγεία της αισθητικής του 80′.

Το τελευταίο επεισόδιο της σειράς κυκλοφόρησε την περασμένη Τρίτη κι εμείς συγκεντρώσαμε 4 + 1 λόγους που θα σε πείσουν να δώσεις μια ευκαιρία στο νέο τηλεοπτικό αριστούργημα των Justin Marks και Rachel Kondo.

Ο αιώνιος παγκόσμιος διχασμός μεταξύ των στρατοπέδων βιβλίου – σειράς/ταινίας δεν θα πάψει ποτέ. Και το καταλαβαίνω γιατί ποσοστιαία, οι κινηματογραφικές και τηλεοπτικές μεταφορές βιβλίων που πετυχαίνουν απόλυτα τον σκοπό τους είναι λίγες. Το Shogun, αποτελεί μια ιστορία μυθοπλασίας, που όμως είναι βασισμένη σε αληθινά πρόσωπα και καταστάσεις. Το βιβλίο του έχει αγαπηθεί από εκατομμύρια κόσμο σχεδόν πενήντα χρόνια, οπότε οι προσδοκίες είναι υψηλές. Η μίνι σειρά του Disney Plus καταφέρνει να μείνει ως επί το πλείστον πιστή στο πρωτότυπο υλικό, αλλάζοντας ελαφρώς ορισμένες πτυχές του timeline εξυπηρετώντας λίγο καλύτερα την εξέλιξη τόσο των γεγονότων, όσο και των ίδιων των χαρακτήρων. Οι κεντρικοί χαρακτήρες απεικονίζονται ιδανικά θα έλεγα, με το κάστινγκ να αποτελεί ένα από τα δυνατά χαρτιά της σειράς. Αν είσαι φαν του λογοτεχνικού σύμπαντος του συγγραφέα, «βούτα» άφοβα στην σειρά, η οποία πιστεύω ικανοποιεί εν δυνάμει μέχρι και τον πιο απαιτητικό και αυστηρό φαν.

Ελιτιστικό, πολυβραβευμένο και τόσο ακριβές που επιβραβεύει το κοινό. Καταρχάς σε αντίθεση με την πλειοψηφία των αμερικανικών παραγωγών που βλέπουμε κατά καιρούς, η σειρά περιλαμβάνει ένα πλούσιο καστ από Ιάπωνες ηθοποιούς. Εύγε καταρχάς, καιρός ήταν. Εκτός από τον ηθοποιό και παραγωγό της ταινίας, ο οποίος υπηρετεί ολοκληρωτικά το κόνσεπτ της σειράς, βλέπουμε τον αιματηρό δολοφόνο Tadanobu Asano, σε μία άκρως απολαυστική ερμηνεία, το νεαρό και φιλόδοξο ηγέτη Hiroto Kanai και τον κύριο αντίπαλο και κακό της υπόθεσης Takehiro Hira, οι οποίοι συνδράμουν στο κύρος και τον δυνατό χαρακτήρα της σειράς . Ο Richard Chamberlain είχε θέσει τον πήχη πολύ ψηλά, καθώς αποτελούσε την ακριβέστερη ενσάρκωση του, που θα μπορούσαμε να φανταστούμε. Ο Cosmo Jarvis, παρόλα αυτά στέκεται τίμια στο ύψος του χαρακτήρα και παραδίδει μια αξιοπρεπέστατη ερμηνεία. Η χημεία του με την Anna Sawai, την τηλεοπτική Mariko ανήκει στα highlights της σειράς. Για τον Hiroyuki Sanada θα μιλήσω ξεχωριστά, όπως πρέπει.

Τι να πρωτοπώ για αυτόν τον μύθο του συγκεκριμένου είδους. Ένας εξαιρετικά under-rated ηθοποιός και μετρ των πολεμικών τεχνών, ο οποίος μας έχει κεντρίσει την προσοχή πολλά χρόνια τώρα, από ταινίες όπως The Last Samurai, 47 Ronin και John Wick 4. Ο ηθοποιός σε συνέντευξη που παραχώρησε αναφορικά με την σειρά, υποστήριξε πως η ιστορία (τα πραγματικά πρόσωπα στα οποία είναι βασισμένη), είναι εξαιρετικά σημαντικά για την κουλτούρα του και στόχος του ήταν να αποτυπωθούν με την περισσότερη δυνατή ακρίβεια και σεβασμό προς την ιστορία της Ιαπωνίας. Όταν γνωρίζεις το πόσο σημαντικός είναι ένας ρόλος για τον ηθοποιό που την υποδύεται και συνακόλουθα πως είναι συναισθηματικά συνδεδεμένος με αυτό, αυτομάτως εκτιμάς περισσότερο το αποτέλεσμα. Ο Sanada επιτέλους αποκτά πρωταγωνιστικό ρόλο, τον οποίο απογειώνει. Οι σκηνές που τον εμπεριέχουν, προκαλούν δέος, ενώ σε κάνουν να μην μπορείς να πάρεις τα μάτια σου πάνω από την οθόνη.

Η καλλιτεχνική διεύθυνση έριξε σοβαρή δουλίτσα. Τα επιβλητικά και εντυπωσιακά κουστούμια συντελούν στην αξεπέραστη αισθητική του αποτελέσματος που φτάνει στους δέκτες μας. Πέρα από αυτό, το αξιοσημείωτο της υπόθεσης είναι ότι παρά την “ζοβολιά” της παραγωγής, δηλαδή το γεγονός ότι η σειρά δεν έχει γυριστεί ούτε λίγο σε ιαπωνικά εδάφη. Παρόλα αυτά, η παραγωγή, το μοντάζ και το CGI, δεν μας αφήνουν λεπτό να το σκεφτούμε.

Το πιο πικάντικο το κράτησα για το τέλος. Αυτό πάει για τα ρομαντικά πουλάκια της παρέας. Εσείς που το ζητάτε το ρομάντζο σας, ακόμα και στα μονοπάτια του ιστορικού πολεμικού είδους. Μπορεί να εκτυλίσσεται αργά, αλλά σταθερά, ωστόσο ο slow burn αυτός ρυθμός, είναι και το στοιχείο που το κάνει ακαταμάχητο. Παράνομος έρωτας (αν και αρκετά τετριμμένο ο λευκός άνδρας να ερωτεύεται την Γιαπωνέζα κοπέλα, η οποία είναι παντρεμένη με έναν επίσης Ιάπωνα σατράπη. Αλλά ας όψεται το έτος γραφής), ένα επικίνδυνο και θανατηφόρο ερωτικό τρίγωνο που καθώς η φλόγα του σιγοκαίει, η αδρεναλίνη και ο φόβος της αποκάλυψης όλο και αυξάνεται. Αυτό που μας κερδίζει είναι ότι η ακεραιότητα των χαρακτήρων και η γενικότερη εξέλιξη των κρίσιμων γεγονότων δεν χάνεται στον απόηχο του απαγορευμένου έρωτα.