Για τους Telenova, η Ελλάδα είναι σαν το δεύτερο τους σπίτι

Έχετε ποτέ ακούσει μουσική που σας μεταφέρει σε ένα άλλο σύμπαν με το που αγγίζει τα αυτιά σας; Έναν κόσμο, σχεδόν κινηματογραφικό, σα να παίζετε σε ταινία; Αν έχετε φανταστεί πως είστε χαρακτήρας σε ταινία, ενώ ακούτε μουσική στα ακουστικά σας στο λεωφορείο (bonus πόντοι αν βρέχει), τότε κατά πάσα πιθανότητα έχετε αγαπήσει τους Telenova. Όπως συνηθίζουν να λένε κι οι ίδιοι, δημιουργούν “Cinema for the Ears”, σινεμά που προορίζεται αποκλειστικά για τα αυτιά μας. Και έχουν απόλυτο δίκιο.

Οι Angeline Armstrong, Edward Quinn και Joshua Moriarty είναι μια φρέσκια παρέα μουσικών προσωπικοτήτων, τους οποίους ένωσε μια τυχαία συγκυρία, ένα songwriting camp και η βαθιά αγάπη τους για τα soundtrack και τις καλές ταινίες. Η μούσα της παρέας, ασχολείται περισσότεροι με τον στίχο και την μελωδία της μουσικής τους. Οι πολυμήχανοι Edward και Joshua, επιμελούνται τα της παραγωγής, καθώς επίσης στα live παίζουν μια ευρεία γκάμα οργάνων.

Πριν μάθω για το line-up του φετινού Release Athens, ομολογώ πως τους γνώριζα πολύ επιφανειακά. Όσο οι μέρες πλησιάζουν καταλαβαίνω ακόμα περισότερο το hype γύρω από το όραμα των Telenova και μεταξύ μας ανυπομονώ όλο και περισσότερο για τις 15 Ιουνίου και την εμφάνιση τους στην Πλατεία Νερού, με τους Parov Stelar και Jain.

Παράλληλα, κομμάτια όπως το Tranquilize, το Scarlet και το ολοκαίνουριο Power, που κυκλοφόρησε πριν από μερικές εβδομάδες, ασκούν μια σχεδόν μαγική επίδραση πάνω μου. Πρόκειται για μια ανατριχιαστική αίσθηση μεταξύ ονείρου και πραγματικότητας. Άλλα κομμάτια σε κάνουν να αισθάνεσαι ότι χοροπηδάς πάνω σε ένα πουπουλένια σύννεφο και άλλα ότι βρίσκεσαι σε νιρβάνα. Μας φέρνουν δηλαδή αντιμέτωπους με την οπτικοποίηση συναισθημάτων που οι ίδιοι μας προκαλούν.

Στα εντυπωσιακά τους βιντεοκλίπ δε, ξεδιπλώνουν στο έπακρο την κινηματογραφική τους καλαισθησία. Η μουσική είναι το χρώμα και με πινέλο την σινεμάτικ διάθεσή τους, χρωματίζουν έναν καμβά που διηγείται κάθε φορά και διαφορετική ιστορία. Ιστορία, η οποία παίρνει σάρκα και οστά μέσα από προσεγμένα και δημιουργικά κόνεσπτ. Θα μπορούσαμε να πούμε πως η μουσική τους είναι ταυτόχρονα και η φιλμογραφία τους.

Εκτός από την κινηματογραφική μελωδία, αλλά και την μαγνητιστική φωνή της frontwoman, Angeline Armstrong (μια μίξη σειρίνας και νεράιδας) που σε κάθε τραγούδι αγκαλιάζονται και δένονται αρμονικά, οι στίχοι και τα μουσικά κόνσπεπτ των Telenova, αποτελούν στοιχεία που τους καθιστούν μοναδικούς. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, η τελευταία τους κυκλοφορία, το Power, το οποίο αποτελεί προάγγελο του πρώτου ολοκληρωμένου τους δίσκου, με τίτλο “Time is A Flower”. Οι στίχοι αντικατοπτρίζουν την οπτική ενός λουλουδιού, το οποίο είναι ερωτευμένο με τον ήλιο. Το τραγούδι μοιάζει σαν ένα δυστοπικό παραμύθι – μια μουσική ιστορία… μιας διαφορετικής αγάπης.

