ΚΥΡΙΑΚΗ
22
ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ
Την εβδομάδα που πέρασε κάναμε βόλτες στην πόλη, πήγαμε θέατρο, είδαμε σειρές και ταινίες, ακούσαμε μουσική, παρακολουθήσαμε την επικαιρότητα – και κάποια από αυτά θέλουμε να τα μοιραστούμε μαζί σας. Συγκεντρώσαμε ότι μάς κέντρισε το ενδιαφέρον και μάς ενθουσίασε ή μας απογοήτευσε!
(+) Κάτι που μάς άρεσε (+) ΕΛΣ: Το ρεύμα μπορεί να διακοπεί, η μουσική όχι!
Με μια επίδειξη επαγγελματισμού ολοκληρώθηκε η τυπική καλλιτεχνική σεζόν –εκείνη που παραδοσιακά τελειώνει την Κυριακή των Βαΐων– για την Εθνική Λυρική Σκηνή. Στην προτελευταία παράσταση της όπερας των Μπρεχτ – Βάιλ «Η άνοδος και η πτώση της πόλης Μαχαγκόνυ», στις 23 Απριλίου, ενώ όλος ο θίασος βρισκόταν επί σκηνής και τραγουδώντας το υπέροχο φινάλε, κρατώντας τα πλακάτ του σκηνικού, συνέβη κάτι απρόσμενο: Τρία λεπτά πριν το τέλος έσβησαν τα φώτα της σκηνής!
Αμέσως άναψαν τα φώτα ασφαλείας στην πλατεία και ο θίασος κι η ορχήστρα, με πρώτο και καλύτερο τον Μίλτο Λογιάδη στο πόντιουμ, χωρίς φως για τις παρτιτούρες τους, συνέχισαν να παίζουν, σαν να μην είχε συμβεί τίποτε. Ήταν τόσο άψογη η αντίδρασή τους, που κάποιοι θεατές σκέφτηκαν πως επρόκειτο για κάποιο σκηνοθετικό εύρημα του Γιάννη Χουβαρδά – για να αντιληφθούν τι είχε συμβεί όταν παρατήρησαν ότι οι οθόνες μπροστά τους, όπου προβάλλονται οι υπότιτλοι, είχαν σβήσει. Το κοινό που ενημερώθηκε ότι είχε συμβεί διακοπή ρεύματος, αντάμειψε τους μονωδούς και τους μουσικούς για τον επαγγελματισμό τους με ένα θερμότατο χειροκρότημα, όχι μονάχα για την εξαιρετική απόδοσή τους στο έργο των Μπρεχτ – Βάιλ αλλά και για την ψύχραιμη και ακαριαία αντίδρασή τους. Αξίζουν συγχαρητήρια σε όλους και στον καθένα προσωπικά!
Σπύρος Κακουριώτης
Η νέα μίνι σειρά του Netflix με τίτλο «Μικρό Ταρανδάκι» (“Baby Reindeer”) που δημιουργήθηκε από τον Richard Gadd, με πρωταγωνιστή τον ίδιο βασίζεται στην πραγματική τραγική εμπειρία της ζωής του και συγκεκριμένα στη σεξουαλικη επίθεση που δέχτηκε στα 20 του. Η σειρά ήρθε για να σοκάρει, να διδάξει και να ανοίξει τα μάτια σε όσους τα έχουν κλειστά εδώ και χρόνια, αγνοώντας τους άνδρες – θύματα σεξουαλικών επιθέσεων. Το «Μικρό Ταρανδάκι» έκανε πρεμιέρα πριν από μόλις λίγες ημέρες, κι όμως συζητιέται κάθε μέρα και πιο πολύ, έχοντας καταφέρει μέσα σε λίγες ώρες να σκαρφαλώσει στα TOP 10 των περισσότερων χωρών που είναι διαθέσιμη η streaming υπηρεσία εξαιτίας της καθηλωτικής ιστορίας που αφηγείται. Η σειρά, ξετυλίγει το κουβάρι της εμπειρίας του κωμικού Richard Gadd, που πριν από μία δεκαετία αντιμετώπισε μια stalker. Ο Richard Gadd υποδύεται μια φανταστική εκδοχή του εαυτού του με το όνομα Donny Dunn, ένα κωμικό μπάρμαν που παρακολουθείται κάθε μέρα από μια γυναίκα ονόματι Martha – την οποία υποδύεται η εξαιρετική Jessica Gunning. Αν νομίζεις ότι θα δεις μια απλή σειρά καταδίωξης/stalking, η συνέχεια θα σε διαψεύσει με έναν τροπο που σίγουρα δεν περιμένεις. Πάντως, πέρα από την πλοκή, αυτό που σίγουρα θα κρατήσω από αυτή τη σειρά είναι ότι σε ταξιδεύει στον πολύ αληθινό κόσμο της κακοποίησης και της χειραγώγησης – σε έναν κόσμο, όπου το σύστημα αδυνατεί να μας προστατέψει, δηλαδή στον κόσμο που ήδη ζεις… Φυσικά, η λύση δεν είναι να μείνεις άπραγος και αυτό είναι που θα μάθεις στο τέλος της σειράς, το οποίο πίστεψέ με δεν θα σε απογοητεύσει.
Μαργαρίτα Ψυχή
Q&A με τον Σωτήρη Τσαφούλια.
Η Τετάρτη που μας πέρασε με βρήκε στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης να παρακολουθώ την παράσταση «Η αξία της ζωής», το συναρπαστικό έργο της βραβευμένης με Εmmy Τζέιν Άντερσον σε σκηνοθεσία Σωτήρη Τσαφουλια. Το έργο πραγματεύεται θέματα αλλά και εσωτερικές ανάγκες που μας αγγίζουν όλους λίγο πολύ σε κάθε φάση της ζωής μας, όπως είναι οι θρησκευτικές πεποιθήσεις, η αγάπη, η απώλεια, ο πόνος και η αποδοχή. Η υπόθεση του έργου ακολουθεί τέσσερις διαφορετικούς ανθρώπους. Δύο ξαδέλφες και τους συζύγους τους, που μετά από χρόνια επανασυνδέονται ύστερα από μια καταστροφική πυρκαγιά. Πάντα ένα στενάχωρο γεγονός ενώνει τους ανθρώπους. Η Ντίνα και ο Μπιλ είναι ένα ζευγάρι βαθιά θρησκευόμενο που δεν παρεκκλίνει της πορείας του, ενώ η Τζάνετ και ο Νιλ έχουν άλλη φιλοσοφία για τη ζωή, με πιο προοδευτικές αντιλήψεις. Και οι τέσσερις όμως αντιμετωπίζουν έναν κοινό παρανομαστή: Την απώλεια. Οι πρώτοι την βιώνουν τώρα, έχοντας χάσει την κόρη τους, ενώ οι δεύτεροι θα έρθουν αντιμέτωποι μαζί της πολύ σύντομα. Μέσα από την επεισοδιακή επίσκεψη της Ντίνας και του Μπιλ στην Τζάνετ και τον Νιλ θα παρουσιαστούν προβληματισμοί που μας απασχολούν όλους, όπως κοινωνικοπολιτικές και θρησκευτικές διαφορές που υπάρχουν μεταξύ μας , πώς καταλήγουμε να κάνουμε παράλληλους μονολόγους και στην ουσία να μην ακούμε τον συνομιλητή μας και πώς μπορεί τελικά να μάθει ο ένας από τον άλλον ακόμη και εάν έχει διαφορετική άποψη. Και με αυτό τον τρόπο καταλαβαίνουμε πως στο τέλος της ημέρας όλοι είμαστε θνητοί με φόβους και ανάγκη για παρηγοριά για το βασανιστικό και αναπόφευκτο τέλος μας. Σκηνοθεσία, σενάριο και ερμηνείες, όλα υπέροχα. Κι ένα έργο που θα σε συγκινήσει βαθιά, θα ταυτιστείς σίγουρα με κάποια κατάσταση, ενώ θα έχεις και στιγμές γέλιου που έρχονται να ελαφρύνουν την κατάσταση Αλλά έτσι δεν είναι και η ζωή άλλωστε; Έντονη, στενάχωρη μα και αστεία.