Να, λοιπόν που τώρα, ένα πρωινό για εμένα και απόγευμα για την Angeline, μας βρίσκει να συζητάμε στο Zoom. Μόλις λίγα λεπτά συζήτησης μαζί της και καταλαβαίνεις αμέσως πως πρόκειται για μια φωτεινή, χαρούμενη και πολυσχιδή προσωπικότητα. Μπορεί η τωρινή προτεραιότητα να είναι η μπάντα, ωστόσο πίσω της έχει ένα λαμπρό ξεκίνημα στην κινηματογράφηση, το σενάριο και την σκηνοθεσία, με συμμετοχές σε ταινίες μικρού μήκους (Bathrooms) και Mini σειρές (The Wonder of Living). Με τέτοιο προσκήνιο και ιστορικό, δεν αποτελεί απορία, το πολύ ιδιαίτερο και περίτεχνο πάντρεμα της μουσικής και του κινηματογράφου ως το κύριο κόνσεπτ των Telenova. Το οποίο και βγήκε αβίαστα.

Αντλεί έμπνευση από συναισθήματα και όνειρα, από κάθε τι καθημερινό, μικρό και συνηθισμένο, δίνοντάς του μια παραμυθένια υπόσταση και μετατρέποντας το μετέπειτα σε ένα μουσικό έπος. Θεωρεί την Ελλάδα δεύτερο σπίτι της, καθώς λατρεύει το πόσο απελευθερωτικό είναι το κοινό, τονίζοντας την ιδιαίτερη σύνδεση που δημιουργείται μεταξύ τους. Για ποιά ταινία θα ήθελε να γράψει μουσική, ποιά είναι η αγαπημένη της frontwoman και τι ιδιαίτερο αγαπούν οι Telenova στην Ελλάδα; Aς την αφήσουμε να τα αποκαλύψει μόνη της…

Πραγματικά, ήταν υπέροχα. Πιστεύω πως η Αθήνα είναι το δεύτερο μεγαλύτερο κοινό μας, από άποψη πόλης. Για εμάς είναι στην άλλη πλευρά του κόσμου και το να συνειδητοποιούμε πως υπάρχει κόσμος που αγαπάει τη μουσική, ήταν ιδιαίτερο και απλά αγαπάμε την Ελλάδα. Πιστεύω πως απλά θα επιστρέφουμε ξανά και ξανά.

Μας αρέσει να λέμε ότι η μουσική μας είναι σινεμά για τα αυτιά. Οπότε είναι πολύ κινηματογραφική, υπάρχει αρκετό storytelling στους στίχους. Μας αρέσει να μεταφέρουμε το κοινό σε ένα άλλο μέρος. Όπως όταν βλέπεις μια ταινία: τα συναισθήματα, τα visuals, ο ήχος. Όλα σε ταξιδεύουν σε έναν άλλο κόσμο. Οπότε, ναι, προσπαθούμε πολύ να το καταφέρουμε αυτό με τις ζωντανές μας εμφανίσεις.

Τα συγκροτήματα έχουν ακόμα κυρίως άντρες στο τιμόνι

Δεν ήταν σκόπιμο. Νομίζω πως απλά συνέβη φυσικά. Γιατί, εμείς – δεν ξέρω αν ξέρεις πώς γνωριστήκαμε, αλλά ήμασταν ουσιαστικά ξένοι και βρεθήκαμε σε ένα στούντιο, σαν μέρος ενός καμπ songwriting. Και η άσκηση ήταν το ότι πρέπει να γράψεις ένα τραγούδι κάθε μέρα με διαφορετικούς ανθρώπους. Δεν είχαμε γνωριστεί ποτέ, και βρεθήκαμε εκεί ένα πρωί, μιλώντας για την μουσική που μας αρέσει. Νομίζω πως απλώς αναφέραμε όλοι ότι μας αρέσει η μουσική από soundtrack και οι καλές ταινίες επίσης. Οπότε μάλλον αυτό υπάρχει στο πίσω μέρος του μυαλού μας, αλλά δεν πιστεύω ότι γράφαμε σκοπίμως μουσική που σου αφήνει τέτοια αίσθηση. Απλά γράψαμε όλοι την μουσική που μας άρεσε και που είμαστε περήφανοι για αυτήν.