Μετά το τέλος της παράστασης μάς περίμενε μια ευχάριστη έκπληξη με ένα Q&A από τον σκηνοθέτη της παράστασης που κράτησε 2,5 ώρες. Σκοπός του ήταν να αναλύσουμε όλα αυτά τα ερωτήματα που προέκυψαν από την παράσταση. Ξεκάθαρες απαντήσεις μπορεί να μην πήραμε, ούτε πρόκειται μάλλον να πάρουμε ποτέ, αλλά αυτό είναι και το νόημα του έργου να εξερευνήσεις το χάσμα ανάμεσα στο να ζεις και να πεθαίνεις, καθώς και στην ελευθερία του να αποφασίζεις εσύ για τη μοίρα σου.
Βασιλική Αγγελούδη
Τις τελευταίες εβδομάδες έγινε γνωστό ότι δύο ακόμη κινηματογράφοι της Αθήνας (το Πάλας στο Παγκράτι και το σινε Αλεξάνδρα στην Καλλιθέα) θα κλείσουν οριστικά. Αυτό ήταν αρκετό για εμένα για να συνεχίσω να αγχώνομαι και να αναρωτιέμαι: Θα μείνει κανένας κινηματογράφος στην Αθήνα; Κάπως έτσι – και επειδή καλό είναι να μην στηρίζουμε μόνο στα λόγια – αποφάσισα την Δευτέρα να επισκεφτώ το αγαπημένο σινεμά των σχολικών μου χρόνων, το Σινεάκ στον Πειραιά, για να δω την “Αρπαγή”, μια ταινία που μου είχε κινήσει πραγματικά το ενδιαφέρον, μετά την κριτική του Κωνσταντίνου Καϊμάκη – που εκθείαζε την πρωταγωνίστρια – και τη βράβευση του στο φετινό Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου.Το Σινεάκ ήταν όπως πάντα φιλόξενο και σε έκανε αμέσως να νιώσεις άνετα, από το (ρετρό αισθητικής) λόμπι του μέχρι τα άνετα καθίσματα στις μεγάλες αίθουσες του. Η ταινία ήταν επίσης πολύ ενδιαφέρουσα, καλογυρισμένη, με σασπένς και σωστό χτίσιμο χαρακτήρων, με την πρωταγωνίστρια πράγματι να ξεχωρίζει. Μετά την ταινία, πήγαμε για φαγητό στον εκπληκτικό Αρλεκίνο, αλλά αυτό ίσως είναι ιστορία για το επόμενο Hot or Not.
Τατιάνα Γεωργακοπούλου
Όταν έγινε πρόταση στον frontman των Foals, Yannis Philippakis, να ταξιδέψει στο Παρίσι και να γράψει μερικά τραγούδια μαζί με τον θρύλο της Afrobeat Tony Allen, εκείνος, αν και εξαντλημένος μετά από μια απαιτητική περιοδεία, δεν άφησε την ευκαιρία να του φύγει από τα χέρια. Κάπως έτσι γεννήθηκε ένα νέο συνεργατικό πρότζεκτ και -σύμφωνα με τον ίδιο- «μια από τις καλύτερες μουσικές εμπειρίες» της ζωής του. Αν και δυστυχώς ο Tony Allen έφυγε από τη ζωή το 2020 σε ηλικία 79 ετών, ο Philippakis αισθάνθηκε χρέος προς τη μνήμη του πρωτοπόρου Νιγηριανού μουσικού να ολοκληρώσει το έργο τους. «Αφότου, για μερικές ημέρες, πένθησα ακούγοντας τους δίσκους του, αισθάνθηκα πως έπρεπε να το τελειώσω. Είναι οδυνηρό το γεγονός ότι δεν προλάβαμε να το ολοκληρώσουμε όσο ήταν ζωντανός. Ήμασταν τόσο κοντά. Αισθάνθηκα πως έπρεπε να κυκλοφορήσει για να δείξουμε στον κόσμο πόσο όμορφο ήταν», δήλωσε ο Philippakis σε συνέντευξη του στο NME.
Προσωπικά ακούγοντας ξανά και ξανά το πρώτο single, με τίτλο «Walk Through Fire», που κυκλοφόρησε μέσα στον Απρίλιο, δεν μπορούσα παρά να συμφωνήσω με τα λόγια του ελληνικής καταγωγής καλλιτέχνη για το πόσο όμορφη ήταν όντως η νέα του δουλειά με τον εκλιπών πλέον Tonny Allen και να ανυπομονώ, φυσικά, για το EP «Lagos Paris London» που θα κυκλοφορήσει τέλη Αυγούστου με τα πέντε κομμάτια αυτής της μοναδικής μουσικής συνάντησης. Το «Lagos Paris London» εγκαινιάζει με τον καλύτερο τρόπο τη νέα σειρά συνεργατικών πρότζεκτ του Yannis Philippakis με διάφορους καλλιτέχνες. Ο τραγουδιστής, τραγουδοποιός οραματίζεται το «Yannis & the Yaw» ως ένα πολιτιστικά ποικιλόμορφο πρότζεκτ και δεν αποκλείει τη συνεργασία ακόμη και με Έλληνες καλλιτέχνες.
Αριστούλα Ζαχαρίου
Ένα τρέιλερ, χίλιες λέξεις κι άλλα τόσα συναισθήματα. Η Marvel κυκλοφόρησε ένα λεπτομερές θα λέγαμε τρέιλερ, δίνοντας μας μια γενναία γεύση από τη νέα ταινία Deadpool & Wolverine, η οποία όπως όλα δείχνουν θα φέρει πίσω την μαγική αίσθηση που συνήθιζαν να μας αφήνουν οι ταινίες MCU. Ωστόσο, πρόκειται για πολλά περισσότερα.
Το 2019, όσοι die hard fans αποχαιρετήσαμε τον Wolverine, aka Logan, aka Hugh Jackman aka ένα από τα πιο ταιριαστά κάστινγκ στην ιστορία των ηρώων κόμικ, κλάψαμε με μαύρο δάκρυ. Ποιος να το πίστευε, πως η τελευταία ελπίδα εξιλέωσης της Marvel, ο ακαταμάχητος Deadpool, θα τον έφερνε και πάλι στη ζωή. Στο τρέιλερ, το οποίο μας αποκαλύπτει λίγες μόνο πινελιές της ιστορίας, αποδεικνύεται περίτρανα πως ο Hugh το έχει ακόμα.
Μετά από μια σειρά αποκαρδιωτικών αποτυχιών, όπως το τελευταίο Antman και η Madame Web που μπλέχτηκε στα ίδια της τα δίχτυα, δίχως να μας ακουμπήσει τελικά, είχαμε πειστεί πως οι ένδοξες εποχές του MCU θάφτηκαν μαζί με τους τελευταίους Avengers. Ωστόσο, η απαράμιλλη γοητεία του Wade Wilson και το ταλέντο του στις αψεγάδιαστες ταινίες υπερηρώων καταφτάνει για άλλη μια φορά σώζοντας τη μέρα (και την πενταετία μη σου πω). Θα μου πείτε είναι απλά ένα τρέιλερ. Θα σας πω είναι πολλά περισσότερα. Γιατί εκτός από περισσότερο οπτικό υλικό από τον Wolverine (επιτέλους βλέπουμε ταινία με την στολή από τα κόμικ), το τρέιλερ αποκάλυψε την επιστροφή ηρώων και χαρακτήρων που είχαμε να δούμε από την ορίτζιναλ τριλογία στην αυγή του 2000. Η καρδούλα όσων αγαπούν το σύμπαν των X-Men και περιμένουν χρόνια την επιστροφή τους σφίγγεται. Nightcrawler, Azazel, Pyro, Sabretooth, Jean Grey, Cyclops, η ευγενική φιγούρα του Καθηγητή Χ, ο Magneto και πάει λέγοντας. Από την άλλη, είναι η πρώτη φορά που όπως φαίνεται το σύμπαν των X-Men θα ευθυγραμμιστεί με αυτό των Avenger, καθώς το τρέιλερ αποκαλύπτει ξεκάθαρα πως Deadpool και Wolverine πηδούν σε μια πύλη, σαν κι αυτές που δημιουργεί ο Doctor Strange. Εκτός από αυτήν την υπερβολικά ιντριγκαδόρικη λεπτομέρεια που μας άναψε φωτιές και μας έκανε να αναρωτηθούμε ποιος άλλος Avenger θα μπορούσε να κάνει εμφάνιση, η ταινία συστήνει αρκετούς χαρακτήρες που έως τώρα είχαμε δει μόνο στον κόσμο των κόμικ. Gambit (με τον μαρβελικό ντεμπούτο του Channing Tatum), αλλά και την δαιμονική Cassandra Nova (την οποία υποδύεται η Emma Corin, η νεαρή Νταϊάνα του Στέμματος).