Τόσες πολλές επιλογές (γελάει). Κάθε φορά που με ρωτάει κάποιος αυτό, θα αλλάζω την γνώμη μου, αλλά για τώρα πιστεύω πως θα ήθελα να ξανακάνω το σκορ μιας κλασσικής καουμπόικης/γουέστερν ταινίας. Ο Καλός, ο κακός και ο άσχημος, ή Μια φορά κι έναν καιρό στην Δύση. Απλά πιστεύω πως τα τοπία είναι πολύ ενδιαφέροντα για να γράψεις μουσική πάνω σε αυτά.

Είμαστε πολύ περήφανοι που θα παίξουμε για το κοινό της Αθήνας. Αντιλαμβάνονται τι είναι καλή τέχνη

Είναι διαφορετικό κάθε φορά. Μπορεί να είναι οτιδήποτε: από τον τρόπο που ο ήλιος πέφτει στο παράθυρο εκείνο το πρωί, ή ένα όνειρο ή κάτι που με έχει αναστατώσει εκείνη τη στιγμή, μπορεί να είναι ένα συναίσθημα. Το βρίσκω διασκεδαστικό και επίσης φυσικό να χτίζεις ιστορίες γύρω από κάτι το μικρό. Όπως είπα, ο τρόπος που φωτίζει ο ήλιος το πρόσωπο κάποιου σε κάποιο καφέ ή κάτι τέτοιο. Νομίζω επειδή είμαι πολύ οπτικός τύπος, από αυτή την εικόνα μπορώ να ξεκινήσω να χτίζω μια ιστορία, δηλαδή ποιο είναι αυτό το άτομο, γιατί κάθεται εκεί, που πηγαίνει και μετά χτίζω έναν ήχο από αυτό. Ναι, είναι σαν να γράφω μια ταινία, υποθέτω (γελάει).

Το συγκεκριμένο είναι πολύ ενδιαφέρον. Συνήθως γράφουμε οι τρεις μας, αλλά αυτή τη φορά, γράψαμε μαζί με ακόμα έναν παραγωγό. Οπότε πιστεύω πως πιθανόν να μην είχαμε κάνει ένα ντίσκο τραγούδι, αν ήμασταν απλά οι τρεις μας. Εκείνος έφερε αυτού του είδους τις ιδέες και εμείς ήμασταν ανοιχτοί προς αυτές. Δεν θέλαμε να είναι υπερβολικά φωτεινό και χαρούμενο, οπότε προσθέσαμε σκοτεινότερα και σκυθρωπά στοιχεία στον ήχο.

Μετά οι στίχοι πήραν πάρα πολύ καιρό για να γραφτούν. Κάποιες φορές έρχονται φυσικά. Αλλά σε αυτό προσπαθούσαμε ξανά και ξανά διαφορετικές γωνίες και προτάσεις πλάι τη μελωδία. Και τελικά καταλήξαμε σε αυτή την ιδέα: τι κι αν το τραγούδι δεν είναι για κάποιον άνθρωπο -ωστόσο είναι κάπως, αλλά είναι συμβολικό-, τι κι αν το τραγούδι ακούγεται από την οπτική ενός λουλουδιού. Και το λουλούδι είναι ερωτευμένο με τον ήλιο. Όπως ένα λουλούδι χρειάζεται τον ήλιο για να επιβιώσει, χρειάζεται τη δύναμή του. Συνεχίζαμε να εμπλουτίζουμε την μεταφορά αυτή του λουλουδιού και πως αυτό νιώθει όσο ο ήλιος δύει. Σαν να πρόκειται να χάσει αυτόν που αγαπάει (γελάει).

View this post on Instagram

A post shared by TELENOVA (@telenovaofficial)

Νομίζω… πως ναι! Θα παρουσιάσουμε τουλάχιστον ένα ή δύο τραγούδια από το νέο άλμπουμ, που δεν έχουν κυκλοφορήσει. Ναι, πρέπει. Είμαστε πολύ ενθουσιασμένοι για τη νέα μουσική και θέλουμε να παίξουμε για τον κόσμο.

Ο σεξισμός (στη μουσική βιομηχανία) είναι κρυμμένος. Υποβόσκει.

Ναι… αυτό που είναι ενδιαφέρον ανά την ιστορία, πάντα υπήρχαν οι γυναίκες μπροστά. Απλά υπάρχει το ερώτημα του αν έχουν την ικανότητα αυτενέργειας και τη δύναμη στην δική τους καριέρα. Πρόκειται, δηλαδή, για το ποιος κινεί τα νήματα στο παρασκήνιο. Πιστεύω πως αλλάζει με ένα θετικό τρόπο.