Ο Ryan Reynolds είναι το πιο δυνατό χαρτί της Marvel και πραγματικά μόνο σε δίκη του ταινία θα μπορούσε να συμβεί ένα από τα πιο εξωπραγματικά reunion στην ιστορία των σούπερ ηρώων. To Deadpool & Wolverine μέλλει να αποτελέσει αυτό που το Madness in the Multiverse δεν μπόρεσε να είναι. Η ταινία, αν οι προβλέψεις μας είναι σωστές, θα φέρει την λύτρωση για την φθίνουσα πορεία της Marvel, ενώ θα μας χαρίσει μια ταινία που θα μπορεί να σταθεί δίπλα στα μέχρι τώρα αριστουργήματα της. Μια έκρηξη συναισθημάτων, ένας συγκινησιακός παροξυσμός που τελικά θα οδηγήσει στην ολοκληρωτική ικανοποίηση του παλαίμαχου φαν. Θα πέσουμε μέσα; Η συνέχεια τον Ιούλιο.
Ειρήνη Δερμιτζάκη
Φωτογραφία: Ευδοκία Βαζούκη
Εντελώς απόκοσμη ήταν η εικόνα της Αθήνας την περασμένη Τρίτη το απόγευμα, αφού ένα πέπλο αφρικανικής σκόνης κάλυψε τον ουρανό με τέτοια ένταση που προσωπικά εγώ δεν έχω ξανά δει. Οι εικόνες αποκάλυψης έκαναν φυσικά τον γύρο του διαδικτύου, έγιναν αντικείμενο σχολιασμού και τρολαρίσματος, ενώ φιγούραραν σε μεγάλα διεθνή μέσα ενημέρωσης. «Η πορτοκαλί ομίχλη από τη σκόνη της Σαχάρας κατάπιε την Αθήνα» ήταν ο τίτλος του Guardian για την σκόνη που έπνιξε την Αθήνα αλλά και άλλες περιοχές της χώρας μας, περιορίζοντας την ορατότητα και προκαλώντας μια αποπνικτική ατμόσφαιρα εντελώς δυσάρεστη αν σε πετύχαινε κάπου έξω. Η κατάσταση βελτιώθηκε εμφανώς την επόμενη μέρα, ωστόσο είναι αδύνατον αυτές οι εικόνες ακραίας δυστοπίας να μην προκαλέσουν μία γενικότερη ανησυχία σχετικά με το φαινόμενο και τη σχέση του με την κλιματική αλλαγή που χτυπάει «κόκκινο». Είναι γνωστό πως η μεταφορά σαχαριανής σκόνης στη χώρα μας είναι ένα φαινόμενο που παρατηρείται κάθε χρόνο, αλλά η έντασή του αυτή τη φορά μήπως θα έπρεπε να προκαλεί μία ανάλογου μεγέθους θορύβηση από εμάς; Ωραίες οι εντυπωσιακά απόκοσμες εικόνες, καλή και η πλάκα στα social media, αλλά ως πότε θα αγνοούμε τα προειδοποιητικά καμπανάκια; Τα ίδια τα φυσικά φαινόμενα που προκαλούνται από την ανησυχητική υπερθέρμανση του πλανήτη μάς χτυπάνε αυτό το καμπανάκι, όσο εμείς σπάμε πλάκα στέλνοντας χαιρετίσματα στους διαδικτυακούς μας φίλους από τον πλανήτη Αράκις, που δεν μοιάζει πια και τόσο μακρινός… (Θα αφήσω εκτός σχολιασμού τους αρνητές του φαινομένου που βρήκαν ξανά έδαφος να ξεδιπλώσουν τις ευφάνταστες θεωρίες τους περί συνομωσίας, με αναλύσεις βασισμένες στα κεφάλαια της ψεύτικης επιστήμης. Λογικά.)
Ευδοκία Βαζούκη