Δεν θα έλεγα ότι είμαστε σε ιδανικά πλαίσια, αλλά σίγουρα προχωράμε σε έναν θετικό δρόμο. Οι γυναίκες παίρνουν ηγετικές θέσεις στην βιομηχανία και τους δίνονται ευκαιρίες, τόσο από άποψη μάνατζμεντ, καλών εταιριών, όσο και από τεχνική άποψη και παραγωγής. Πιστεύω πως όσο αναγνωρίζονται αυτά και δεν είναι απλά «το όμορφο κορίτσι μπροστά», τόσο περισσότερο χτίζεται ένας υποστηρικτικός χώρος για όλες τις γυναίκες που βρίσκονται ήδη στην μουσική βιομηχανία. Και για αυτές που θα έρθουν.

Ναι, είναι περίπλοκο. Πιστεύω πως ο σεξισμός, με την δική μου εμπειρία, είναι κάπως κρυμμένος. Υποβόσκει. Οι σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων, ή οι προσδοκίες. Ευτυχώς δεν έχω κάποια ιστορία βίας ή εκμετάλλευσης, αλλά έχω εμπειρίες που έπρεπε να βγω από καταστάσεις και από εργασιακές σχέσεις όταν ξεκίνησα να συνειδητοποιώ πως πάντα θα με περιφρονούν ως μια νέα γυναίκα που δεν ξέρει τι κάνει. Κι αυτό ήταν πολύ αληθινό, όταν το παρατήρησα και οι φίλοι και η οικογένεια μου παρατήρησαν πως συμβαίνει. Αλλά πιστεύω πως είμαι τυχερή.

Έχω γνωρίσει πολλές γυναίκες στην βιομηχανία που τους έχουν συμβεί πραγματικά απαίσια πράγματα. Νομίζω ότι το κλειδί είναι να ακούς τους φίλους και την οικογένεια έξω από την δουλειά, όταν σου λένε «Ω αυτό που σου είπε είναι παράξενο» ή «Αυτό δεν φαίνεται και πολύ σεβαστό». Είναι πολύ σημαντικό. Γιατί ενθουσιάζεσαι πολύ. «Ανοίγουν πόρτες και πρέπει να μπω μέσα». Νιώθω πολύ τυχερή για το περιβάλλον που βρίσκομαι.

View this post on Instagram

A post shared by TELENOVA (@telenovaofficial)

Ναι, έχω! Αυτό είναι παλιό, αλλά η Κάρεν O από τους AAS. Αλλά αυτή την στιγμή -δεν είναι μπάντες, αλλά είναι female fronted: Mitski, Lana Del Rey και η Caroline Polachek. Αυτές είναι οι αγαπημένες μου, επειδή τους ανήκει ολοκληρωτικά η εικόνα τους και θαυμάζω αυτό που έχουν χτίσει γύρω από την μουσική τους. Αλλά για να απαντήσω την ερώτησή σου, τα συγκροτήματα έχουν ακόμα κυρίως άντρες frontmen.

Τόσα πολλά πράγματα! Καταρχάς σας ευχαριστούμε τόσο πολύ! Είναι πολύ δύσκολο να εκφράσουμε πόσο σημαντικό είναι για εμάς ως μπάντα το να το έχουμε αυτό. Αρχίζουμε να αισθανόμαστε (την Ελλάδα) σαν δεύτερο σπίτι μας στην Ευρώπη. Ήταν η πρώτη πόλη στην Ευρώπη, που πραγματικά μας υποστήριξε, με τα τραγούδια μας στο ράδιο και με ένα αναπτυσσόμενο φαν κλαμπ. Κάθε φορά που συζητάμε για να γυρίσουμε στην Ελλάδα, ή σχεδιάζουμε τις συναυλίες μας, υπάρχει πάντα αυτή η ζεστασιά προς την Ελλάδα. Είναι σαν το χαμένο μας σπίτι που δεν ξέραμε ότι έχουμε. Ανυπομονούμε να μοιραστούμε την μουσική μας. Η τέχνη εκεί είναι τόσο πλούσια. Την βρίσκεις σε κάθε γωνία. Είμαστε πολύ περήφανοι που θα παίξουμε για το κοινό της Αθήνας, γιατί το σεβόμαστε, καθώς αντιλαμβάνεται τι είναι καλή τέχνη. Είναι κομπλιμέντο για μας.